Rolnictwo, zwłaszcza z dużym udziałem produkcji zwierzęcej stanowi istotne źródło zanieczyszczeń atmosfery amoniakiem. W gospodarstwie emisja amoniaku ma miejsce na każdym z etapów, poczynając od jego produkcji zwierzęcych i usuwania odchodów zwierzęcych z budynków inwentarskich, poprzez ich przechowywanie na gnojowniach i stosowanie w postaci nawozów naturalnych. Wielkość tego typu gazowych strat azotu jest znacznie zróżnicowana i zależy głównie od sposobu gospodarowania odchodami zwierzęcymi. Znaczący strumień ulatniającego się amoniaku pochodzi z gospodarskich składowisk nawozów naturalnych oraz budynków inwentarskich. Pomimo wykonania wielu opracowań zagadnienie to, zwłaszcza w kontekście identyfikacji ilościowej, jest nadal otwartym problemem badawczym. Uzyskane technika dozymetrii dynamicznej średnie dobowe wartości stężeń amoniaku, kształtowały się w przedziale od 0,73 do 3,51 mg NH₃·m⁻³, przy czym w powietrzu kanałów wentylacyjnych (wysokość 2,6 m) notowano nieco wyższe stężenia rzędu 1,00 do 4,83 mg NH₃·m⁻³ Ostatecznie oszacowana emisja amoniaku kształtowała się na poziomie od 38,3 do 44,4 mg NH₃·SD⁻¹·h⁻¹ przy systemie wentylacji grawitacyjnej, zaś 71,9 mg NH₃·SD⁻¹·h⁻¹ przy systemie wentylacji mechanicznej (pomiary techniką dozymetrii dynamicznej). Wartości uzyskane techniką dozymetru pasywnej były nieco niższe w porównaniu z techniką dozymetrii dynamicznej i tak w budynku kształtowały się pomiędzy 0,62, a 1,60 mg NH₃·m⁻³ natomiast w kanale wentylacyjnym od 0,79 do 1,93 mg NH₃·m⁻³. Wartości te miały wpływ na odpowiednio niższe wartości szacowanej emisji, kształtując się w zakresie od 11,8 do 20,7 mg NH₃·SD⁻¹·h⁻¹ przy systemie wentylacji grawitacyjnej, natomiast 62,5 mg NH₃·SD⁻¹·h⁻¹ przy systemie wentylacji mechanicznej. Należy dodać, że pomiary wykonywano zimą br. przy ujemnych temperaturach powietrza na zewnątrz budynku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.