Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 48

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Geneza Poj. Mazurskiego związana jest z fazą leszczyńską, poznańską i pomorską zlodowacenia bałtyckiego. Osady lodowcowe w postaci glin, piasków i żwirów o miąższości od 40 do ponad 200 m zalegają na trzeciorzędzie i kredzie. W rzeźbie pojezierza przeważa morena denna. Moreny czołowe występują w 9 ciągach. Dużo jest zagłębień po martwych lodach wypełnionych wodami jezior lub przekształconych w mokradła. Bogata i urozmaicona rzeźba sprzyja rozdrobnieniu mokradeł i oddziaływaniu na nie terenów otaczających. Na Poj. Mazurskim formy terenu mają charakter heterogeniczny i stwarzają warunki do mozaikowatości i zróżnicowania siedlisk. Równina Sępolska, wyraźnie różniąca się od Poj. Mazurskiego, powstała w wyniku deglacjacji zastoiskowej w fazie pomorskiej zlodowacenia bałtyckiego. Tworzy ona obszerną nieckę wypełnioną utworami ilastymi o małej miąższości. W jej powierzchnię wcięte są głęboko erozyjne doliny rzek Łyny i Guberu.
4
100%
W pracy przedstawiono nowe podejście do gleby jako zasadniczego elementu środowiska. Sprecyzowano funkcje gleby w tym środowisku w aspekcie ekologiczno-biologicznym. Szczególną uwagę zwrócono na rolę biosfery w rozwoju i kształtowaniu gleb. Omówiono trwałe i nietrwałe cechy gleby, które mogą być przydatne do oceny stanu środowiska. Znajomość przedstawionych zagadnień może być pomocna nie tylko w biologicznych metodach oceny środowiska przyrodniczego, ale także w kształtowaniu jego zasobów z uwzględnieniem potrzeb aktualnych i przyszłych.
W pracy przedstawiono procesy degradacji na odwodnionych torfowiskach trzech typów krajobrazów Pojezierza Mazurskiego. Stwierdzono, że w krajobrazie pagórkowatym i wzgórzowym soligeniczny typ hydrologicznego zasilania oraz procesy deluwialne obniżają degradację torfowisk. Odwodnionym obiektom łatwo przwrócić stan naturalny. W krajobrazie sandrowym o topogenicznym typie zasilania skutki odwodnienia mają daleki zasięg, a torfowiska narażone są na procesy degradacji. Ich renaturalizacja jest trudna. W warunkach krajobrazu równinnego i falistego, gdzie dominuje spływowy fluwiogeniczny typ zasilania degradacja torfowisk uzależniona jest od lokalnych warunków siedliskowych.
W krajobrazie Pojezierza Mazurskiego bardzo istotnym czynnikiem modyfikującym pierwotną pokrywę glebową jest działalność człowieka, ostatnio określana mianem denudacji antropogenicznej. Efektem działania tego procesu w obniżeniach śródmorenowych są gleby deluwialne (o miąższości utworu deluwialnego powyżej 30 cm), gleby namurszowe (o miąższości warstwy mineralnej lub mineralno-organicznej 10-30 cm) oraz gleby torfowo-murszowe zamulone. Ponadto bezpośrednim rezultatem działalności człowieka, związanej z odwadnianiem terenów torfowych, są gleby torfowo-murszowe. W obniżeniach śródmorenowych ewolucja pokrywy glebowej wiąże się głównie z procesami denudacji antropogenicznej. W glebach deluwialnych procesy te zmierzają do zwiększenia miąższości warstwy deluwialnej przy jednoczesnym pomniejszeniu roli podłoża. Natomiast w glebach torfowo-murszowych wpływają na ich zamulenie. Ponadto przekształcają utwory organiczne w mineralno-organiczne, co w rezultacie prowadzi do powstania gleb namurszowych. W miarę rozwoju denudacji antropogenicznej gleby namurszowe mogą przekształcać się w płytkie gleby deluwialne. W przypadku zahamowania tych procesów ograniczony zostanie rozwój gleb namurszowych i deluwialnych oraz zamulenie gleb torfowo-murszowych.
Warunki morfogenetyczne Pojezierza Mazurskiego są związane ze stadiami ostatniego zlodowacenia. Połowa Pojezierza ukształtowana została w stadium pomorskim (najmłodszym), jedna piąta - w stadium poznańskim, a w najstarszym stadium leszczyńskim - jedna trzecia areału Pojezierza. Areał tych biotopów (reprezentowanych przez torfowiska niskie) wynosi od 5,6 do 8,0% i największy jest w stadium leszczyńskim, a najmniejszy w stadium poznańskim. W ich rozwoju dominuje faza decesji. Średnia powierzchnia mokradeł w fazie leszczyńskiej wynosi 20 ha, a w pozostałych fazach jest 2-krotnie mniejsza. Mokradła reofilne na Pojezierzu Mazurskim w przewadze mają charakter pojeziorowy (80-90%), a dowodzi tego obecność gytii w podłożu. W ich złożu dominują torfy olesowe oraz turzycowiskowe.
The area of Kurpie Plain features mucuous soils (sandy humous soils) containing from 3 to 10% of organic matter in the humus (top) layer. These soils developed from loose sands of fluvio-glacial origin. The morphology of these soils indicates the prior processes of podsolization and gleyization. The profile distribution of those elements soluble in 20% HCl as well as free iron, indicate the podzolization effect.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.