Badania nad wigorem ziarna pszenicy zwyczajnej realizowano w latach 2002 - 2003, w dwóch seriach, związanych z długością okresu kompostowania (12 i 24 miesiące) kompostów konwencjonalnych i wermikompostów na bazie komunalnych osadów ściekowych. Do badań wykorzystano wyciągi wodne otrzymane po 24 godzinnej ekstrakcji kompostów na bazie komunalnego osadu ściekowego z 40% udziałem słomy żytniej i liści z drzew. Stwierdzono, że wyciągi z wermikompostów jednorocznych działały korzystniej na żywotność ziarna pszennego w porównaniu do wyciągów z kompostów konwencjonalnych. Jednak efektu takiego nie obserwowano w przypadku wyciągów z dwuletnich kompostów. Wydłużenie czasu moczenia nasion w wyciągach kompostowych z 6 do 24 godzin, w większości przypadków, prowadziło do obniżenia żywotności ziarniaków jak i pozostałych wskaźników wigoru pszenicy. Wzrastaj ące stężenie badanych wyciągów kompostowych miało w zasadzie mniejszy wpływ na żywotność pszenicy, ale nieco bardziej stymulowało pozostałe wskaźniki wigoru ziarna.
W badaniach nad żywotnością i wigorem nasion gorczycy białej aplikowano donasiennie wyciągi wodne z kompostów na bazie komunalnego osadu ściekowego z 40% udziałem słomy żytniej i liści z drzew. Stwierdzono nieduże różnice pomiędzy działaniem wyciągów z kompostów - zarówno jednorocznych, jak i dwuletnich. Krótsze, tj. sześciogodzinne, moczenie nasion w wyciągach okazało się efektywniejsze w odniesieniu do wszystkich badanych wskaźników żywotności i wigoru nasion niż dwudziestoczterogodzinne, bez względu na rodzaj i stężenie wyciągów kompostowych. Wzrastające stężenie omawianych wyciągów powodowało nieznaczne ograniczenie energii i zdolności kiełkowania nasion, ale równocześnie w niewielkim stopniu zwiększało wartości wskaźników wigoru, tj. długość siewek oraz ich świeżą i suchą masę.
The contents of macro- and microelements were determined in the mixtures of sewage sludge with different proportions of organic additions (waste paper, straw, sawdust, and leaves) composted for 12 months with or without Californian warms. Compared with the conventional composts the vermicomposts contained significantly lower contents of nitrogen (by 7.6%), cadmium (by 8.2%), zinc (by ca. 3%), but significantly higher contents of copper (by 2.9%), magnesium (by 9.7%), chromium (by 28.7%), and nickel (by 46.2%). The highest contents of nitrogen, phosphorous, potassium, magnesium, copper, zinc, and cadmium were found when straw was added, whereas the highest concentrations of calcium, lead, and nickel were revealed when leaves were used. The increased participation of the addition resulted in a decreased concentration of macro- and microelements in almost all the experimental variants compared.
From May to November of 2001, the investigations were conducted on composting and vermicomposting of mixtures made from sewage sludge (obtained from Gryfino sewage treatment plant) with addition of various amounts of sawdust. Results of chemical analyse at the beginning and after 6 months of processing indicated that the vermicomposts compared with conventional composts, showed similar contents of dry matter and the most of microelements determined, but somewhat smaller contents of organic and mineral elements. Increased participation of sawdust (from 20 to 40 and 60%) in processed mixtures enhanced the content of organic matter, but lowered the contents of dry matter and microelements.
W pracy wykazano przydatność pomiarów przewodnictwa właściwego wodnych zawiesin osadów ściekowych z dodatkiem słomy (20, 40, 60%) do analizy zmian podczas ich kompostowania i wermikompostowania. Stwierdzono, że przewodnictwo początkowo rosło, osiągało wartość maksymalną po 3 miesiącach kompostowania i wermikompostowania, a następnie obniżało się. Wysokie wartości przewodnictwa właściwego przypadały na okres kiedy stwierdzano największe ubytki materii organicznej.
The aim of investigation was to estimate the agricultural usefulness of sewage sludge following its vermicomposting with different organic additions (straw, waste paper, sawdust, leaves). The vermicomposting indicators were determined every month from June to November of 2001. The state of earth- warms population, i. e., the percentage of cocoons, very young individuals, older individuals lacking clitellum and adults with clitellum was determined. After 3 and 5 months of vermicomposting, the granulometric composition of composted material was assessed. The observations indicated that vermicomposting improved the granular structure of composts as compared to conventional composting. The type of addition did not markedly influence the granular structure of processed material. In contrast, increased amounts of additions decreased the mass of largest fraction (> 10.0 mm). During composting, the numerical composition of the earth-warms’ population increased due to development of young individuals and those lacking clitellum, as well as the cocoons.
The evaluation of different contaminations of vermicomposts produced from organic wastes (manure, sewage sludge and green plant wastes) by helminth eggs was the aim of this paper. In samples of vermicomposts produced from manure the number of helminth eggs (Ascaris sp., Trichuris sp., Toxocara sp.) was over the permissible level but in samples of vermicomposts produced from green plant wastes this number was in the allowable range. In the case of vermicompost samples produced from sewage sludges no helminth eggs were found. The sanitary status of raw materials used for the production of vermicomposts was the most important factor conditioning their contamination by helminth eggs. For that, the analysis of sanitary status of raw materials should be the main criterion for the evaluation of their suitability for vermicompost production. The thermal and moisture conditions favorable for preservation of helminth eggs vitality prevailed during the vermicomposting processes which does not allow the proper sanitation of the produced vermicomposts.
Względy ekonomiczne, niekiedy również ekologiczne, dyktują decyzje stosowania uproszczeń w uprawie roli pod ziemiopłody. Takim uproszczeniem jest tzw. siew bezpośredni, polegający na umieszczeniu nasion w glebie specjalnymi siewnikami bez wykonywania orki. W przeprowadzonych w 1999 r. badaniach określono aktywność biologiczną gleby poprzez dynamikę rozwoju dżdżownic na polach z bezpośrednim siewem żyta i pszenżyta. Dla porównania badaniami objęto obszary leżące poza polami uprawnymi: łąką, rzadki drzewostan i pobocze drogi. Uzyskane wyniki wykazały większą liczbę i masę dżdżownic z 1 m²: - na polu z uprawą zerową, w porównaniu z tradycyjną, prawie dwukrotnie,- w uprawach żyta, w porównaniu z pszenżytem, około dwukrotnie, - na obszarach naturalnych (las, łąka), w porównaniu z polami uprawnymi, około czterokrotnie.
Materiał do badań stanowiły próby ziarna pszenicy ozimej pochodzące z 3-letnich doświadczeń polowych przeprowadzonych w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Grabowie (51°21’ N; 21°40’ E), należącym do IUNG w Puławach, w latach 2003-2006. Określono wpływ 4 poziomów nawożenia azotem (90, 120, 150, 180 kg N·ha⁻¹) 10 odmian pszenicy ozimej na cechy jakościowe ziarna i mąki. Nawożenie azotem miało niewielki wpływ na cechy fizyczne ziarna i liczbę opadania. Zwiększenie dawki azotu z 90 do 150 kg·ha⁻¹ spowodowało istotny wzrost zawartości białka. Zawartość glutenu i wskaźnik sedymentacji mąki wzrastały po zastosowaniu 180 kg N·ha⁻¹. Poprawę cech farinograficznych (rezystencji i rozmiękczenia ciasta oraz wartości walorymetrycznej) stwierdzono dopiero po zastosowaniu 150 kg N·ha⁻¹. Dalsze zwiększenie dawki – do 180 kg N·ha⁻¹ – pozostało bez wpływu na cechy farinograficzne. Wystąpiła istotna interakcja pomiędzy nawożeniem azotem a odmianami w przypadku sedymentacji mąki, rezystencji ciasta i wartości walorymetrycznej. Odmiany o najlepszej jakości znacznie silniej reagowały na nawożenie niż odmiany o gorszych parametrach jakościowych. U odmian typu paszowego (Symfonia i Kaja) brak było różnic w wartościach wyżej wymienionych cech niezależnie od zastosowanej dawki azotu.
Materiał badawczy stanowiło 15 prób nasion soi. Określono masę tysiąca nasion, ciężar objętościowy, ilość zanieczyszczeń, pH, wilgotność, aktywność wody (aw), zawartość tłuszczu, kwasowość tłuszczu oraz wilgotność krytyczną nasion. Występowanie grzybów określono z wykorzystaniem pożywek RBA, DG18 oraz YpSs i inkubacji w 25°, 37° i 45°C. Najwięcej grzybów wyizolowano na DG18 w 25°C. Stwierdzono ujemną korelację pomiędzy masą tysiąca nasion a liczbą grzybów termofilnych. Zaobserwowano dodatnią zależność pomiędzy kwasowością tłuszczu a liczbą grzybów mezofilnych i kserofilnych. Wykazano dodatnią korelację pomiędzy wilgotnością nasion a liczbą kolonii grzybów kserofilnych. Odwrotnie proporcjonalną zależność wykazano między aktywnością wody nasion a liczbą grzybów na pożywce YpSs (37°C). Stwierdzone zależności wskazują na związek pomiędzy jakością nasion a liczbą kolonii grzybów je zasiedlających.