Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono analizą 16 podstawowych wielopierścieniowych węglowo- dorów aromatycznych (WWA) w herbatach owocowych i ziołowych. WWA w badanym materiale występowały na poziomie 48,23 do 1703 µg/kg Najwięcej ВaP stwierdzono w herbacie lipowej (74,19 µg/kg).
Przeprowadzono analizę zawartości 16 podstawowych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) w olejach jadalnych. W części próbek stwierdzono przekroczenie zalecanych przez ustawodawstwo niemieckie norm zawartości WWA, tj. 25 µg/kg w przypadku sumy WWA oraz 5 µg/kg dla sumy WWA kancerogennych.
Przeprowadzono badania wybranych produktów mięsnych pod kątem zawartości w nich N—nitrozodimetyloaminy. Analizy wykonano techniką chromatografii gazowej sprzężonej ze spektrometria mas (GC-MS). Najwyższe zawartości N-nitrozodimetyloaminy stwierdzono w produktach peklowanych i wędzonych.
Obróbka cieplna żywności w wysokiej temperaturze często prowadzi do powstawania związków toksycznych, m.in. nitrozoamin, amin heterocyklicznych, akrylamidu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. WWA wytwarzają się podczas grillowania w wyniku pirolizy tłuszczu kapiącego na rozżarzone węgle. Ponadto są one rozpowszechnione w środowisku, w związku z czym mogą występować także w żywności nieprzetworzonej. WWA, wśród których najczęściej analizowany jest benzo[a]piren, są dla człowieka i zwierząt bardzo niebezpiecznymi ksenobiotykami. Celem niniejszej pracy było określenie zawartości benzo[a]pirenu w mięsie kurcząt grillowanym różnymi metodami. Próbki grillowanego mięsa poddano alkalicznej hydrolizie i ekstrakcji heksanem, a następnie oczyszczano w kolumnach wypełnionych florisilem. Analizę zawartości BaP wykonano za pomocą chromatografu gazowego sprzężonego ze spektrometrem mas (HP 6890/5973). Benzo[a]piren stwierdzono we wszystkich analizowanych próbkach, nawet w surowym, niepoddanym żadnej obróbce mięsie. Wyniki badań dowodzą, że zawartość BaP silnie zależy od metody grillowania oraz od rodzaju źródła ciepła. Zarówno grillowanie elektryczne, jak i grillowanie na węglu drzewnym, gdy wyeliminowano możliwość kapania tłuszczu na gorące węgle, nie powodowało znaczącego wzrostu zawartości BaP w porównaniu z wartością wyjściową. Wyższą zawartość BaP stwierdzono, gdy mięso grillowano bezpośrednio nad powierzchnią węgla (do 4,26 μg/kg – w mięsie, i 49,6 μg/kg – w skórze). Największą zawartość benzo[a]pirenu (138 μg/kg) stwierdzono w skórze bardzo mocno wypieczonej, ale nadal nadającej się do spożycia.
Przeprowadzono analizę 16 podstawowych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) w naparach herbat owocowych i ziołowych. WW A w badanych naparach występowały na poziomie 54,4-743,6 ng/dm3. Najwięcej BaP stwierdzono w herbacie czarnej (13,9 ng/dm3).
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne są grupą szeroko rozpowszechnionych w środowisku kancerogenów, powstających podczas niepełnego spalanie substancji organicznych. Ze względu na ich potencjał kancerogenny należy zwracać na nie szczególną uwagę. Stanowią one zanieczyszczenie w różnych rodzajach żywności, takich jak: produkty mleczne, wędzone i grillowane mięso, warzywa, owoce, oleje, kawa, herbata i zboża. Przetwarzanie żywności w wysokiej temperaturze prowadzi do zwiększenia w niej poziomu WWA. Główną drogą przedostawania się WWA do organizmu człowieka jest dieta, a najwięcej dostarczają ich oleje i tłuszcze, produkty zbożowe i warzywa. Celem niniejszej pracy była analiza zawartości 23 WWA w wybranych gatunkach pieczywa. Procedura analityczna została oparta na ekstrakcji n–heksanem w aparacie Soxhleta i oczyszczaniu ekstraktów na kolumnach wypełnionych florisilem. Rozdział chromatograficzny przeprowadzono wykorzystując chromatograf gazowy HP 6890 sprzężony ze spektrometrem mas HP 5973. Całkowita zawartość WWA okazała się niska i mieściła się w zakresie od 2,61 μg/kg do 43,4 μg/kg. Ponadto wyniki wskazują na różnice w ich zawartości pomiędzy skórką a miękiszem.
Przeprowadzono analizę zawartości 23 wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w wybranych artykułach przeznaczonych do żywienia niemowląt i małych dzieci. Stwierdzone poziomy WWA, a zwłaszcza benzo(a)pirenu są niewielkie i nie przekraczają maksymalnych dopuszczalnych zawartości BaP obowiązujących w Unii Europejskiej. Mleko w proszku zawiera jednak najwyższy wśród przebadanych produktów udział procentowy WWA kancerogennych.
Wprowadzenie. Miód jest synonimem zdrowej żywności. Jego jakość jest m.in. związana ze stanem środowiska. Pomimo zaprzestania produkcji i stosowania, w środowisku wykrywa się nadal pozostałości trwałych węglowodorów chlorowanych. Część z nich jest klasyfikowana jako związki rakotwórcze dla człowieka. Ciągłe narażenie pszczół na działanie różnego rodzaju środków chemicznych nie pozostaje bez wpływu na wytwarzany przez nie produkt. Z tego względu znajomość stopnia zanieczyszczenia miodu może mieć istotne znaczenie dla zdrowia człowieka. Cel badań. Celem pracy była ocena stopnia zanieczyszczenia miodu związkami należącymi do trwałych zanieczyszczeń organicznych. Materiał i metody. Badaniom poddano sześć rodzajów miodu oraz zebrane po okresie kwitnienia kwiatostany rzepaku i glebę z pól położonych w okolicy miejscowości Przybysław i Pęczerzyno w województwie zachodniopomorskim. Zakres badań obejmował oznaczanie zawartości pestycydów chloroorganicznych: α-HCH, β-HCH, γ-HCH, heptachlor, aldryna, dieldryna, endryna, izomer B epoksydu heptachloru, p,p’-DDT, o,p’-DDT, p,p’-DDE, p,p’-DDD, o,p’-DDD; non-orto (PCB 77, PCB 81, PCB 126, PCB 169), mono-orto (PCB 105, PCB 114, PCB 156, PCB 157) oraz kongenerów wskaźnikowych PCB (PCB 28, PCB 52, PCB 101, PCB 118, PCB 138, PCB 153, PCB 180). Oznaczenia wykonano metodą chromatografii gazowej sprzężonej ze spektrometrią mas (GC-MS). Wyniki. Spośród analizowanych pestycydów chloroorganicznych w miodach największe stężenie notowano dla heptachloru (3,89 ng/g m.m.), natomiast zawartość kongenerów wskaźnikowych kształtowała się w zakresie od ilości śladowych poniżej LOQ do 0,02 ng/g m.m. Zawartości kongenerów non- i mono-orto PCB w miodach były stosunkowo niskie, osiągając maksymalnie 0,02 ng/g m.m. Wnioski. Zawartości analizowanych związków chloroorganicznych w badanym materiale zależały od miejsca pobrania próbek, przy czym najwyższe stężenia notowano w kwiatostanach rzepaku. Stwierdzono znacznie większe zanieczyszczenie gleby i kwiatostanów rzepaku pochodzących z okolicy Pęczerzyna, jednak nie miało to wyraźnego wpływu na zawartość związków w miodzie. Najmniej zanieczyszczeń chloroorganicznych zawierał miód gryczany. Zawartości oznaczanych związków w badanych miodach były na niskim poziomie i nie stanowiły zagrożenia dla zdrowia konsumentów.
Przeprowadzono analizą zawartości 16 wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) w mięsnych i drobiowych artykułach spożywczych. W części próbek stwierdzono poziom BaP powyżej 1 µg/kg, tj. maksymalnej zawartości przyjętej przez EU dla żywności wędzonej.
Herbata jest jednym z najczęściej spożywanych napojów w świecie. Powszechnie uważa się, że picie herbaty może być korzystne dla zdrowia. Obecne w herbatach pozostałości pewnych zanieczyszczeń mogą mieć jednak niekorzystny wpływ na zdrowie. Główne zanieczyszczenia, to metale ciężkie, fluor, pestycydy, a nawet dioksyny. Posiadające dużą powierzchnię liście herbaty mogą zostać zanieczyszczone WWA obecnymi w atmosferze. Procesy przetwórcze mogą również wprowadzać WWA do gotowego produktu. Celem pracy było określenie stopnia zanieczyszczenia herbat czarnych, zielonych, czerwonych i białych przez WWA. W trakcie badań oznaczono zawartość 23 WWA, tj 16 WWA wg EPA oraz 15 wg EU w 18 gatunkach herbat i ich naparów. Procedura analityczna została oparta na ekstrakcji heksanem WWA z suszu w łaźni ultradźwiękowej oraz ekstrakcji cykloheksanem w układzie ciecz-ciecz z naparów. Całkowita zawartość 23 WWA wyniosła w suszu od 221,9 µg/kg do 2945,5 µg/kg, w tym 2,7 µg/kg do 63,1 µg/kg benzo[a]pirenu. Pod względem średniej zawartości WWA analizowane gatunki herbat można uporządkować w następującej kolejności: herbaty czarne < herbaty czerwone< herbaty zielone< herbaty białe. Najbardziej zanieczyszczony był jednak jeden z gatunków herbat czarnych, zarówno pod względem całkowitej zawartości 23 WWA jak i poziomu BaP. Do naparów przenikało średnio 12,6% WWA zawartych w suszu. Dominowały w naparach WWA o 2, 3 i 4pierścieniach, podczas gdy bardziej toksyczne związki występowały w śladowych ilościach. Stężenie 23 WWA i BaP w naparach mieściło się w granicach od 332,5 ng/dm3 do 2245,9 ng/dm3 i 0,35 ng/dm3 do 18,7 ng/dm3.
W pracy scharakteryzowano oddziaływanie niekontrolowanych wysypisk odpadów na zanieczyszczenie powierzchniowych (0-30 cm) warstw gleb rtęcią, kadmem i ołowiem. Do oceny stanu zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi posłużyły próbki glebowe pobrane na obszarze Równiny Gumienieckiej zarówno spod wysypisk odpadów, jak i sąsiadujących bezpośrednio z nimi (w odległości 50-100 m) użytków rolnych. W większości pobranych próbek materiał glebowy spod niekontrolowanych wysypisk na tle gleb użytkowanych rolniczo wykazywał niewielkie podwyższenie ilości ołowiu i kadmu. W przypadku próbek glebowych pobranych spod dwóch niekontrolowanych wysypisk, zlokalizowanych w Przecławiu, stwierdzono natomiast kadmu 6,45 i 71,45 mg‧kg⁻¹ s.m. gleby oraz ołowiu 1189,6 i 1203,9 mg‧kg⁻¹ s.m. gleby; ilości te w świetle liczb granicznych do oceny zawartości metali ciężkich w powierzchniowej warstwie gleb uprawnych (Państwowa Inspekcja Ochrony Śrdowiska 1995) świadczą o średnim lub bardzo silnym zanieczyszczeniu gleb badanymi metalami ciężkimi. Zawartość rtęci w powierzchniowej warstwie gleb, znajdujących się w obrębie niekontrolowanych wysypisk odpadów i w obrębie pobliskich pól uprawnych, wahała się w podobnych granicach i nie przekraczała przy tym wartości dopuszczalnych (Monitor Polski 1986) w glebach lekkich użytkowanych rolniczo.
Badano zawartość metali, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oraz siedmiu wskaźnikowych kongenerów polichlorowanych bifenyli (PCB - 28, 52, 101, 118, 138, 153, 180) w osadach dennych jeziora Dąbie. Dodatkowo oznaczono odczyn (pH), zawartość ważniejszych makroelementów (P, K, Mg, Ca), ekstraktu eterowego oraz straty przy wyżarzaniu w temperaturze 550°C. Analizy wykonano za pomocą AAS, ICP-AES, GC MS oraz innych przyjętych metod. Badania wykazały, że osady zawierały średnio: arsenu - 26,5 ±21,7, rtęci - 1,563 ±1,143, kadmu - 6,80 ±5,90, ołowiu - 125 ±79, chromu - 78 ±23, cynku - 778 ±611, miedzi - 98 ±59, niklu - 32 ±12 mg∙kg-1 suchej masy osadu (mg∙kg-1 s.m.) oraz benzo(a)antracenu (BaA) - 641 ±524, benzo(b)fluorantenu (BbF) - 884 ±783, benzo(k)fluorantenu (BkF) - 411 ±355, benzo(a)pirenu (BaP) - 700 ±562, indeno(1,2,3-c,d)pirenu (IndP) - 419 ±337, dibenzo(a,h)antracenu (DahA) - 113 ±109, benzo(ghi)perylenu (BPer) - 808 ±801 i w sumie 7 kongenerów wskaźnikowych PCB - 33,43 ±28,26 μg kg-1 s.m. W świetle polskich przepisów prawnych 40% osadów można zaklasyfikować jako materiał niezanieczyszczony, natomiast pozostałe 60% stanowią osady zanieczyszczone, przy czym substancjami limitującymi są głównie: As, Hg, Cd, Pb, Zn, Cu, BbF, BaP, BPer i w niewielkim stopniu: BaA oraz IndP. Pozostałe substancje (Cr, Ni, BkF, DahA oraz PCB) mieściły się w granicach przyjętych norm. Wymieszanie osadów w trakcie wydobycia mogłoby doprowadzić do otrzymania materiału spełniającego wymagania dla urobku niezanieczyszczonego pod względem zawartości wszystkich substancji, i chociaż zawartość rtęci nadal byłaby 1,56-krotnie wyższa od dopuszczalnej, mieściłyby się jednak w przedziale standardów dla gleb. Ponadto uwzględniając silne związanie zanieczyszczeń z materią organiczną w osadach mulistych, co w znacznym stopniu ogranicza ich biodostępność, osady denne mogłyby być wykorzystane do rekultywacji gruntów pod uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia, a także do rekultywacji składowisk odpadów.
Badano zawartość metali, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oraz siedmiu wskaźnikowych kongenerów polichlorowanych bifenyli (PCB - 28, 52, 101, 118, 138, 153, 180) w dwóch rdzeniach osadów dennych Jeziora Dąbie. Dodatkowo oznaczono odczyn (pHKCl), straty przy wyżarzaniu w temperaturze 550°C oraz ekstrakt eterowy. Analizy wykonano za pomocą AAS, ICP-AES, GC MS oraz innych przyjętych metod. Badania wykazały, że zawartości mieściły się w następującym przedziale (min-max): rtęci - 0,100-1,695; kadmu - 0,13-8,04; ołowiu - 1,6-122,6; chromu - 70-156; cynku - 62-1325; miedzi - 14-107; niklu - 23-49 mg∙kg-1 suchej masy osadu oraz benzo(a)antracenu (BaA) - 1-923, benzo(b)fluorantenu (BbF) - 0-964, benzo(k)fluorantenu (BkF) - 0-545, benzo(a)pirenu (BaP) - 0-1171, indeno(1,2,3-c,d)pirenu (IndP) - 0-761, dibenzo(a,h)antracenu (DahA) - 0-219, benzo(ghi)perylenu (BPer) - 0-775, a sumy siedmiu kongenerów wskaźnikowych PCB - 0,23-16,77 μg∙kg-1 s.m. Generalnie, poza kilkoma wyjątkami, zawartość zanieczyszczeń w najmłodszych warstwach osadów (0-10-20 cm) była wielokrotnie wyższa niż w starszych. Stopień zanieczyszczenia osadów dennych Jeziora Dąbie nie jest duży i dotyczy głównie warstwy powierzchniowej (max. do 20 cm). Występowanie w wodach jeziora licznych gatunków flory i fauny świadczy, że pomimo przekroczenia zawartości naturalnych metali (za wyjątkiem niklu) i WWA oraz obecności PCB substancje te nie stwarzały zagrożenia dla życia hydrobiontów. W świetle przepisów polskich stężenie rtęci, kadmu, cynku oraz BaP w powierzchniowej warstwie osadów (0-10-20 cm ) wskazuje, że w razie ich wydobycia stanowiłyby one urobek zanieczyszczony.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.