Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było prześledzenie zmian zawartości azotu łatwo hydrolizu­jącego w glebie w warunkach stosowania odpadów organicznych (słoma, wywar gorzelniany melasowy). Doświadczenie polowe przeprowadzono na glebie bielicowej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego. Schemat doświadczenia obejmował 3 bloki, w których wyodrębniono losowo 6 obiektów: obiekt kontrolny - bez na­wożenia (0), nawożenie mineralne NPK (NPK), obornik (FYM), słoma + azot mineralny (S + N), słoma + wywar gorzelniany melasowy (S + W), wywar gorzelniany melasowy (W). Próby glebowe z każdego obiektu pobierano w latach 1999, 2000 i 2001 w dwóch terminach: przed rozpoczęciem wegetacji (I termin) oraz po zbiorze roślin (II termin), z czterech głębokości gleby: 0-20 cm, 20-30 cm, 30-60 cm, 60-90 cm i oznaczono w nich zawartość azotu łatwo hydrolizującego. Uzyskane wyniki wskazują, że zastosowane odpady organiczne powodowały istotny wzrost zawartości azotu łatwo hydrolizującego, w stosunku do obiektów kontrolnych (bez nawożenia). Najkorzystniejszy wpływ na akumulację azotu łatwo hydrolizującego miało nawożenie obornikiem oraz wywarem gorzelnianym mela­sowym. Zawartość azotu łatwo hydrolizującego była największa w wierzchniej warstwie gleby i zmniejszała się wraz z głębokością profilu glebowego.
Badano wpływ stosowania odpadów z przemysłu drzewnego i rolno spożyw­czego na zawartość azotu mineralnego w glebie lekkiej. Schemat doświadczenia obejmował 3 bloki, w których wyodrębniono losowo 6 obiektów: obiekt kontrol­ny. bez nawożenia, nawożenie mineralne NPK, obornik, trociny z tartaku + wap­no defekacyjne, trociny z zakładu stolarskiego + wapno defekacyjne, wapno de­fekacyjne. Stwierdzono, że zawartość N-NH4 i N-NO3 uzależniona była od termi­nu i głębokości pobierania prób glebowych oraz nawożenia.
Badano wpływ stosowania odpadów organicznych na skład frakcyjny substancji organicznej w glebie lekkiej. Badania wykonano w oparciu o doświadczenie polowe założone na glebie o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego. Schemat doświadczenia obejmował 3 bloki, w których wyodrębniono losowo 6 obiektów: obiekt kontrolny bez nawożenia (0), nawożenie mineralne NPK (NPK), obornik, słoma + azot mineralny, słoma + wywar gorzelniany melasowy, wywar gorzelniany melasowy. Skład frakcyjny glebowej substancji organicznej oznaczono metodą Kononowej-Bielczikowej. Stwierdzono, że zastosowane odpady wpływały na zmniejszenie udziału frakcji ruchomych i zwiększenie udziału humin w glebowej substancji organicznej. Poprawa ocenianych wskaźników jakościowych glebowej substancji organicznej była największa w warunkach stosowania obornika i słomy z azotem mineralnym.
Znajomość pobrania mikroelementów, jak również i ich zawartości w różnych fazach rozwoju roślin uprawnych odgrywa istotną rolę w gospodarce składnikami pokarmowymi. Celem przeprowadzonego doświadczenia polowego było określenie wpływu nawożenia potasem na pobranie i rozmieszczenie mikroelementów w kukurydzy uprawianej na glebie o bardzo wysokiej zasobności w potas. Próby roślinne pobierano 37, 48, 58, 69, 79, 89, 100, 109, 118, 132 i 140 dnia po wysiewie kukurydzy i oznaczano w nich zawartość Cu, Zn, Fe i Mn. Badania wykazały, że kukurydza istotnie zwiększyła pobranie mikroelementów w warunkach nawożenia potasem. Akumulacja mikroelementów, niezależnie od zastosowanego nawożenia, nasilała się w okresie wiechowania, dojrzałości mlecznej i nalewania ziarna. Nawożenie potasem miało niewielki wpływ na poprawę jakości kukurydzy z punktu widzenia jej zaopatrzenia w mikroelementy.
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Life cycle assessment of fertilizers: a review

63%
Life cycle assessment has become an increasingly common approach for identifying, quantifying, and evaluating the total potential environmental impact of production processes or products, from the procurement of raw materials (the ‘cradle’), to production and utilization (the ‘gates’) and their final storage (the ‘grave’), as well as for determining ways to repair damage to the environment. The paper describes life cycle assessment of mineral fertilizers. On the basis of results provided by life cycle assessment, it can be concluded that an effective strategy for protecting the environment against the harmful effects of fertilizers is to attempt to ‘seal’ the nutrient cycle on a global, regional, and local scale. Pro-environ- mental measures aim on the one hand to reduce resource utilization, and on the other hand to limit losses of nutrients, during both production and use of fertilizers. An undoubted challenge for life cycle assessment when used in agricultural production is the need for relevance at each scale.
Na podstawie doświadczenia polowego oceniono oddziaływanie nawożenia potasem na akumulację K, Ca i Mg w kukurydzy uprawianej na glebie o bardzo wysokiej zasobności w potas (> 250 mg K∙kg-1). Stwierdzono, że nawożenie nie było czynnikiem, który istotnie różnicował pobranie i zawartość składników pokarmowych w kukurydzy (za wyjątkiem zawartości magnezu w plonie końcowym). Ponadto, w warunkach gleby o dużej zasobności w potas, ze względu na ryzyko zakłócenia równowagi jonowej roślin, należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie odpowiedniego stanu odżywienia kukurydzy w wapń i magnez.
Na podstawie dwóch doświadczeń polowych badano wpływ odpadów organicznych na zakwaszenie gleb w warunkach stosowania wapna defekacyjnego. Na początku pierwszego doświadczenia wniesiono do gleby lekkiej trociny wraz z wapnem defekacyjnym (Ca def.). W doświadczeniu drugim zastosowano osad ściekowy z mleczarni z dodatkiem i bez dodatku Ca def. W obydwu doświadczeniach wykorzystano dla celów porównawczych obiekty z tradycyjnym nawożeniem organicznym (obornik) i bez nawożenia. W próbkach glebowych pobieranych z każdego obiektu po zakończeniu okresu wegetacyjnego oznaczono pHKCl i kwasowość hydrolityczną. Stwierdzono, że łączne stosowanie odpadów organicznych z przemysłu drzewnego z wapnem defekacyjnym sprzyjało utrzymywaniu aktywności jonów wodorowych na poziomie optymalnym dla gleb lekkich. Wzrost zakwaszenia gleb nawożonych innymi materiałami organicznymi (obornik, osad ściekowy) był przypuszczalnie związany z przemianami azotu. Aplikacja wapna defekacyjnego istotnie ograniczała zakwaszające oddziaływanie odpadów organicznych.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Nowe trendy w badaniach nad biogeochemia krzemu

63%
Dokonano oceny obecnej wiedzy dotyczącej roli krzemu w układzie gleba - roślina. Szczególną uwagę poświęcono wpływowi związków krzemu na detoksykację: glinu, manganu oraz metali ciężkich, jak również na jego funkcje fizjologiczne. Autorzy próbują również wyciągnąć wnioski dotyczące kierunków przyszłych prac nad biogeochemią krzemu.
Celem badań było określenie możliwości zwiększenia zawartości węgla organicznego w glebie poprzez stosowanie odpadów organicznych pochodzących z rolnictwa (słoma) i przemysłu rolno-spożywczego (wywar gorzelniany, melasowy). Badania wykonano w oparciu o doświadczenie połowę założone na glebie bielicowej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego. Schemat doświadczenia obejmował 3 bloki, w których wyodrębniono losowo 6 obiektów: obiekt kontrolny, bez nawożenia (0), nawożenie mineralne NPK (NPK), obornik (Ob.), słoma + azot mineralny (S + N), słoma + wywar gorzelniany melasowy (S + W), wywar gorzelniany melasowy (W). Próby glebowe z każdego obiektu pobierano w latach 1999, 2000 i 2001 w dwóch terminach: przed rozpoczęciem wegetacji (I termin) oraz po zbiorze roślin (II termin), z czterech głębokości gleby: 0 - 20 cm, 20 - 30 cm, 30 - 60 cm, 60 - 90 cm i oznaczono w nich zawartość węgla organicznego. Uzyskane wyniki wskazują, że zastosowane odpady organiczne powodowały istotny wzrost zawartości węgla organicznego, w stosunku do obiektów kontrolnych (bez nawożenia). Najkorzystniejszy wpływ na akumulację substancji glebowej substancji organicznej miało nawożenie obornikiem oraz wywarem gorzelnianym, melasowym. Jednak w celu trwałej poprawy bilansu substancji organicznej odpady te należałoby stosować częściej aniżeli raz na trzy lata.
Badania przeprowadzono w oparciu o doświadczenia polowe, które założono na glebie bardzo lekkiej, wytworzonej z piasku słabo gliniastego o odczynie kwaśnym - pHKCl 5,4. Schemat doświadczenia obejmował 9 obiektów: 0, NPK, obornik, wapno defekacyjne, wywar gorzelniany, słoma + Nmin, słoma + wywar, trociny z tartaku + wapno defekacyjne, trociny z zakładu meblarskiego + wapno defekacyjne. Odpady zastosowano raz na trzy lata, na początku doświadczenia. Zawartości boru w owsie były wyższe od podawanych w literaturze, ale nie wykazywały dużego zróżnicowania pod wpływem zastosowanych odpadów. Większy wpływ miały odpady na jego zawartość w nasionach i słomie lędźwianu. Stosunkowo najwięcej boru zawierały rośliny z obiektów: trociny z zakładu meblarskiego + wapno defekacyjne, wywar gorzelniany oraz słoma + wywar. Zawartości molibdenu nie odbiegały od podawanych w literaturze. Najwyższe ilości stwierdzono w obiektach: wapno defekacyjne, wywar gorzelniany oraz słoma + wywar. Lędźwian pobrał dwa razy więcej boru niż owies; pobranie molibdenu przez obie rośliny było podobne. Największe pobranie B i Mo stwierdzono w obiekcie - trociny z zakładu meblarskiego + wapno defekacyjne oraz po zastosowaniu samego wapna defekacyjnego.
Celem pracy było określenie aktualnych, przyrodniczych i antropogenicznych przyczyn zakwaszenia gleb użytkowanych rolniczo w Polsce. Zarządzanie odczynem ma istotne znaczenie w przemianach mineralnych składników pokarmowych roślin w glebach, a zwłaszcza ich mobilizacji/immobilizacjii i związanym z tym obiegiem pierwiastków w środowisku, a przez to produkcyjnością ekosystemów rolniczych. Po omówieniu przyrodniczych przyczyn zakwaszenia dokonano ilościowej oceny ładunku protonu w oparciu o dane z Roczników Głównego Urzędu Statystycznego dotyczące średniego zużycia nawozów mineralnych NPK i wapna nawozowego oraz emisji i depozycji gazowych zanieczyszczeń powietrza (SO2, NOx iNH3). W oparciu o te dane obliczono wielkość ładunku protonu wyrażonego w(kmol H+·ha-1). Biorąc pod uwagę fakt, że 1 mol CaO wapna nawozowego neutralizuje 2 mole protonu, obliczono zdolność neutralizacyjną dawek nawozów wapniowych stosowanych w ostatnim dwudziestoleciu. Dokonano też bilansu ładunków protonu (H+) pochodzenia antropogenicznego, który posłużył do oceny presji zakwaszania antropogenicznego agroekosystemów w ostatnich 20 latach. Zakwaszenie gleb użytkowanych rolniczo związane jest w ostatnich latach przede wszystkim z: drastycznym zmniejszeniem zużycia wapna nawozowego: z 182,8 w roku 1990 do 36,8 kg CaO·ha-1 w roku 2011, zwiększonym udziałem azotu w nawożeniu NPK, gdzie stosunek N : P : K w roku 1990 wynosił 1 : 0,59 : 0,79, a w 2011 1 : 0,37 : 0,42. Pomimo znaczącego obniżenia emisji gazowych kwasotwórczych zanieczyszczeń powietrza, głównie SO2 i NOx oraz NH3, czynniki te nadal potęgują presję zakwaszenia gleb.
The content of selected trace metals (Cd, Cr, Hg, Ph, Zn) and their distribution in superficial water, bottom sediments and in muscular tissue of fishes (roach, perch, bream) and mollusks (taken from the Zemborzyce Reservoir) were examined using atomic absorption spectrometry (AAS). A comparison of the trace elements content in investigated constituents of the Zemborzyce Reservoir was carried out. Superficial water contains micro-trace quantities of examined metals. Bottom sediments are characterized by a smaller content of Cd, Pb and Zn, in comparison to the previous data. Accumulation of Cd is very similar for all examined fishes. The highest level of Cr was found in roaches. Perches indicate best accumulation ability of Hg, Pb and Zn. Mollusks show excellent accumulation ability to all studied elements.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.