Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 114

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono sytuację ekonomiczno-finansową przemysłu ziemniaczanego w 1993 r. Ukazano pogłębiającą się dysproporcję między dużą bazą surowcową a rozmiarami przemysłowego przetwórstwa ziem­niaków. Wprawdzie przemysł ziemniaczany przetworzył w 1993 r. o ponad 60% więcej ziemniaków niż w roku ubiegłym, ale o blisko połowę mniej niż przed urynkowieniem gospodarki. W konsekwencji sytuacja finansowa przemysłu ziemniaczanego uległa dalszemu pogorszeniu.
Rozszerzenie Unii Europejskiej przyczyniło się do rozwoju handlu zagranicznego produktami rolno-spożywczymi w nowych państwach członkowskich UE. Poprawa salda obrotów handlowych tymi produktami w latach 2003-2007 nastąpiła jednak tylko w trzech krajach, tj. w Polsce, na Litwie i na Węgrzech, które już przed rozszerzeniem Unii były eksporterami netto. Zdecydowanie najwyższą i najszybciej rosnącą nadwyżkę w obrotach handlowych żywnością odnotowała Polska. Polska jest również największym eksporterem produktów rolno-spożywczych wśród nowych państw członkowskich UE (na dalszych miejscach plasują się Węgry i Czechy). Ocena konkurencyjności handlu rolno-spożywczego nowych krajów członkowskich UE, dokonana za pomocą wskaźnika ujawnionych przewag komparatywnych (RCA) w eksporcie na rynek światowy oraz wskaźnika Lafaya potwierdza, że polski sektor rolno-spożywczy był dotychczas konkurencyjny na rynku światowym i że mierniki tej konkurencyjności po wejściu do UE poprawiły się. Polski sektor żywnościowy był też znacznie bardziej konkurencyjny niż pozostałych nowych krajów członkowskich UE, w tym Czech i Węgier.
Rząd w kolejnych dokumentach programowych deklaruje coraz większe wsparcie wobec sektora małych i średnich przedsiębiorstw. Właściwa polityka wobec MSP powinna uwzględniać dwa cele, tj. ogólne warunki rozwoju sektora MSP oraz interwencyjne reagowanie w pozostałych sektorach i obszarach polityki. W ostatnich latach postulat ten znalazł odzwierciedlenie zarówno w postanowieniach, jak i działaniach Rządu, czego przykładem jest dokument rządowy pt. „Kierunki działań Rządu wobec małych i średnich przedsiębiorstw do 2002 roku" przyjęty przez Radę Ministrów 11 maja 1999 r. oraz Program „Przede wszystkim przedsiębiorczość", przyjęty przez Radę Ministrów 29 stycznia 2002 roku. W tych dokumentach przewidziano szereg zadań, które mają ułatwić MSP podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej. Według aktualnych informacji rozpoczęto i kontynuowano realizację większości działań przewidzianych tymi programami. Nowym dokumentem programowym jest antykryzysowy plan prof. G.Kołodki, przedstawiony przezeń 16 lipca 2002 r. Zawarte w nim propozycje mają ożywić gospodarkę i stworzyć więcej możliwości dla rozwoju przedsiębiorczości. Z punktu widzenia MSP najistotniejsze znaczenie ma propozycja wprowadzenia tzw. kredytu podatkowego.
Celem artykułu jest przedstawienie zróżnicowania cen żywności płaconych przez konsumenta w Unii Europejskiej oraz analizy cenowych przewag konkurencyjnych polskich producentów żywności na rynku unijnym. Podejmowane przez przedsiębiorstwa działania mają na celu wzrost konkurencyjności, który wyraża się lepszą pozycją konkurencyjną na rynku oraz zdobyciem przewag konkurencyjnych w długim okresie. Dotychczasowym źródłem przewag konkurencyjnych polskich producentów żywności na rynku unijnym były przede wszystkim przewagi kosztowo-cenowe.Wraz z postępującą integracją polskiego rynku rolno-spożywczego z rynkiem UE, następuje wyrównywanie cen krajowych z cenami unijnymi. W konsekwencji niezbędne jest wykorzystywanie przez producentów żywności pozacenowych instrumentów konkurowania.
Sektor soków i napojów owocowo-warzywnych jest najszybciej rozwijającym się i najbardziej perspektywicznym kierunkiem przetwórstwa spożywczego w Polsce. W artykule ukazano rozwój tego sektora w latach 90-tych,jego obecny stan oraz perspektywy na przyszłość. Poruszono zagadnienia związane z produkcją, eksportem oraz spożyciem soków i napojów, strukturą podmiotową ich producentów, jak również sytuacją finansową i restrukturyzacją sektora.
W warunkach globalizacji gospodarczej i integracji regionalnej nieodłącznym elementem funkcjonowania podmiotów gospodarczych stało się konkurowanie z innymi podmiotami, ukierunkowane na osiąganie korzyści z tytułu działania zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym. Dotyczy to również podmiotów polskiego przemysłu spożywczego, dla których miniona dekada była okresem intensywnego rozwoju. Pomimo niektórych niższych wskaźników w tym sektorze niż w całym przetwórstwie przemysłowym (m.in. wydajności pracy i technicznego uzbrojenia pracy) konkurencyjność przemysłu spożywczego poprawiła się. Dynamiczny wzrost eksportu, rosnące saldo obrotów handlowych oraz poprawa pozostałych analizowanych wskaźników zewnętrznej konkurencyjności przemysłu spożywczego wskazują na umacnianie się pozycji krajowych producentów na rynku międzynarodowym. Oddziałuje to pozytywnie na kondycję ekonomiczną tego sektora i dalsze perspektywy jego rozwoju.
Wskaźniki ekonomiczne przemysłu spożywczego po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej wskazują, że producenci żywności mają istotną przewagę konkurencyjną, głównie obejmującą ceny i umiejętnie to wykorzystują. Powszechny wzrost aktywności eksportowej producentów żywności, zwłaszcza na rynkach UE, sprawił, że umocnili tam swoją pozycję. W większości branż zostały zakończone procesy dostosowawcze zakładów do standardów UE, które w efekcie istotnie poprawiły ich konkurencyjność i to nie tylko konkurencyjność cenową.
Przemysł winiarski, po pewnym załamaniu w połowie łat 90., od kilku lat charakteryzuje się rosnącą produkcją, wzrostem udziału produkcji win gronowych i względnie stabilną sytuacją ekonomiczno-finansową. Jednocześnie obserwuje się wzrost importu win oraz szybkie zwiększanie się ich spożycia. W sektorze wyodrębnia się coraz liczniejsza grupa liderów oraz podnosi się ogólny poziom polskiego winiarstwa. Produkcja i obrót handlowy winami regulowany jest ustawą winiarską, której przepisy wzorowane są na przepisach obowiązujących w Unii Europejskiej. Polskiego przemysłu winiarskiego, biorąc pod uwagę jego specyfikę, nie można w sposób bezpośredni porównywać z przemysłem winiarskim w UE, gdyż są to zupełnie inne obszary rynku. Wina gronowe są tylko jednym z segmentów rynku win w Polsce. Wina owocowe, miody pitne i napoje winopochodne, będące najważniejszą częścią rynku produktów winiarskich w Polsce, nie są natomiast - w myśl przepisów unijnych - uznawane za produkty należące do wspólnego rynku win. Przystąpienie Polski do UE będzie zatem wymagać dokonania zmian w polskich przepisach dotyczących sektora produkcji win.
W artykule przedstawiono zjawiska kształtujące rozwój przemysłowego przetwórstwa ziemniaków w latach 90., aktualną sytuację tego sektora, jak również perspektywy rozwoju przemysłu ziemniaczanego w najbliższych latach.
W artykule przedstawiono rozwój przemysłu winiarskiego w Polsce w latach 90. Przemysł winiarski, po pewnym załamaniu w połowie lat 90., charakteryzuje się obecnie rosnącą tendencją produkcji, wzrostem udziału produkcji win gronowych i ogólną poprawą sytuacji ekonomiczno-finansowej. Jednocześnie obserwuje się wzrost importu win oraz szybkie zwiększanie się ich spożycia. W związku ze spodziewanym dalszym rozwojem produkcji win, wyodrębnianiem się w sektorze coraz liczniejszej grupy liderów oraz podniesieniem ogólnego poziomu jakościowego polskiego winiarstwa, perspektywy rozwoju przemysłu winiarskiego rysują się pomyślnie. Jako odniesienie dla polskiego rynku win starano się w artykule ukazać rynek win w Unii Europejskiej.
Celem artykułu było przedstawienie i ocena zmian wydajności pracy, produktywności majątku oraz efektywności zasobów kapitałowych polskiego przemysłu mleczarskiego w latach 2007-2014. Analizy dokonano wykorzystując wybrane wskaźniki obliczone na podstawie publikowanych i niepublikowanych danych GUS. Z przeprowadzonych badań wynika, że w analizowanym okresie w przemyśle mleczarskim zaszły pozytywne zmiany, które dobrze odzwierciedlają wzrost wydajności pracy oraz poprawę technicznego uzbrojenia pracy. Niestety, przedsiębiorstwom przemysłu mleczarskiego nie udało się na trwale poprawić produktywności majątku i efektywności zasobów kapitałowych. Obniżyły się wskaźniki produktywności zarówno aktywów ogółem, jak i kapitału trwałego oraz wskaźniki efektywności zasobów kapitałowych mierzone zarówno wartością dodaną brutto, jak i nadwyżką operacyjną.
Celem artykułu jest analiza zróżnicowania cen żywności między państwami Unii Europejskiej. W badaniu wykorzystano dane Eurostat, który regularnie porównuje ceny dóbr i ustug konsumpcyjnych w gospodarstwach domowych 28 państw członkowskich UE. Spośród cen produktów żywnościowych analizą porównawczą objęte są ceny około 440 produktów. Okres analizy obejmuje lata 2004-2017. Z przeprowadzonego badania wynika, że wskaźniki poziomu cen żywności i napojów bezalkoholowych w poszczególnych państwach członkowskich UE znacząco różnią się między sobą. Jednocześnie poziom cen tych produktów w „nowych” państwach członkowskich UE (UE-13) jest dużo niższy niż w „starych” państwach członkowskich (UE-15). Innym obserwowanym zjawiskiem jest stopniowe wyrównywanie się cen żywności wewnątrz Unii Europejskiej. Konwergencja cen żywności oznacza, że przewagi kosztowo-cenowe stopniowo przestają być dla producentów z państw UE-13 podstawową determinantą międzynarodowej konkurencyjności. W warunkach globalizacji i integracji europejskiej systematycznie rośnie znaczenie pozacenowych czynników konkurencyjności. Zmusza to producentów żywności z poszczególnych krajów do poszukiwania nowych źródeł przewag konkurencyjnych.
Cztery lata członkostwa Polski w Unii Europejskiej udowodniły, że polscy producenci żywności posiadają przewagi konkurencyjne nad producentami z innych krajów UE (nie tylko o charakterze kosztowocenowym, ale również jakościowym). Dostęp do dużego i zamożnego rynku europejskiego umożliwił gwałtowny wzrost eksportu polskiej żywności. W efekcie poprawie uległo saldo handlu zagranicznego produktami rolnospożywczymi i umocniła się pozycja polskich producentów żywności w rozszerzonej UE. Akcesja Polski do UE nie spowodowała także „zalewu” polskiego rynku żywnością importowaną z UE. Wzrost eksportu wyrobów przemysłu spożywczego do UE był zjawiskiem powszechnym, chociaż bardzo zróżnicowanym. W perspektywie najbliższych lat polski przemysł spożywczy ma szansę na utrzymanie swojej konkurencyjności na rynku europejskim. Lata późniejsze będą już jednak trudniejsze dla polskich producentów żywności.
Małe i średnie przedsiębiorstwa, pomimo rozwiniętej struktury potencjalnych źródeł finansowania, mają ograniczone możliwości pozyskania kapitałów obcych, gdyż stanowią grupę klientów o dużym ryzyku dla instytucji finansowych. Dostępność tych kapitałów dla poszczególnych przedsiębiorstw w rzeczywistości zależy jednak od spełnienia określonych warunków stawianych przez dawców kapitału. Przedsiębiorcy muszą także posiadać szeroką wiedzę o ofercie poszczególnych instytucji finansowych i ich konkurencyjności oraz legitymować się dużymi umiejętnościami z zakresu zarządzania finansami.
Podstawą budowania przewag konkurencyjnych w sektorze spożywczym były dotychczas ceny oraz jakość produktów. Spośród innych źródeł przewag konkurencyjnych niezwykle ważna jest innowacyjność i to ona może determinować naszą konkurencyjność w przyszłości. W artykule przedstawiono analizę innowacyjności polskiego przemysłu spożywczego (produktowej, procesowej, organizacyjnej i marketingowej). Wykorzystano w niej wyniki badań statystycznych działalności innowacyjnej przedsiębiorstw prowadzonych przez GUS. Przeprowadzona analiza obejmuje przeważnie lata 2000-2008, tj. zarówno ostatnie lata przed rozszerzeniem UE, jak i pierwsze lata po integracji. Z analizy innowacyjności polskiego przemysłu spożywczego wynika, że jest ona dość niska, co w dalszej perspektywie może stanowić zagrożenie nie tylko dla pozycji konkurencyjnej naszych producentów, ale i ich szans przetrwania na rynku.
Celem artykułu jest ocena procesów modernizacji polskiego przemysłu mleczarskiego w okresie członkostwa Polski w Unii Europejskiej. W latach 2004-2014 przedsiębiorstwa przemysłu mleczarskiego zrealizowały inwestycje o wartości ponad 8,4 mld zł. Inwestycje te stały się podstawą przemian strukturalnych i przyczyniły się do unowocześnienia procesu przetwórstwa mleka oraz restrukturyzacji zatrudnienia. Te pozytywne zmiany dobrze odzwierciedla wzrost koncentracji produkcji, poprawa wydajności pracy i produktywności majątku, a także stopniowa poprawa efektywności przetwórstwa mleka. Nieustająca presja ze strony konkurentów i konsumentów zmusza do dalszego doskonalenia zarządzania procesami przetwórstwa i obrotu żywnością.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.