The present paper pertains to the changes of pH values of soil under plants cultivated in two crop rotations: market-oriented (1. sugar beet, 2. brewery barley, 3. edible potato, 4. winter wheat) and fodder (1. fodder beetroot, 2. fodder barley, 3. fodder potato, 4. winter triticale). The research was made on the basis of the experiment held in the years 1986-1989 on non-uniform podzolic soil laying on marl with grain-size distribution of light and heavy loamy sand. The influence of water conditions naturally differentiated and optimized through sprinkling, as well as of two levels of nitrogen fertilization: basic - amounting for respective pairs of plants in both crop rotations 90, 30 and 60, 75, 75 kg N/ha and doubled one, on yields of plants and changes of some physical and chemical properties of soil was compared. The soil reaction was determined potentiometricaly in 1 mol KC1 dm⁻³ in two terms: early spring before starting the experiment and after harvesting. Soil samples were taken from the layers 0-25 and 25-50 cm. The statistic analysis of the results showed that only sprinkling and season conditions had a significant influence on the soil acidity. The plant species tested did not modify the soil reaction. Nitrogen fertilization did not prove to change the acidity of the tested layers of soil and it did not interact with irrigation. This leads us to the conclusion that during sprinkling light textured soils one should take into consideration a certain acidification of soil which in case of sensitive plant's cultivation may lead to the decrease of yields if it will not be prevented through liming.
W doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 1996-1998 na rędzinie badano wpływ dawek azotu (90 i 120 kg N·ha⁻¹), terminu jego stosowania (dwukrotny i trzykrotny) oraz sposobu odchwaszczania: 1 - Pyramin Turbo 520 SC (6 dm³·ha⁻¹) + zabiegi mechaniczne; 2 - Pyramin Turbo 520 SC (3 dm³·ha⁻¹) oraz Betanal Progress AM 180 EC (6 dm³·ha⁻¹ ) nalistnie; 3 - Betanal Progress AM 180 EC (6 dm³·ha⁻¹) nalistnie metodą dawek dzielonych na zachwaszczenie wtórne buraka cukrowego. Stwierdzono, że sposoby odchwaszczania nie wpływały istotnie na wtórne zachwaszczenie, choć najbardziej ograniczająco na liczbę chwastów oddziaływała metoda chemiczno-mechaniczna. Najsłabsze zaś działanie chwastobójcze wykazał Betanal Progress AM 180 EC stosowany metodą dawek dzielonych, zwłaszcza nieskuteczny okazał się w stosunku do chwastów wieloletnich. Stosowanie azotu w trzech terminach istotnie ograniczało ogólną liczbę chwastów, natomiast intensyfikacja nawożenia do 120 kg N·ha⁻¹ obniżała jedynie liczbę chwastów krótkotrwałych we wtórnym zachwaszczeniu buraka cukrowego.
W latach 2002-2005 przeprowadzono badania, które miały na celu ocenę bezpośredniego i następczego wpływu jednorocznego ugorowania gruntu ornego na stosunki wodne gleby bielicowej. Porównywano 5 sposobów konserwacji pola: 1. ugór czarny, 2. ugór uprawowo-herbicydowy, 3. ugór herbicydowy, 4. ugór zielony na paszę i 5. ugór zielony na nawóz. Rośliną następczą po ugorze było żyto ozime. W czasie prowadzenia badań oznaczano wilgotność gleby metodą suszarkowo-wagową w warstwach 0-20, 20-40 i 40-60 cm. Pomiaru wilgotności ugorowanej gleby dokonywano trzykrotnie: na początku wegetacji, w pełni wegetacji i po zakończeniu ugorowania, natomiast w życie - po ruszeniu wegetacji i w fazie dojrzałości mlecznej. Badania wykazały, że utrzymywanie gleby pod okrywami roślinnymi powodowało istotny spadek wilgotności gleby do głębokości 40 cm. Szczególnie niekorzystny wpływ takiego sposobu ugorowania obserwowano w połowie wegetacji, tj. w pełni rozwoju roślin. Niezależnie od warunków sezonowych uwilgotnienie wszystkich warstw gleby malało w miarę upływu czasu, osiągając najniższy poziom w III terminie badań. Jednocześnie nie udowodniono następczego wpływu formy ugorowania na stosunki wodne gleby pod żytem, jakkolwiek wyraźnie więcej wilgoci, ale tylko w wierzchniej warstwie gromadziła gleba, gdzie zieloną masę przyorywano na nawóz. Tendencja ta utrzymywała się przez cały okres wegetacji żyta. Największe wahania wilgotności gleby pod żytem notowano w warstwach 0-20 i 20-40 cm.