Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 83

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Lasy i zarośla lęgowe stanowią charakterystyczny element krajobrazu naturalnego dolin rzecznych. Ich siedliska rozmieszczone są zwykle w postaci pasm wzdłuż koryta rzecznego w zasięgu periodycznych i epizodycznych zalewów. W warunkach dolin średnich i dużych rzek Polski niżowej zbiorowiska lasów i zarośli łęgowych tworzą swoistą sekwencję, od zarośli Salicelum triandro-viminalis na krawędzi łożyska rzecznego, poprzez łęg wierzbowy Salicetum albo-fragilis i łęg topolowy Populetum albae w strefie corocznych zalewów, po łęg wiązowo-jesionowy Ficario-Ulnietum campestris na skrzydłach dolin. W otoczeniu nizinnych małych rzek i strumieni rosną głównie lęgi jesionowo-olszowe a wzdłuż potoków górskich łęgi jesionowe oraz lasy z olszą szarą. Według danych zawartych na mapie potencjalnej roślinności Polski siedliska lasów łęgowych występują na obszarze 8,9% powierzchni kraju. Siedliska na holoceńskich zalewowych tarasach w szerszych dolinach rzek i strumieni na glebach o charakterze mad rzecznych zajmują jednak zaledwie 0,2% powierzchni naszych lasów. Wskutek różnorodnych oddziaływań antropogenicznych lasy łęgów zostały zniszczone lub przeobrażone na większości zajmowanych pierwotnie siedlisk i obecnie zaliczane są do zagrożonych i ginących ekosystemów zarówno w Polsce jak i w Europie. Do najważniejszych przyczyn zagrażających lasom łęgowym należą: regulacja rzek, eliminacja zalewów i osuszanie terenów przyległych do koryta rzecznego, obwałowanie dolin, wycinanie lasów i zarośli, zwłaszcza na międzywalu, prowadzenie schematycznej gospodarki leśnej i zadrzewieniowej, polegającej między innymi na uprawie obcych ekologicznie i geograficznie gatunków drzew, przeznaczanie siedlisk leśnych na zagospodarowanie rolnicze. Wyrazem antropogenicznych przemian środowiska przyrodniczego dolin rzecznych jest modyfikacja rozsiedlenia drzew i krzewów. Na podstawie badań dendrologicznych w dolinach Warty i Noteci stwierdzono między innymi: ograniczenie terytorialne zasięgów drzew i krzewów, ubożenie naturalnego składu gatunkowego i ginięcie taksonów rzadkich, utratę więzi fitosocjalnych pomiędzy gatunkami, ekspansję mezofilnych drzew i krzewów o charakterze pionierskim, rozszerzanie zasięgów przez gatunki grądowe, powszechną juwenalizację populacji, zastępowanie naturalnych składników lokalnej dendroflory przez gatunki obcego pochodzenia protegowane w uprawie. Warunkiem zachowania ostatnich fragmentów lasów właściwych dolinom rzecznym jest nie tylko bierna ich ochrona lecz także zasadnicza zmiana w sposobach gospodarowania na terenach zalewanych, połączona z restytucją naturalnych skupień drzew i krzewów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.