Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1994 - 1998 podjęto badania, których celem była modyfikacja produkcji rolniczej na terenach już zanieczyszczonych lub zagrożonych emisjami metali ciężkich przez huty miedzi zlokalizowane w Głogowie. Założono, że racjonalny system uprawy roślin na tym terenie powinien minimalizować ryzyko wchodzenia metali ciężkich do łańcucha pokarmowego. Wymagania te mogłaby spełniać uprawa roślin niekonsumpcyjnych, a wśród nich groch siewny. Podstawowym wskaźnikiem stanu zanieczyszczenia i przeznaczenia użytkowego uprawianych roślin była zawartość w nich pierwiastków śladowych. Przeprowadzone doświadczenia wykazały, że spośród analizowanych mikroelementów z reguły tylko miedź gromadziła się w znaczących ilościach, a zawartość cynku i niklu nie odbiegała od poziomu spotykanego w roślinach z rejonów niezanieczyszczonych. Najwyższe zawartości miedzi, cynku i niklu stwierdzano w roślinach uprawianych na glebach średnio i silnie zanieczyszczonych. Stężenie pierwiastków w roślinach było zróżnicowane i zależało od stopnia zanieczyszczenia gleby i części rośliny. Najwyższy wskaźnik bioakumulacji obliczono dla Zn i Ni w nasionach, a indeks koncentracji dla miedzi w słomie, strąkach i nasionach grochu. Uprawa tej rośliny w rejonach zanieczyszczonych może przyczynić się do optymalizacji regionalnej struktury zasiewów.
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Stan zakwaszenia i potrzeby wapnowania gleb w Polsce

100%
W pracy przedstawiono stan zakwaszenia i potrzeby wapnowania gleb w Polsce w latach 1956 - 1993. Podstawę oceny stanowiły wyniki masowych badań agrochemicznych gleb przeprowadzonych dla potrzeb doradztwa nawozowego i opartych na analizie ok. 32 min próbek glebowych pobranych z powierzchniowej warstwy (0 - 20 cm) użytków rolnych. Stwierdzono, że stan zakwaszenia gleb w analizowanym okresie nie uległ znaczącej poprawie i nadal prawie 60% powierzchni użytków rolnych wykazuje odczyn bardzo kwaśny i kwaśny (pH<5,5) nieodpowiedni dla większości uprawianych roślin. Ponadto ok. 75% gleb wymaga przeprowadzenia systematycznego wapnowania o różnej intensywności (konieczne, potrzebne, wskazane i ograniczone), a pozostałe 25% powierzchni gleb można z tego zabiegu czasowo wyłączyć.
Ustalając optymalny dobór roślin uprawnych na obszarze będącym pod wpływem emisji Huty Miedzi "Głogów'', przeprowadzono doświadczenia polowe zlokalizowane na glebach o różnym stopniu zanieczyszczenia miedzią i ołowiem. Roślinami doświadczalnymi były: rzepak ozimy, len oraz konopie. Podstawowy m wskaźnikiem oceny stanu zanieczyszczenia i przeznaczenia użytkowego uprawianych roślin była zawartość w nich pierwiastków śladowych. Przeprowadzone doświadczenia wykazały, że spośród analizowanych pierwiastków z reguły tylko miedź i ołów nagromadzały się w znaczących ilościach a zawartość pozostałych tj. cynku, manganu, niklu, chromu i kadmu nie odbiegała od poziomu spotykanego w roślinach z rejonów niezanieczyszczonych. Najwyższe zawartości miedzi i ołowiu stwierdzano w roślinach uprawianych na glebach średnio i silnie zanieczyszczonych. Rozmieszczenie i stężenie pierwiastków w roślinach było zróżnicowane i zależało od stopnia zanieczyszczenia gleby, gatunku i części rośliny. Najwyższą akumulacją pierwiastków śladowych wyróżniały się łuszczyny rzepaku, torebki lnu i liście konopi. Największą koncentracją miedzi i ołowiu odznaczały się rośliny lnu i konopi. Uprawa ich może przyczynić się do obniżania stopnia chemicznej degradacji gleby, a także mogą one stanowić pożądany i odnawialny surowiec do przerobu przemysłowego.
W pracy przedstawiono procedury mikrofalowej mineralizacji materiału roślinnego i glebowego który analizowano na zawartość Cu, Fe, Mn i Zn. Oceny opisanych procedur mineralizacji dokonano analizując Międzynarodowy Certyfikowany Materiał Odniesienia (Montana Soil SRM 2711/NIST) lub porównując z klasyczną metodą mineralizacji (materiał roślinny). Analizy wykonano na spektrometrze absorpcji atomowej Model 1100B (Perkin-Elmer). Uzyskano dobrą powtarzalność i zgodność wyników z wartościami certyfikowanymi oraz otrzymanymi po mineralizacji metodą klasyczną.
Scharakteryzowano warunki siedliskowe pod nasadzeniami robinii akacjowej (Robinia psuedacacia) na składowisku odpadów paleniskowych. Najkorzystniejszy ich układ dla wzrostu i rozwoju tych drzew wystąpił na obiektach z popiołem pokrytym 40 cm warstwą piasku gliniastego. Przejawiło się to dużym przyrostem i stopniem zwarcia koron oraz większą ilością gatunków tworzących podszyt.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad zawartością przyswajalnych form B, Cu, Mn, Mo i Zn w warstwie ornej (0-20 cm) gleb użytków rolnych. Łącznie w trzech cyklach badań, w latach 1989-1997, przebadano ok. 12 000 próbek. Oceny stanu zasobności dokonano metodą Rinkisa (wspólna ekstrakcja w wyciągu 1 mol HCl·dm⁻³) i zmodyfikowanych liczb granicznych. Stwierdzono, że zawartość mikroelementów w glebach związana była z ich kategorią agronomiczną. Wszystkie badane gleby wykazywały średnią zasobność w Cu, Mn i Mo. Taka zawartość boru dotyczyła tylko gleb ciężkich, a cynku średnich i ciężkich. Niską zasobność boru stwierdzono natomiast w pozostałych kategoriach agronomicznych gleb. Wysoką zawartością cynku cechowały się gleby bardzo lekkie i lekkie. Zmiany zawartości mikroelementów na przestrzeni okresu badań były stosunkowo niewielkie i mieściły się w obrębie tej samej klasy zasobności.
In the years 1981-1989 a thorough study was made of reaction and macro- (P, K, Mg) and micronutrients (B, Cu, Mn, Zn) resources of soils depending on their agronomical categories (very light, light, medium-heavy and heavy soils). Ploughing layer of soils at 47 localities placed all over the country was sampled; 38 thousands of soil samples were collected and analyzed. A strict relationship between reaction and macro- and micronutrients content level, and agronomical category of soil has been found; pH and nutrient resources of soils increased together with the category degree. Changes of soil fertility indexes of the respective categories were small in general throughout the investigation and were placed in the same soil fertility grade.
Przedmiotem badań było, w oparciu o kryteria agrochemiczne, określenie stanu zanieczyszczenia gleb i roślin uprawnych pierwiastkami śladowymi w rejonie oddziaływania Huty Miedzi „Głogów”. Oznaczono zawartość Cu, Zn, Pb, Mn, Cr, Ni i Cd w glebach oraz w liściach i korzeniach buraka cukrowego, słomie i ziarnie zbóż oraz słomie lnu i konopi. Najbardziej zanieczyszczone miedzią i ołowiem były gleby położone w bliskiej odległości od huty. Wraz ze wzrostem odległości od emitora malała wielkość stopnia zanieczyszczenia. Spośród badanych części roślin liście buraka cukrowego wykazywały nadmierną zawartość miedzi i ołowiu, co czyniło je nieprzydatnymi na cele paszowe, natomiast słoma i ziarno zbóż, ze względu na niską zawartość tych pierwiastków może być przeznaczone na paszę. Zawartość cynku, manganu, chromu, niklu i kadmu zarówno w glebach, jak i roślinach nie odbiegała od wielkości powszechnie spotykanych w rejonach niezanieczyszczonych.
W latach 1994-1998 podjęto badania, których celem była modyfikacja produkcji rolniczej na terenach już zanieczyszczonych lub zagrożonych emisjami metali ciężkich przez huty miedzi zlokalizowane w Głogowie. Założono, że racjonalny system uprawy roślin na tym terenie powinien minimalizować ryzyko wchodzenia metali ciężkich do łańcucha pokarmowego. Wymagania te mogłaby spełniać uprawa roślin niekonsumpcyjnych, takich jak np. rzepak. Podstawowym wskaźnikiem stanu zanieczyszczenia i przeznaczenia użytkowego uprawianych roślin była zawartość w nich pierwiastków śladowych. Przeprowadzone doświadczenia wykazały, że spośród analizowanych pierwiastków z reguły tylko miedź, ołów i cynk nagromadzały się w znaczących ilościach, a zawartość pozostałych, tj. niklu, chromu i kadmu nie odbiegała od poziomu spotykanego w roślinach z rejonów niezanieczyszczonych. Najwyższe zawartości miedzi i ołowiu stwierdzano w roślinach uprawianych na glebach średnio i silnie zanieczyszczonych. Rozmieszczenie i stężenie pierwiastków w roślinach było zróżnicowane i zależało od stopnia zanieczyszczenia gleby i części rośliny. Najwyższą akumulacją pierwiastków śladowych wyróżniały się łuszczyny rzepaku. Uprawa rzepaku w rejonach zanieczyszczonych może przyczynić się do optymalizacji regionalnej struktury zasiewów; może on także stanowić pożądany i odnawialny surowiec do przemysłu olejarskiego i paliwowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.