Celem niniejszej pracy było porównanie wartości parametrów alweograficznych uzyskanych w systemie hydratacji stałej (HC) i hydratacji adaptowanej (HA) przy ocenie alweograficznej ziarna pszenicy. Materiał badawczy stanowiły 33 próbki ziarna odmian pszenicy ozimej i jarej o zróżnicowanej wartości technologicznej. Badane próbki wykazały znaczące zróżnicowanie cech alweograficznych w systemie HC i HA. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że im mąka charakteryzuje się wyższą hydratacją tym bardziej parametry alweograficzne otrzymane w systemach HC i HA różnią się między sobą. Mąki oceniane w systemie HA charakteryzowały się nieco niższymi wartościami sprężystości i mocy wypiekowej niż próbki badane w systemie HC. Ciasto charakteryzowało się większą rozciągliwością w miarę wzrostu uwodnienia. Jednak różnice te jedynie w odniesieniu do kilku próbek przekraczały granice odtwarzalności podane w normie PN-EN ISO 27971:2009 dotyczące danego parametru alweograficznego. Wskazuje to, że klasyczna metoda oceny alweograficznej w systemie hydratacji stałej (HC) jest odpowiednia do oceny jakości ziarna pszenicy uprawianej w Polsce.