Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 34

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Counts of birds wintering in river valleys and other objects in the Mazovian Lowland were conducted in the period 16-24 January, 2016 along 17 rivers of different size classes. Birds were also observed in other places of the concentration of waterbirds, such as towns and dam reservoirs. 95 observers participated in this action. In total, 1215 km of the river course were surveyed. The winter of 2015/2016 was rather frosty, and mean daily temperatures during bird counts varied between -5°C and -10°C. The water level in the Vistula River and its basin was within the mean and low zones. The surveyed water bodies were totally covered with ice. In January 2016, 104 wintering bird species were noted (tabs 1 and 2), with a total of nearly 80 thousand individuals. There were 39 species of waterbirds, with a total of 52 889 individuals. The most abundant species was the Mallard Anas platyrhynchos – 73.6%, rather abundant were also: Black-headed Gull Chroicocephalus ridibundus (4.8%), Goosander Mergus merganser (3.9%), Goldeneye Bucephala clangula (3.7%), Mute Swan Cygnus olor (3.5%), not identified large Gulls Larus spp. (3.2%), and Cormorant Phalacrocorax carbo (2.7%). Land species were represented by 65 species (table. 2.) with a total of 26 933 individuals. The most abundant were: Siskin Spinus spinus (12.2% of the assemblage, 27 ind./10 km) and Fieldfare Turdus pilaris (12% of the assemblage, 26.6 ind./10 km). The dominant species included also: Jackdaw Corvus monedula (8.1%), Yellowhammer Emberiza citrinella (7.9%) and Great Tit Parus major (6.9%). The mean density of birds was 221.7 ind./10 km, and it was similar to the mean from the previous five years (202.8 ind./10 km).
923 Great Tits were weighed and measured in Central Poland in the years 1992-1996, while recaptures took the total number of checks to 1828. Assessments of fatness in the birds followed accepted procedures in being confined to quantities of furcular and abdominal fat. The Great Tits were found to lay down reserves of fat in a different way to those described previously for Passeriformes. Moreover, the scales known to date were insufficiently precise to allow for the study of the biology of wintering birds. A proposed new scale of fatness extends by 4 points the 9-point scale used over many years to study birds migrating along the Baltic shore (in the Operation Baltic) and thus accounts for the way in which Great Tits lay down fat. The relationship between body mass and the points on the proposed scale is of a linear nature for low and moderate fatness. The data obtained make it clear that a general, more detailed than 9-point, scale of fatness cannot be produced for all the species of Passeriformes.
W latach 1994-96 od grudnia do początku kwietnia schwytano w okolicach Warszawy, zmierzono i zważono 862 bogatki. Część ptaków była chwytana i ważona wielokrotnie (łącznie 1692 kontrole). Badania prowadzono głównie w starym lesie liściastym i w pobliskich osiedlach. Maksymalną długość skrzydła złożonego (MLW) i odległość końca pierwszej lotki pierwszorzędowej od końca najdłuższej pokrywy pierwszorzędowej (1pp) mierzono według standardu opisanego przez Svenssona (1992), odpowiednio z dokładnością do 1mm i do 0,5mm. Bogatki ważono z dokładnością do 0,25g, a stopień ich otłuszczenia określano w 10-stopniowej skali od T₀ do T₅ (Nowakowski & Rowiński 1995). Wszystkie masy ciała ptaków redukowano o wagę tłuszczu podskórnego obliczoną na podstawie stopnia ich otłuszczenia, i w ten sposób uzyskiwano masę ptaka bez tłuszczu podskórnego (CLM) zwaną dalej obliczoną masą chudą. Dla danych z sezonu 1994/95 zastosowano przekształcone wzory podane w pracy Nowakowskiego i Rowińskiego (1995): dla samców: y = x + 0,0243z⁴ - 0,2199z³ + 0,5892z² - 0,8701z dla samic: y = x + 0,0949z⁴ - 0,5907z³ + l,0525z² - 0,8411z gdzie: y — obliczona masa chuda (CLM) w gramach, x — masa ciała ptaka otłuszczonego w gramach, z — stopień otłuszczenia — wielkość niemianowana. W sezonie zimowym 1995/96 ulepszono metodę oceny otłuszczenia. W związku z tym zastosowano nowe wzory redukujące masę ptaków otłuszczonych: dla samców w pierwszym roku życia (M im.): y = x - 0,0681z³ + 0,1954z² - 0,556z; dla samców po pierwszym roku życia (M ad.): y = x - 0,0931z³ + 0,3518z² - 0,759z; dla samic w pierwszym roku życia (F im.): y = x - 0,0024z³ - 0,1234z² - 0,0953z; dla samic po pierwszym roku życia (F ad.): y = x - 0,0092z³ - 0,0451z² - 0,2402z. Sprawdzono poprawność przedstawionej metody wyliczania CLM porównując masy ptaków z otłuszczeniem zredukowanym do stopnia T₀ za pomocą podanych wzorów (obliczona masa chuda) z masami ptaków rzeczywiście nieotłuszczonych (rzeczywista masa chuda). Nie zanotowano różnic istotnych statystycznie. Dla każdej sikory, na podstawie wszystkich jej obliczanych mas chudych (CLM) wyliczono średnią masę chudą osobnika (mCLM) i dopiero te wartości przyjmowano jako podstawę do dalszych obliczeń. W środkowej Polsce zimują nie tylko ptaki miejscowe, ale również osobniki z północnego wschodu (Lihachev 1957). Potwierdzone to zostało również dwoma własnymi wiadomościami powrotnymi. O 38% osobników było wiadomo, że są miejscowe tzn. były obrączkowane jako pisklęta lub/i stwierdzone w czasie lęgów. Pozostałą grupę 62% bogatek stanowiły ptaki o nie ustalonym pochodzeniu. Opisane grupy ptaków porównano pod względem analizowanych w niniejszym artykule cech biometrycznych i w żadnym przypadku nie stwierdzono istotnych różnic między średnimi (Tab. 1). Na tej podstawie przyjęto, że podawane w niniejszej pracy średnie wyniki pomiarów dotyczą populacji miejscowej. Dla wszystkich grup wiekowo-płciowych i dla wszystkich analizowanych cech, różnice średnich między badanymi latami były niewielkie i we wszystkich przypadkach nieistotne statystycznie. Dlatego dane biometryczne z obu sezonów opracowano i przedstawiono łącznie (Tab. 2,3,4 i 5; Ryc 1,2 i 3). Porównanie mas ciała bez tłuszczu podskórnego (mCLM) ptaków jednorocznych i starszych wykazało że zimą proces wzrostu ptaków młodych jest prawie zakończony (Tab. 6). Pomiędzy grudniem, a końcem marca nie odnotowano u młodych ptaków przyrostu masy ciała. Przez cały ten okres były one o około 0,2 g lżejsze od ptaków starszych. Porównanie chudych mas ciała (mCLM) samców i samic o tej samej długości skrzydła wykazało, że samce mają nie tylko średnio dłuższe skrzydła, ale są również masywniej zbudowane od samic (Tab. 7). Większych rzeczywistych mas dała samców nie można więc tłumaczyć tylko rozmiarami liniowymi i otłuszczeniem jak sugerował van Balen (1967). Odległość końca pierwszej lotki pierwszorzędowej od końca najdłuższej pokrywy pierwszorzędowej (1pp) była większa u ptaków w 1 roku życia niż u ptaków starszych. Różnica średnich jest istotna statystycznie zarówno dla samców jak i dla samic (t test; p<<0,0001). Natomiast różnice między płciami są, pomimo dużych prób, nieistotne statystycznie. Badana populacja charakteryzowała się dużą chudą masą dała (mCLM) w stosunku do bogatek wędrujących przez polskie wybrzeże Bałtyku (Busse 1970) i przez Mierzeję Kurońską (Dolnik & Blyumental 1967). Wynik taki jest niezgodny z regułą Bergmana — prawdopodobnie geograficzna zmienność wielkośd bogatki zależy od dużej liczby czynników, a nie tylko od temperatury w najzimniejszym miesiącu roku na jej terenie lęgowym, jak podawał Snow (1954). Można wyróżnić trzy rodzaje czynników powodujących, że pomiary zebrane przez różnych badaczy są nieporównywalne i nie dają prawidłowego obrazu zmiennośd geograficznej bogatki: 1) Różnice metodyczne w ogóle uniemożliwiające prowadzenie porównań. Błędy wynikające z techniki pomiarów są szczególnie częste przy pomiarze skrzydła. 2) Niejednorodność badanego parametru co znacznie utrudnia wnioskowanie. Np. ważąc ptaka badamy jednocześnie dwie jego cechy. Po pierwsze masę ptaka bez tłuszczu, która jest u osobników dorosłych w okresie pozalęgowym wielkością względnie stałą i przynajmniej częściowo odzwierciedlającą międzypopulacyjną zmienność geograficzną. Po drugie masę samego tłuszczu będącą wielkością zmienną w cyklach dziennych i sezonowych. Z tego powodu, jedynie porównywanie mas ciała ptaków bez zapasów tłuszczu podskórnego może prowadzić do formułowania poprawnych wniosków o geograficznej zmienności wielkości bogatki. 3) Zmienność wewnątrzpopulacyjna o podłożu genetycznym i lokalne różnice o uwarunkowane czynnikami środowiskowymi, co utrudnia a często uniemożliwia uchwycenie zmienności międzypopulacyjnej. Konkludując autorzy uważają, że ze względów metodycznych większość danych biometrycznych zgromadzonych przez różnych badaczy nie może być między sobą bezpośrednio porównywana. Konieczne jest stosowanie odpowiednich poprawek. Wnioskowanie o zmienności geograficznej bogatki jest dodatkowo bardzo utrudnione z powodu lokalnych różnic o charakterze środowiskowym i zmienności wewnątrz- populacyjnej o podłożu genetycznym.
Kulon
|
1997
|
tom 02
|
nr 2
177-194
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.