Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Stosując klasyczne metody hodowli roślin, takie jak chów wsobny, do otrzymania linii homozygotycznych potrzeba kilku lat. Wykorzystując techniki kultur in vitro możemy uzyskać te linie w znacznie krótszym czasie. U zbóż do indukowania form haploidalnych najczęściej stosuje się: androgenezę (kultury pylników i kultury izolowanych mikrospor) oraz eliminację chromosomów. Za najważniejsze czynniki decydujące o otrzymaniu roślin haploidalnych przyjmuje się: fizjologiczną kondycję roślin donorowych, genotyp, stadium rozwojowe mikrospor i czas prowadzenia kultury, traktowanie wstępne kłosów i pylników, skład pożywki, warunki prowadzenia kultury.W ostatnich latach wzrasta znaczenie haploidów w hodowli takich gatunków, jak: pszenica, pszenżyto, jęczmień, rzepak, tytoń i wielu innych. Żyto (Secale cereale L.) jest rośliną, u której indukowanie haploidów na drodze androgenezy sprawia szereg trudności. Najczęściej spotykanym problemem jest niski odsetek regenerowanych roślin i wysoki udział roślin albinotycznych.
Haploid maize plants are obtained using in vitro androgenesis in anther cultures and isolated microsphores, as well as in vivo, through obtaining maternal haploid lines created as a result of pollination with an inducer. DH lines obtained in vivo are gaining importance in heterosis maize breeding. The aim of this study was to evaluate the genetic variability of 11 maize haploid offspring, derived from intraspecies crossings with an inducer of haploids. Plant material originated from the Institute of Plant Breeding and Acclimatization in Radzików. For the evaluation of genetic variability, Random Amplified Polymorphic DNA (RAPD) markers obtained by PCR were used. Nei’s and Li [1979] genetic distance between the particular lines was calculated on the basis of 84 polymorphic amplicons. The values of genetic distance obtained for doubled haploid lines (DH) were relatively high and ranged from 82% to 98%. Application of RAPD-PCR made it possible to isolate genotypes with the lowest genetic similarity. After testing the general and specific combining ability, the lines can serve as starting material for the creation of new maize hybrids, in which heterosis effect will be used.
Selekcja z wykorzystaniem markerów DNA okazuje się niezbędna w przypadku braku możliwości identyfikacji genów odporności przy użyciu testów fitopatologicznych, w szczególności, gdy nie do wszystkich genów odporności zostały zidentyfikowane wirulentne izolaty patogena. Celem pracy była identyfikacja genów Pm2, Pm3a, Pm4b i Pm6 u 17 odmian i 1 linii pszenicy zwyczajnej z wykorzystaniem markerów molekularnych. Obecność wszystkich analizowanych genów Pm stwierdzono w odmianie Kredo. Kumulację genów Pm2, Pm4b i Pm6 stwierdzono w odmianach: Novalis, Clever, Primus, Meister, Finezja i linii VPM. Odmiana Asosan posiadała skumulowane geny Pm2, Pm3a i Pm6. W odmianach Kranisch, Aron, Sokrates, Meridien, Cetus , KWS Pius, Atomic i Hadden stwierdzono obecność genów Pm2 i Pm6. W odmianie Compliment stwierdzono gen Pm3, a w przypadku odmiany Prins nie stwierdzono obecności żadnego markera analizowanych genów Pm. Do najlepszych genotypów posiadających spiramidyzowane 3 lub 4 geny Pm zaliczamy: Kredo, Asosan, Novalis, Clever, Primus, Meister, Finezja i linię VPM. Mogą one stanowić źródło genów odporności na mączniaka prawdziwego.
The field experiment was carried out in 2010–2012 at the Dłoń Agricultural Research Station, the Poznań University of Life Sciences, Poland. The study was designed to evaluate the degree of infection by powdery mildew, brown rust, and septoria leaf blotch in 61 spring wheat genotypes differing in their resistance to Fusarium ssp. The vast majority of spring wheat genotypes in the collection of gene resources in the USA defined as resistant to Fusarium ssp. confirmed their resistance under Polish climatic conditions. The B .graminis infection rate of genotypes that are considered to be resistant to Fusarium head blight was high. The resistance ranged from 7 for Sumai 3 (PL2) up to 8.8 for Ning 8331 (in a 9-point scale). Most of the genotypes (56.5%) were infected by Puccinia recondita at a level of 1–3 (in a 9-point scale). The genotypes of Sumai 3 exhibited high resistance to septoria leaf blotch, amounting to 1–2 in a 9-point scale; the resistance of Frontana ranged from 1 to 3.5, while the genotypes of Ning were infected by Mycosphaerella graminicola at 5–6.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.