Badano zawartość metali, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oraz siedmiu wskaźnikowych kongenerów polichlorowanych bifenyli (PCB - 28, 52, 101, 118, 138, 153, 180) w osadach dennych jeziora Dąbie. Dodatkowo oznaczono odczyn (pH), zawartość ważniejszych makroelementów (P, K, Mg, Ca), ekstraktu eterowego oraz straty przy wyżarzaniu w temperaturze 550°C. Analizy wykonano za pomocą AAS, ICP-AES, GC MS oraz innych przyjętych metod. Badania wykazały, że osady zawierały średnio: arsenu - 26,5 ±21,7, rtęci - 1,563 ±1,143, kadmu - 6,80 ±5,90, ołowiu - 125 ±79, chromu - 78 ±23, cynku - 778 ±611, miedzi - 98 ±59, niklu - 32 ±12 mg∙kg-1 suchej masy osadu (mg∙kg-1 s.m.) oraz benzo(a)antracenu (BaA) - 641 ±524, benzo(b)fluorantenu (BbF) - 884 ±783, benzo(k)fluorantenu (BkF) - 411 ±355, benzo(a)pirenu (BaP) - 700 ±562, indeno(1,2,3-c,d)pirenu (IndP) - 419 ±337, dibenzo(a,h)antracenu (DahA) - 113 ±109, benzo(ghi)perylenu (BPer) - 808 ±801 i w sumie 7 kongenerów wskaźnikowych PCB - 33,43 ±28,26 μg kg-1 s.m. W świetle polskich przepisów prawnych 40% osadów można zaklasyfikować jako materiał niezanieczyszczony, natomiast pozostałe 60% stanowią osady zanieczyszczone, przy czym substancjami limitującymi są głównie: As, Hg, Cd, Pb, Zn, Cu, BbF, BaP, BPer i w niewielkim stopniu: BaA oraz IndP. Pozostałe substancje (Cr, Ni, BkF, DahA oraz PCB) mieściły się w granicach przyjętych norm. Wymieszanie osadów w trakcie wydobycia mogłoby doprowadzić do otrzymania materiału spełniającego wymagania dla urobku niezanieczyszczonego pod względem zawartości wszystkich substancji, i chociaż zawartość rtęci nadal byłaby 1,56-krotnie wyższa od dopuszczalnej, mieściłyby się jednak w przedziale standardów dla gleb. Ponadto uwzględniając silne związanie zanieczyszczeń z materią organiczną w osadach mulistych, co w znacznym stopniu ogranicza ich biodostępność, osady denne mogłyby być wykorzystane do rekultywacji gruntów pod uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia, a także do rekultywacji składowisk odpadów.