Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 141

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 8 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 8 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W 10-ciu wcrmikompostach, wyprodukowanych przez dżdżownice Eisenia fetida z osadów ście­kowych i różnych materiałów organicznych (odpady przemysłu mięsnego, trociny, kurzeniec, podło­że po produkcji pieczarek, odpady przemysłu dziewiarskiego), przeprowadzono ekstrakcję związków węgla, stosując różne ekstrahenty. Zawartość węgla ogółem, średnio dla wszystkich wermikompostów, wynosiła 265 g/kg s.m. Oznaczono następujące ilości węgła ogółem w różnych wyciągach z wermikompostów, w stosunku do ilości węgla ogółem w wermikompostach: w wyciągu wodnym na zimno 0,45%; na gorąco 1.85%; w K₂SO₄ 0,86%; w NaHCO₃ 0,97% i w NaOH 7,05%. Zawartość węgla glukozy w poszczególnych wyciągach (jak wyżej) w stosunku do zawartości węgla ogółem w wermikompostach wyno­siła odpowiednio: 0,15; 0,22; 0,14 i 0,10%, a w stosunku do węgla ogółem w danym wyciągu: 40,5; 15,0; 26,0 i 21,2.%
Zawartość siarki ogółem w 10-ciu wermikompostach, wyprodukowanych przez Eisenia fetida z różnych materiałów organicznych, wynosiła średnio 3,05 g/kg s.m.. W stosunku do siarki ogółem oznaczono w różnych wyciągach z wermikompostów następujące ilości siarki w formie siarczanowej: w wyciągu wodnym 14,5%; w 2,5% CH₃COOH 29,8% oraz 1,4% siarki związków organicznych; w 0,1 M HC1 34,3% oraz 1,4% siarki związków organicznych.
W doświadczeniu lizymetrycznym (lizymetr 100 cm wysokości i średnicy 20 cm) badano wymywanie mineralnych form azotu z piasku słabo gliniastego i gliniastego mocnego nawożonych obornikiem oraz wermikompostami wyprodukowanymi na bazie osadu ściekowego i obornika, w czasie procesu ich mineralizacji. W 7, 15, 45, 75, 105 i 135 dniu eksperymentu na powierzchnię lizymetru zastosowano 1,5 dm³ wody dejonizowanej, co odpowiadało 47 mm opadu, a w uzyskanym przesączu oznaczono zawartość NO³⁻ i NH₄⁺. Sumarycznie w przesączach stwierdzono 0,35% (z piasku słabo gliniastego) i 0,33% (z piasku gliniastego mocnego) mineralnych form azotu z ilości azotu całkowitego wprowadzonego na lizymetr. Z piasku słabo gliniastego wymyto więcej mineralnych form azotu, niż z piasku gliniastego mocnego. Udział azotu azotanowego(V) był większy w przesączu z piasku gliniastego mocnego, niż piasku słabo gliniastego. Ilość azotu w formach mineralnych wymytą z piaszczystych utworów glebowych nawożonych obornikiem świeżym oraz wermikompostem z obornika była większa niż nawożonych wermikompostami uzyskanymi na bazie osadu ściekowego.
12
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Sklad chemiczny wermikompostow

100%
W 16 wermikompostach wyprodukowanych z obornika bydlęcego i trzody chlewnej oraz różnych odpadów organicznych (z osadów ściekowych z oczyszczalni miejskiej Siedlec i Sokołowa Podlaskiego oraz z mieszaniny tych osadów z różnym dodatkiem trocin i torfu niskiego, a także odpadów przemysłu mięsnego) oznaczono zawartość makroskładników (g·kg⁻¹ s.m.) i mikroskładników (mg·kg⁻¹ s.m.) metodami powszechnie stosowanymi w analizie chemiczno-rolniczej. Zawartość suchej masy i oznaczonych pierwiastków wynosiła średnio i wahała się: sucha masa 787 g·kg⁻¹ wermikompostu (577 - 978); N – (5,7 - 14,6), P – (2,6 - 13,7), K – (2,5 - 10,8), Ca – (11,9 - 62,3), Mg – (2,1 - 6,1), Na – (1,7 - 6,6) g·kg⁻¹ s.m.; Fe – (2107 - 5783), Mn – (172 - 422), Zn – (388 - 935), Cu – (29,5 - 63,0), Cr – (55 - 177), Cd – (0,17 - 1,39), Ni – (4,25 - 9,27) mg·kg⁻¹ s.m.
W piasku słabo gliniastym i piasku gliniastym mocnym badano przemiany wybranych związków azotu (NO₃⁻ i NH₄⁺) z wermikompostów otrzymanych na bazie osadu ściekowego i jego mieszanin z odpadowymi materiałami organicznymi (trociny, odpady z zakładów mięsnych) oraz obornika. Wermikomposty dodano do utworów glebowych w ilości 5% masy i rozpoczęto doświadczenie inkubacyjne. W 3, 7, 15, 75 i 95 dniu inkubacji oznaczono ilość jonu amonowego i azotanowego(V). W obiektach z dodatkiem wermikompostów stwierdzono więcej mineralnych związków azotu, niż z dodatkiem obornika. Największą ilość azotu w obiektach z wermikompostami stwierdzono w 15 dniu, a z obornikiem w 45 dniu inkubacji. Ilość azotu w związkach mineralnych w ciągu całego okresu (95 dni inkubacji) uzależniona była od całkowitej ilości azotu, zastosowanej w wermikompostach oraz od stosunku C : N. Stwierdzono ilościowo więcej formy amonowej niż azotanowej dla wszystkich terminów badań i stosowanych wermikompostów.
Oceniono przydatność metody spektrofotometrycznej z kwasem chromotropowym do oznaczania zawartości azotanów w wyciągach glebowych oraz wodach powierzchniowych. Zawartość azotanów oznaczona tą metodą nie różniła się istotnie od ilości azotanów(V) oznaczonych klasyczną metodą destylacyjną oraz spektrofotometryczną z kwasem difenylosulfonowym. Wartość współczynnika korelacji stosowanych metod była istotna i bliska wartości 1, podobnie jak wartość współczynnika regresji. Niski koszt prowadzenia analizy oraz mała jej pracochłonność sprawiają, że metoda ta powinna być stosowana w laboratoriach do oznaczania zawartości azotanów(V), w analizach seryjnych.
18
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zawartość azotu w wyciągach z wermikompostów

100%
Zawartość azotu ogółem w 10-ciu wermikompostach, wyprodukowanych z osadów ściekowych i różnych materiałów organicznych przez dżdżownice Eisenia fetida, wynosiła średnio 11,1 g/kg s.m. W stosunku do azotu ogółem w wermikompostach, w poszczególnych wyciągach ilość azotu przyjmowała następujące wartości liczbowe (w %): zimna woda: 1,16; gorąca woda: 6,74; 5% K2SO4: 1,56; 0,05 M NaHCO3: 2,54 i 0,1 M NaOH: 17,5.
Wermikomposty otrzymano w wyniku przerobienia przez dżdżownice Eisenia fetida osadów ściekowych (z oczyszczalni ścieków komunalnych, do których zrzuca ścieki także przemysł mięsny) oraz mieszaniny tych osadów z trocinami mieszanymi i odpadami przemysłu mięsnego. Jako stan­dard zastosowano w nawożeniu obornik bydlęcy. Wermikomposty i obornik zastosowano do nawo­żenia pomidora gruntowego odmiarny karłowej Jawor i wysokiej Zorza. W plonach owoców odmia­ny karłowej z obiektów o różnym nawożeniu organicznym nie stwierdzono istotnych różnic, nato­miast plony owoców odmiany wysokiej na obiektach nawożonych wermikompostami były istotnie wyższe niż na oborniku. Najwyższe plony testowanych odmian uzyskano na obiekcie nawożonym wermikompostem, wyprodukowanym z mieszaniny osadu ściekowego i trocin. Zastosowane nawo­żenie spowodowało w owocach pomidora istotne zmiany w zawartości azotu i wapnia, natomiast zawartość P, K, i Na nie była istotnie zróżnicowana.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 8 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.