Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
10
100%
W pracy przedstawiono wyniki analizy udziału ekotypów jako materiału wyjściowego w hodowli polskich odmian traw.W Polsce do roku 2000 wyhodowano 276 odmian traw, z których większość została wpisana do rejestru. W pierwszym ćwierćwieczu XX wieku reprodukowano głównie nasiona handlowe i selekcyjnych odmian miejscowych. Potem nastąpił rozwój hodowli twórczej szczególnie intensywny przed pierwszą wojną światową (46% odmian) i w ostatnim ćwierćwieczu (34%). Hodowano odmiany 28 gatunków, spośród których dominowały: życica trwała, kupkówka pospolita, wiechlina łąkowa, kostrzewa łąkowa (prawie 40% wszystkich odmian). Stwierdzono, że ekotypy były głównym źródłem genetycznym polskich odmian traw. Pochodziło z nich średnio 54% odmian, a w pierwszym półwieczu od 60-90%, zależnie od gatunku. W drugim półwieczu udział ich zmniejszył się drastycznie, na korzyść odmian uprawnych, do poziomu 10-20%, za wyjątkiem apomiktycznej wiechliny łąkowej (75%). Odmiany pochodzące z ekotypów były bardzo trwałe i odporne na choroby oraz przydatne do uprawy w różnych siedliskach. Większość odmian (około 70%) wytworzono głównie ekotypów pochodzenia krajowego, z zagranicy używano tylko odmiany uprawne do krzyżowań. Krzyżowanie było drugą metodą hodowli (około 30% odmian) stosowaną przeważnie w drugiej połowie wieku, natomiast w pierwszej dominowała metoda selekcji (70% odmian).
W opracowaniu dokonano analizy genezy i źródeł pochodzenia polskich odmian roślin strączkowych. Do 1997 roku wyhodowano w Polsce 261 odmian roślin strączkowych, z których większość (ok. 85%) zostało wpisanych do rejestru lub włączonych do doboru. Efektywna hodowla rozpoczęła się od roku 1928, a największy jej rozwój nastąpił po 1986 roku. Do roku 1946 wyhodowano ok. 10% wszystkich polskich odmian, a w ostatnim dziesięcioleciu ponad 30%. Hodowla skoncentrowana była głównie na grochu (51% odmian) i łubinach (31%). Źródłem genetycznym do 1960 były głównie formy dzikie (populacje lub ekotypy), które partycypowały w ponad 70% odmian. Natomiast w ostatnim czasie nowe odmiany pochodzą głównie z odmian uprawnych (ponad 80%), a rola form dzikich jest minimalna (ok. 3%). Jednak najtrwalsze odmiany (ponad 40 lat w Rejestrze) pochodzą z form dzikich. Większość wszystkich odmian (ok. 75%) wyhodowano metodą różnorodnych krzyżowań, ok. 15% metodą selekcji, a ok. 10% z wykorzystaniem mutacji. Stwierdzono dużą współzależność ilości wyhodowanych odmian w gatunkach z ilością obiektów w Banku Centrum Roślinnych Zasobów Genowych IHAR w Radzikowie (ogólny współczynnik korelacji 0,742).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.