Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Na przykładzie zespołu zbiorników wodnych Solina-Myczkowce na rzece San przedstawiono wpływ retencji zbiornikowej na kształtowanie się okresowych przepływów dobowych o czasie trwania wraz z przepływami wyższymi T dni w cieku poniżej zapory. Badania przeprowadzono w latach o różnej wodności, tj. w roku bardzo mokrym, mokrym, przeciętnym (wypośrodkowanym z wielolecia) i suchym w dwóch porównywanych okresach: 1948- 1967 (sprzed budowy zbiornika w Solinie) i w 1969-1988 (po włączeniu zbiornika do eksploatacji).
W artykule przedstawiono dwie metody oceny efektywności pracy oczyszczalni ścieków: pierwszą – z wykorzystaniem teorii niezawodności i drugą, opartą na statystycznej kontroli jakości procesu z zastosowaniem kart kontrolnych. Analizę przeprowadzono na przykładzie oczyszczalni ścieków zlokalizowanej we wsi Rokiciny Podhalańskie pracującej w systemie A2/O. Ocenę efektywności pracy oczyszczalni przeprowadzono dla następujących wskaźników zanieczyszczeń w ściekach oczyszczonych: BZT5, azot amonowy i ogólny oraz fosfor ogólny. Powyższa analiza wykazała, iż badana oczyszczalnia pracuje prawidłowo w przypadku redukcji BZT5 i fosforu ogólnego. Wyznaczony dla tych wskaźników poziom niezawodności wyniósł odpowiednio 93,3% i powyżej 99,9%. Nieco niższa niezawodność w przypadku redukcji azotu ogólnego, wynosząca ponad 46% dla rozkładu empirycznego i ponad 37% dla normalnego jest spowodowana charakterem dopływających ścieków. Analiza kart kontrolnych wykazała, że badana oczyszczalnia pracuje stabilnie w przypadku redukcji związków organicznych, natomiast brak takiej tendencji widoczny jest dla azotu amonowego i fosforu ogólnego w okresie wiosenno-letnim. Tylko raz zaobserwowano zachwianie efektywności procesu w przypadku przemian azotu ogólnego, wywołane prawdopodobnie dopływem do kanalizacji wód roztopowych.
Artykuł zawiera wyniki badań nad zawartością związków azotu w wodzie stawów rybnych zasilanych biologicznie oczyszczonymi ściekami komunalnymi. Obiekt badań stanowiły stawy rybne kompleksu Komorowice, zlokalizowane w północnej części miasta Bielsko-Biała. Do badań wybrano dwa stawy: Zielony i Kamienny, które charakteryzują się indywidualnym doprowadzeniem i odprowadzeniem wody oraz różnymi parametrami technicznymi. Staw Zielony jest stawem płytkim o głębokości średniej około 1 m, powierzchni 4,2 ha i pojemności 42 000 m3. Natomiast staw Kamienny charakteryzuje się mniejszą powierzchnią – 3,3 ha, i jest blisko dwukrotnie głębszy od Zielonego, średnia głębokość wynosi około 1,7 m co daje pojemność 59 200 m3. Badania prowadzono w sezonie wegetacyjnym 2007 roku. W pracy określono zmiany koncentracji azotu ogólnego, amonowego, azotanowego, azotynowego i Kjeldahla w wodzie stawowej. W trakcie całego sezonu badawczego notowano niższe w porównaniu ze ściekami biologicznie oczyszczonymi wartości analizowanych form azotu w wodzie odpływającej z badanych stawów. Równocześnie zaobserwowano, iż występowanie zmian w koncentracji związków azotu w wodzie stawowej związane było ze zmianami ich stężenia w ściekach zasilających stawy. Dodatkowo, obliczono podstawowe charakterystyki statystyczne analizowanych wskaźników tj.: wartość średnią, minimalną, maksymalną, odchylenie standardowe, rozstęp i wariancję w biologicznie oczyszczonych ściekach komunalnych zasilających stawy. Za pomocą testu t-Studenta określono istotność różnic pomiędzy wartościami średnimi w biologicznie oczyszczonych ściekach i w wodzie odpływającej z analizowanych stawów. Wykazano istotne statystycznie różnice dla: azotu ogólnego, amonowego, azotanowego i azotynowego na poziomie istotności α = 0,05.
Numerous firms dealing with widely understood natural environment protection offer various solutions for domestic sewage treatment plants. While choosing the suitable variant of such installation, an investor is driven in the first place by economic factors, easy operation and high operational reliability. The article presents and assesses four domestic sewage treatment systems working on the basis of activated sludge technology, biofilter and combinations of these two methods, selected in view of the results they achieved. Because of the specific character of sewage produced in the areas with dispersed buildings, sewage treatment plant installations must prove highly reliable under variable operating conditions, they should be cheap to construct and utilize and not require complicated service. It seems that Sequencing Batch Rectors (SBR) treatment plants meet these requirements, as well as combined installations which join a classic activated sludge method and submerged or mobile biofilter systems. In case of SBR reactors, the whole process of sewage treatment occurs in a single tank where individual phases of the working cycle are controlled by computer. Regulation of supplied air quantity allows to modify the bioreactor work cycle in the way making possible additional reduction of biogenic compounds from sewage. Technical solutions which combine activated sludge and biofilter methods are becoming increasingly more popular. Such treatment plants incorporate advantages of both methods. They are especially recommended in holiday resorts where considerable irregularity of sewage inflow and storage occurs. During the period of low hydraulic loading or when no sewage outflow is registered, biocenosis in the form of activated sludge will not die back fast because the substrate necessary for microorganism development will be obtained from forming biofilm covering the biofilter. The examples of domestic sewage treatments plants presented in the article are characterized by high reduction of organic and biogenic pollutants as has been revealed by the tests conducted in the operated installations. Because of that they may be particularly recommended in the areas susceptible to water eutrophication.
Artykuł zawiera wyniki badań nad zawartością tlenu rozpuszczonego w wodzie stawów rybnych zasilanych biologicznie oczyszczonymi ściekami komunalnymi. Dodatkowo, podczas poboru próbek wody ze stawów badano także jej odczyn pH i temperaturę. Badania prowadzono w sezonie wegetacyjnym 2006 roku. Obiektem badań były stawy rybne kompleksu Komorowice, zlokalizowane w północnej części miasta Bielsko-Biała. Wybrane stawy: Zielony i Kamienny charakteryzują się indywidualnym doprowadzeniem i odprowadzeniem wody. Wybrane stawy charakteryzowały się różnymi parametrami technicznymi. Staw Zielony jest stawem płytkim – średnia głębokość wynosi około 1 m, a powierzchnia jest równa 4,2 ha, co daje pojemność wodną stawu równą 42 000 m3. Staw Kamienny jest stawem o mniejszej powierzchni – 3,3 ha, ale jest prawie dwukrotnie głębszy od Zielonego; średnia głębokość wynosi około 1,7 m, co daje również większą pojemność stawu: 59 200 m3. W pracy określono zmiany zawartości tlenu rozpuszczonego, temperaturę oraz odczynu pH wody stawowej. Dodatkowo określono podstawowe charakterystyki statystyczne analizowanych wskaźników, tj.: wartość średnią, minimalną, maksymalną, odchylenie standardowe i rozstęp. Przeprowadzone analizy wody w stawach Zielony i Kamienny wykazały, że w sezonie wegetacyjnym 2006 wartości tlenu rozpuszczonego w stawie Zielony zawierała się w przedziale 2,0–7,4 mgO2∙dm-3, natomiast w stawie Kamienny 2,2–11,47 mgO2∙dm-3. Zaobserwowano, że mniejsze stężenia tlenu rozpuszczonego występowały w okresach, gdy miał miejsce intensywny rozwój rzęsy wodnej. Z kolei, mniejszej ilości rzęsy towarzyszył wzrost zawartości tlenu rozpuszczonego. W obu stawach od końca lipca obserwowano zachwianie warunków tlenowych. W tym czasie obserwowano także zwiększoną śmiertelność ryb związaną z rozwijającą się na obszarze kotliny oświęcimskiej chorobą karpia (Koi Herpes Virus). Odczyn wody pH w obu badanych stawach był zbliżony. Do połowy sezonu obserwowano nieco wyższe wartości pH w stawie Zielony, natomiast pod koniec sezonu była sytuacja odwrotna: wyższe pH obserwowano w stawie Kamienny w stosunku do stawu Zielony. Również warunki termiczne w obu stawach przebiegały bardzo podobnie w trakcie całego sezonu badawczego. Od początku czerwca do końca sierpnia temperatura wody w badanych stawach przekraczała 20ºC i była związana z ob serwowanymi wysokimi temperaturami powietrza w tym okresie.
Praca zawiera wyniki kilkuletnich badań nad skutecznością oczyszczania ścieków na terenach wiejskich. Badano oczyszczalnie oparte na rozwiązaniach niekonwencjonalnych, w tym: trzy przydomowe (z filtrem piaskowym o przepływie pionowym, filtrem żwirowym o przepływie poziomym i złożem roślinno-gruntowym) oraz jedną gminną ze stawem typu „Lemna”. Stwierdzono, że oczyszczalnie te mogą spełniać znaczącą rolę w procesie oczyszczania ścieków wytwarzanych na wsi. Dowodzi tego ich bardzo wysoka skuteczność w zakresie eliminacji ze ścieków związków organicznych i zawiesiny ogólnej. Nieco niższa, ale również zadowalająca była eliminacja związków biogennych. Badania potwierdziły także pogląd, że oczyszczalnie przydomowe w warunkach zabudowy rozproszonej nadal będą poważną alternatywą dla oczyszczalni zbiorczych (gminnych) mimo, że te ostatnie skuteczniej chronią środowisko przed skażeniem ściekami.
Celem artykułu jest rozpoznanie właściwości fizykochemicznych ścieków z przemysłu cukierniczego pod kątem ich podatności na procesy biologicznego oczyszczania, a głównie usuwania związków azotu. Przedmiotowe badania prowadzono w skali laboratoryjnej, wykorzystując ciąg technologiczny, składający się z komory beztlenowej, gdzie realizowany był proces denitryfikacji i napowietrzanego zbiornika, w którym zachodził proces nitryfikacji z wbudowanym współśrodkowo osadnikiem wtórnym. Przeprowadzone badania wykazały, że skład analizowanych ścieków cukierniczych był zmienny w czasie i uzależniony od prowadzonego w zakładzie procesu produkcyjnego. Wykazano również, że analizowane ścieki są podatne na rozkład biologiczny, gdyż zawierają znaczny udział (92% całkowitego ChZT) substancji organicznej ulegającej biodegradacji. Utrzymywanie długiego wieku osadu (średnio 17 d) spowodowało ustabilizowanie się osadu, na co wskazywała niska wartość testu OUR równa 7,77 mgO2·gsm-1·h-1. Z powodu okresowych szczytowych obciążeń osadu ładunkiem azotu amonowego proces nitryfikacji przebiegał niestabilnie (średnia szybkość nitryfikacji wynosiła 0,67 mgN-NO3·gsm-1·h-1). Średnia szybkość denitryfikacji wynosiła 0,52 mgN-NO3·gsm-1·h-1.
Celem artykułu jest ocena wpływu procesu sedymentacji na redukcję zanieczyszczeń ze ścieków opadowych. Próbki ścieków do badań pobierano z rowów przydrożnych przy ul. Półłanki w Krakowie-Bieżanowie w kwietniu 2003 i lutym 2004 r. w czasie zaobserwowania spływu powierzchniowego. W pobranych próbkach ścieków surowych i po 120 minutach sedymentacji oznaczano zawartość następujących wskaźników zanieczyszczeń: BZT5, ChZTCr i zawiesinę ogólną oraz sporadycznie fosforany, natomiast po 15, 30, i 60 minutach sedymentacji tylko zawiesinę ogólną i ChZTCr. Przeprowadzone badania wykazały przydatność procesu sedymentacji do redukcji zanieczyszczeń ze ścieków opadowych. W czasie dwugodzinnego procesu sedymentacji nastąpiła redukcja zawiesiny ogólnej w granicach 58,7–76,2% i ChZT – 45,7–90,4%, przy czym największą jej intensywność obserwowano w pierwszych 15 minutach procesu. Zaobserwowano, że z zawiesinami skorelowane są substancje organiczne wyrażane przez ChZT, przy czym zawarte są one głównie w drobnej frakcji, najmniej podatnej na sedymentację. Z tego względu zalecane jest dodatkowe oczyszczenie ścieków opadowych celem usunięcia zanieczyszczeń zaadsorbowanych na najdrobniejszej frakcji zawiesin.
Solutions for storm sewage discharge from urban areas and waste waters management are presented in the paper. Contaminants carried by fall runoff from drained sites such as roads, car parks, squares, etc. pose a real threat to the natural water environment. The literature data gathered by many researchers has proven the maximum contaminants concentration in the storm sewage to occur in the first phase of the fall that tend to last from 15 to 20 minutes. During that phase observed contaminants concentration, which in general tend to consist of total slurry, COD, and chlorides in thaw periods, can be the order of highly concentrated industrial waste, therefore pre-treatment of storm sewage prior to its discharge into the collectors seems unquestionable.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.