Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 88

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Czynniki lokalizacyjne działalności gospodarczej, związane z rentą położenia, stanowią istotne determinanty inicjowania i rozwoju funkcji pozarolniczych na obszarach wiejskich. Stopień zróżnicowania przestrzeni wiejskiej pod względem poziomu aktywności ekonomicznej, dywersyfikacji struktury rodzajowej, czy poziomu nasycenia firmami, zależny jest zatem nie tylko od przedsiębiorczości i inicjatywy mieszkańców, kapitału społecznego, sytuacji ekonomicznej (stanu gospodarki) gminy, regionu i innych. Szczególną rolę spełniają przestrzenne czynniki lokalizacyjne, jak choćby położenie w obrębie aglomeracji (stanowiących element sieci osadniczej deformujący podstawowy układ lokalizacyjny [Kryteria lokalizacji... 1967]) lub stref bezpośredniego oddziaływania większych miast, bliskość ważnych szlaków komunikacji drogowej, gęstość sieci miejskiej, położenie w centrum lub na peryferiach regionu, a nawet status administracyjny (podział na gminy wiejskie i miejsko-wiejskie). Powstawanie firm pozarolniczych i dalsza dywersyfikacja struktury funkcjonalnej obszarów wiejskich, świadczą przy tym o wzroście rozwoju społeczno-ekonomicznego, bowiem restrukturyzacja gospodarcza obszarów wiejskich oznacza zmianę struktury zatrudnienia, zmniejszanie się zatrudnienia rolniczego na rzecz pozarolniczego oraz (...) na wzroście znaczenia działów pozarolniczych kosztem rolniczych [Rosner 1999].
Planowanie strategiczne ma kluczowe znaczenie w harmonizowaniu wysiłków i identyfikacji krytycznych zasobów w osiąganiu zamierzonych celów. Od kilkudziesięciu lat jest ono z powodzeniem stosowane nie tylko w sektorze przedsiębiorstw, ale i w sektorze publicznym przy wielu realizacji polityk rozwoju. Mnogość i różnorodność strategii pod względem problemowym i terytorialnym wymaga zachowania zasady spójności. Przeprowadzono analizę i ocenę wybranych dokumentów strategicznych o istotnym znaczeniu dla rozwoju wiejskiej gospodarki Polski, z punktu widzenia spójności. Spójność jako jedna z kluczowych charakterystyk determinuje możliwości i sposoby koordynacji oraz kompletność wdrażania strategii o różnym zakresie przedmiotowym i czasowej perspektywie realizacji. Szczególny nacisk położono na problem przedsiębiorczości, tj. miejsce jakie zajmuje ta problematyka w krajowych dokumentach strategicznych, sposób w jaki jest tam ujmowana, diagnozę jej obecnego stanu i prognozę oraz proponowane działania prorozwojowe dla wsi. Pomimo mnogości realizowanych aktualnie strategii, istotnych różnic w stosowanych podejściach (problemowym, sektorowym i terytorialnym), a także w stopniu ich szczegółowości, można uznać, że w kontekście rozwoju gospodarczego obszarów wiejskich Polski w znacznym stopniu zachowują one zasadę spójności.
Zróżnicowana struktura działalności wzmacnia lokalną gospodarkę, chroniąc ją przed zewnętrznymi szokami i pozwalając jej przetrwać okresy przejściowe. Jednocześnie mniejsza specjalizacja, a większa dywersyfikacja gospodarki znajduje wyraz w wyższym dobrobycie społeczeństwa. Dla zrównoważonego i trwałego rozwoju bardziej pożądane jest zatem różnicowanie gospodarki w układach lokalnych, przy jednoczesnym dążeniu do sytuacji, w której jej struktura odzwierciedla uwarunkowania i specyfikę lokalną, a możliwie w mniejszym stopniu interesy inwestorów zewnętrznych. Zyskujące na popularności zjawisko drugich domów stopniowo upowszechnia się na obszarach wiejskich także w strefach, które w ogólnej opinii nie należą do atrakcyjnych pod względem osiedleńczym lub turystycznym. Wraz z nim pojawia się potrzeba, ze strony właścicieli i użytkowników drugich domów, zaspokojenia ich popytu na różnorodne dobra i usługi świadczone na miejscu. Rodzi się wówczas pytanie, czy skala i zróżnicowanie potrzeb są na tyle znaczące, aby mogły stanowić potencjał do dywersyfikacji struktury wiejskiej gospodarki (wielofunkcyjności wsi). Stąd głównym celem badania było rozpoznanie wzorców lokalnej konsumpcji właścicieli drugich domów i ich ocena w kontekście realizacji koncepcji wielofunkcyjnego rozwoju wsi. Ocenę taką przeprowadzono w odniesieniu do wielkości i stopnia zróżnicowania struktury popytu właścicieli drugich domów na dobra i usługi świadczone przez lokalne firmy i gospodarstwa rolne oraz dynamiki w tym zakresie, a także w odniesieniu do zidentyfikowanych w toku badania typów konsumentów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.