Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ metody i warunków suszenia na aktywność drożdży piekarskich

100%
Kaminska-Dworznicka A., Skoniecka A.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2013
|
tom 573
W pracy zbadano, jak wpływają różne metody suszenia, ich parametry oraz przechowywanie na zdolność fermentacyjną drożdży Saccharomyces cerevisiae. Miarą wykorzystaną do oznaczenia aktywności świeżych drożdży oraz suszy bezpośrednio po suszeniu była ilość CO2 uwolnionego w trakcie pomiaru zdolności fermentacyjnej. Suszono następującymi metodami: fluidyzacyjnie, konwekcyjnie w suszarce tunelowej, liofilizacyjnie i rozpyłowo. W wyniku procesu suszenia oraz w trakcie przechowywania aktywność biologiczna drożdży ulega zmniejszeniu. Najmniejszą degradację zanotowano po dwuetapowym konwekcyjnym suszeniu w temperaturze 40 i 60°C w suszarce tunelowej. Średnie wyniki aktywności zanotowano dla sublimacji przy –40 i –30°C, a także po fl uidyzacji w 40 i 60°C. Liofilizacja przy zamrażaniu materiału w temperaturze –70 i –20°C, suszenie fl uidyzacyjne w 80°C oraz suszenie rozpyłowe spowodowały największą degradację materiału.
2

Badanie udziału wody wymrożonej i niewymrożonej po zamrożeniu roztworów modelowych sacharozy bez dodatku i z dodatkiem substancji ochronnych

100%
Kaminska-Dworznicka A., Ulanicka U. K.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2012
|
tom 571
Celem pracy było określenie procentowego udziału wody wymrożonej i niewymrożonej w zamrażanych modelowych roztworach sacharozy. Badano roztwory o stężeniu 30 i 40% bez dodatków oraz z udziałem takich substancji, jak: kappa karagen (KK), alginian sodu (AS) oraz AFP III (białko ochronne typ III). Zamrażanie prowadzono w kriostacie ze stałą kontrolą temperatury przy –20°C. Temperaturę krioskopową określono na podstawie krzywych mrożenia. Udział wody wymrożonej i niewymrożonej określono na podstawie obliczeń, korzystając ze wzoru Raoulta oraz z bilansu masowego procesu zagęszczania. Temperatura krioskopowa roztworów bez dodatków uległa obniżeniu wraz ze wzrostem stężenia próbek. Dodatek substancji ochronnych podwyższał temperaturę krioskopową. Więcej wody (średnio o 20%) wymarzało w próbkach o stężeniu 40%. Dodatek substancji ochronnych nie wpłynął istotnie na zmianę zawartości wody wymrożonej i niewymrożonej zarówno dla roztworów 30%, jak i 40%.
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ dodatku wybranych biopolimerów na parametry procesu zamrażania modelowego roztworu sacharozy

100%
Rafalska U. K., Kaminska-Dworznicka A.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2014
|
tom 21
|
nr 4
Celem pracy było porównanie wpływu dodatku κ-karagenu i jego hydrolizatów oraz białka typu AFP III, ograniczającego krystalizację lodu, na przebieg procesu zamrażania modelowych roztworów sacharozy. Badaniom poddano próbki 30-procentowych roztworów sacharozy bez i z dodatkiem wymienionych substancji ochronnych, zamrożone w temperaturze -20 °C za pomocą kriostatu. Wykazano, że najdłużej zamrażały się próbki z dodatkiem białka AFP III. W porównaniu z próbkami bez dodatków wydłużeniu uległa faza ich domrażania, natomiast czas przemiany fazowej uległ skróceniu o 12 min. Próbki z dodatkiem hydrolizatów κ-karagenu zamrażały się krócej niż próbki z dodatkiem samego κ-karagenu. Czas ten był jednak identyczny jak podczas zamrażania próbek bez dodatku biopolimerów. Jednocześnie drugi etap, czyli czas domrażania próbek zawierających hydrolizaty, uległ wydłużeniu o 30 min w stosunku do czasu domrażania próbek bez dodatku biopolimerów oraz o 20 min w stosunku do próbek z dodatkiem karagenu. Dodatek hydrolizatów, podobnie jak dodatek samego κ-karagenu, wpłynął na skrócenie czasu przemiany fazowej o ok. 80 %. Każda z użytych substancji wpłynęła na podwyższenie temperatury krioskopowej o ponad 1 °C.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ parametrów suszenia rozpyłowego na aktywność ektynometyloesterazy i właściwości fizyczne suchych preparatów

81%
Samborska K., Zdrojewska J., Witrowa-Rajchert D., Kaminska-Dworznicka A.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2014
|
tom 577
Suszeniu rozpyłowemu poddawano, z zastosowaniem maltodekstryny DE15 jako nośnika, preparat pektynometyloesterazy (PME) pochodzącej z Aspergillus aculeatus. Stosowano temperaturę powietrza wlotowego 160, 180 i 200°C oraz prędkość obrotową dysku 34 000, 35 000 i 36 000 obr./min. Po suszeniu oznaczano aktywność enzymu oraz właściwości fi zyczne proszków: zawartość wody, rozkład wielkości cząstek, gęstość nasypową luźną i utrzęsioną, rozpuszczalność i higroskopijność. Stwierdzono, że suszenie rozpyłowe jest dobrą metodą utrwalania preparatu PME, ponieważ względna aktywność enzymu po suszeniu wynosiła od 67,8 do 81,0%. Otrzymane proszki miały dobrą rozpuszczalność oraz sypkość, a parametry fi zyczne preparatów uzależnione były od parametrów suszenia. Po przechowywaniu przez 12 tygodni proszki odznaczały się wysoką aktywnością względną PME.
5

Wpływ stabilizatorów na ograniczenie rekrystalizacji w lodach typu sorbet

81%
Kaminska-Dworznicka A., Samborska K., Gondek E., Jakubczyk E.
Przemysł Spożywczy
|
2016
|
tom 70
|
nr 09
W artykule porównano wpływ mieszanek stabilizujących na przebieg procesu rekrystalizacji w sorbetach truskawkowych bezpośrednio po przygotowaniu oraz po miesiącu przechowywania w temp. -18°C. Do badań wykorzystano zdjęcia kryształów lodu wykonane za pomocą mikroskopu i kamery Nikon przystosowanych do pracy w ujemnej temperaturze. Następnie zdjęcia przeanalizowano stosując program NIS Elements D i określono wymiary średnic powstałych kryształów lodu. W badaniu jako dodatki stabilizujące zastosowano preparaty żelatyny wieprzowej, gumy guar, gumy ksantanowej, mączki chleba świętojańskiego, kappa-karagenu oraz alkoholu, naturalne białko ochronne AFP i przemysłową mieszankę stabilizatorów oznaczaną jako CRE. Stwierdzono, że dodatek AFP (w połączeniu z żelatyną i gumą guar) oraz mieszanka CRE najskuteczniej hamowały proces rekrystalizacji, a kryształy lodu po miesiącu przechowywania nie były większe niż 15 µm.
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ kappa karagenu i jego hydrolizatów na proces zamrażania modelowych roztworów sacharozy

81%
Kaminska-Dworznicka A., Antczak A., Samborska K., Pomaranska-Lazuka W.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2013
|
tom 575
W pracy zbadano, w jaki sposób dodatek kappa karagenu i jego hydrolizatów może modyfikować przebieg procesu zamrażania modelowych roztworów sacharozy o stężeniu 30 i 40%. Roztwory sacharozy bez dodatku i z dodatkiem substancji ochronnych zamrażano w temperaturze –20°C za pomocą kriostatu, do założonej średniej końcowej temperatury roztworu –15°C. Dodatek hydrolizatów kappa karagenu miał wpływ na przebieg poszczególnych faz procesu zamrażania i podwyższenie temperatury krioskopowej badanych roztworów o 0,2÷0,3°C. Skróceniu uległa faza przemiany fazowej, a wydłużeniu czas domrażania, zarówno dla roztworów 30-, jak i 40-procentowych, przy czym całkowity czas zamrażania w odniesieniu do roztworu sacharozy bez dodatków był krótszy.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Study of the properties of vegan ice cream based on almond drink

81%
Kot A., Kaminska-Dworznicka A., Baranska A.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2020
|
tom 600
8
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Spray drying of honey: the effect of drying agents on powder properties

81%
Samborska K., Gajek P., Kaminska-Dworznicka A.
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
|
2015
|
tom 65
|
nr 2
The aim of this study was to investigate the possibility of honey spray drying with addition of maltodextrin and gum Arabic as drying agents. The influence of the concentration of the solution subjected to drying, the type and content of the drying agents upon the physical properties of obtained powders was examined. An attempt was undertaken to obtain powder with a honey content of more than 50% d.b. Spray drying of multifloral honey with the addition of maltodextrin and gum Arabic was carried out at inlet air temperature of 180°C, feed rate of 1 mL/s and rotational speed of a disc atomizer of 39,000 rpm. The properties of obtained powders were quantified in terms of moisture content, bulk density, Hausner ratio, apparent density, hygroscopicity and wettability. Using gum Arabic it was possible to obtain a product with a higher content of honey (67% solids) than in the case of maltodextrin (50% d.b.). However, the powders obtained with gum Arabic were characterised by worse physical properties: higher hygroscopicity and cohesion, and longer wetting time.
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ warunków przechowywania na morfologię i wielkość cząstek proszku miodowego

81%
Samborska K., Jedlinska A., Dudek O., Kaminska-Dworznicka A.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2017
|
tom 591
Proszek miodowy otrzymany poprzez suszenie metodą rozpyłową z dodatkiem maltodekstryny przechowywano przez 9 tygodni w różnych warunkach (temperatura/ /wilgotność względna: 4°C/40–45%, 25°C/40–50%, 38°C/80%). Bezpośrednio po suszeniu oraz po 1, 5 i 9 tygodniach przechowywania analizowano morfologię (mikroskop skaningowy) i wielkość cząstek (analiza obrazu) oraz oznaczano zawartość i aktywność wody. Stwierdzono, że najkorzystniejsze warunki przechowywania, które pozwoliły na zachowanie formy sypkiego proszku o nieznacznie zmienionej morfologii cząstek oraz stałej zawartości i aktywności wody przez cały okres przechowywania to 4°C/40–45%. Proszek przechowywany w temperaturze 25°C charakteryzował się stabilnymi wartościami zawartości i aktywności wody, jak również tylko nieznacznie zmienioną morfologią, ale tylko do 5. tygodnia przechowywania, po dłuższym przechowywaniu nastąpiły znaczne zmiany morfologii (tworzenie skupisk) oraz obserwowano zbrylanie proszku na skutek wzrostu zawartości i aktywności wody. Proszek przechowywany w temperaturze 38°C już po tygodniu całkowicie zbrylił się, tworząc twardą strukturę upłynniającą się w czasie dalszego przechowywania.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ hydrolizatów kappa karagenu na ograniczenie nadmiernego wzrostu kryształów lodu w lodach mlecznych

81%
Kaminska-Dworznicka A., Samborska K., Rybak K.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2015
|
tom 22
|
nr 5
Celem pracy było pozyskanie nowych substancji stabilizujących i zaprojektowanie układu mającego na celu ograniczenie procesu rekrystalizacji w trakcie przechowywania lodów mlecznych. Pierwszy etap badań obejmował proces hydrolizy kwasowej κ-karagenu, z wykorzystaniem H₂SO₄ i HCl. Przy użyciu chromatografii żelowej SEC określono masę cząsteczkową otrzymanych hydrolizatów. Następnie podjęto próbę wykorzystania otrzymanych związków jako stabilizatorów do lodów mlecznych. Kolejnym etapem badań była analiza procesu rekrystalizacji na podstawie fotografii kryształów lodu wykonanych po przygotowaniu lodów mlecznych, po tygodniu oraz po miesiącu ich przechowywania, za pomocą mikroskopu Alphaphot-2 YS2 i kamery Nikon DS-F. W badanych próbkach oprócz κ-karagenu i jego pochodnych zastosowano również dodatek żelatyny, gumy guar, alkoholu i gotowych mieszanek stabilizujących firmy Danisco (DuPont). Hydroliza kwasowa z zastosowanie HCl i H₂SO₄ wpłynęła na redukcję masy cząsteczkowej κ-karagenu ok. 10-krotnie. Na podstawie fotografii kryształów lodu zawartych w lodach mlecznych stwierdzono, że obecność hydrolizatów κ-karagenu miała większy wpływ na ograniczenie procesu rekrystalizacji niż dodatek samego κ-karagenu czy dodatek przemysłowych mieszanek stabilizujących. Po miesiącu przechowania średnica kryształów lodu w próbkach lodów z dodatkiem hydrolizatu κ-karagenu uzyskanego po hydrolizie HCl nie przekroczyła 16 μm, podczas gdy w próbkach z dodatkiem niehydrolizowanego κ-karagenu, po tym samym czasie – przekraczała 25 μm.
11

Właściwości sproszkowanej żywności dla dzieci

81%
Kot A., Szulc K., Kaminska-Dworznicka A.
Przemysł Spożywczy
|
2019
|
tom 73
|
nr 08
Celem badań było porównanie wybranych właściwości sproszkowanej żywności dla dzieci otrzymanej metodą suszenia rozpyłowego z homogenizowanych emulsji typu o/w. Badania obejmowały sześć wariantów proszków, różniących się udziałem oraz rodzajem składnika tłuszczowego i białkowego. Proszki analizowano bezpośrednio po suszeniu oraz po 2 i 4 miesiącach od momentu wytworzenia. Zakres badań obejmował również analizę struktury oraz wyznaczenie izoterm sorpcji pary wodnej badanej żywności. Zarówno składnik białkowy, jak i tłuszczowy miały istotny wpływ na właściwości sproszkowanej żywności
12
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ dodatku substancji ochronnych na zakres temperatury krioskopowej i przebieg procesu zamrażania soku z ziemniaka

71%
Kaminska-Dworznicka A., Kozlowska K., Samborska K., Gondek E., Jakubczyk E.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2016
|
tom 584
Celem pracy było określenie wpływu dodatku substancji ochronnych (krioprotektantów), takich jak: alkohol, chlorek sodu oraz kwas askorbinowy, na zakres temperatury krioskopowej i przebieg procesu zamrażania soku z ziemniaka. Zamrażanie prowadzono w kriostacie, w temperaturze –20°C. Temperaturę krioskopową oraz długość poszczególnych etapów procesu zamrażania odczytano z krzywych mrożenia. Wykorzystując bilans masowy procesu zagęszczania, obliczono zawartość wody wymrożonej w badanych próbach. Badania dowiodły, że dodatek wszystkich substancji ochronnych spowodował obniżenie temperatury krioskopowej zamrażanych próbek. Najniższą temperaturę krioskopową (–2,6°C) zanotowano dla soku z dodatkiem NaCl. Całkowity czas zamrażania wszystkich badanych próbek uległ skróceniu w wyniku dodatku substancji ochronnych. Najwięcej wody (91,69%) uległo wymrożeniu w próbie soku z dodatkiem NaCl, co koreluje z obniżeniem temperatury krioskopowej.
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Definiowanie strat i marnotrawstwa żywości

71%
Niedek M., Laba S., Kaminska-Dworznicka A., Krajewski K., Szczepanski K.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2019
|
tom 26
|
nr 4
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wysokobłonnikowe przekąski zbożowo-warzywne - analiza wybranych właściwości fizycznych i funkcjonalnych

51%
Gondek E., Gauze J., Jakubczyk E., Janczar-Smuga M., Nowak D., Stasiak M., Kaminska-Dworznicka A., Samborska K.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2017
|
tom 590
Celem pracy było wyprodukowanie wysokobłonnikowych przekąsek zbożowo-warzywnych oraz ocena wybranych ich cech fizycznych i funkcjonalnych. Chrupki zostały wyprodukowane w zakładzie produkcyjno-handlowym WITPOL sp. z o.o. w Radomiu. Receptury chrupek opracowano z uwzględnieniem aktualnych zaleceń IŻŻ dotyczących zwiększenia udziału w diecie warzyw i owoców oraz błonnika pokarmowego. W pracy badano: aktywność (Rotronic-Hygrolab) i zawartość wody, gęstość, porowatość (piknometr helowy Quantachrome Instruments, USA) barwę w systemie CIE L*a*b*, właściwości mechaniczne podczas testu penetracji (teksturometr TA-HDplus, Stable Micro System) oraz współczynniki: adsorpcji wody (WAI) oraz rozpuszczalności w wodzie (WSI). Aktywność wody chrupek była niska (0,368–0,393), typowa dla kruchych przekąsek zbożowych. Uzyskane chrupki cechowały się porowatością na średnim poziomie ok. 85%. Gęstość geometryczna przekąsek była dość zróżnicowana, chrupki zbożowo-cukiniowo-brokułowe miały istotnie statystycznie niższą gęstość geometryczną i wyższą porowatość. W teście penetracji stwierdzono w tych próbkach więcej pików siły (26 pików w porównaniu do 15 pików dla krzywych penetracji chrupek z dodatkiem dyni) oraz wyższe siły przy założonym odkształceniu. Skład chrupek w dużym stopniu wpływał na ich barwę, dodatek czosnku do chrupek cukiniowo-brokułowych powodował wzrost jasności, wzrost dodatku imbiru spadek jasności chrupek zbożowo-dyniowych. Współczynnik rozpuszczalności w wodzie (WSI) zawierał się w przedziale od 11,47 do 14,01%, a współczynnik adsorpcji od 4,81 do 7,43 g·g⁻¹.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.