Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 2004-2006 w RZD w Pawłowicach koło Wrocławia przeprowadzono badania polowe i laboratoryjne nad wpływem zróżnicowanej ilości wysiewu na rozwój, cechy morfologiczne i elementy struktury plonu trzech odmian bobiku. Dwuczynnikowe doświadczenie założono w układzie „split-plot”, uwzględniając dwa czynniki zmienne: odmiany bobiku - wysokotaninową Akord oraz niskotaninowe (Leo i Olga); liczbę wysianych nasion o pełnej wartości użytkowej na 1 m2: 45, 60 i 75. Zróżnicowany przebieg pogody w latach badań kształtował długość okresu wegetacji bobiku, wszystkie badane cechy morfologiczne i elementy struktury plonu. Odmiana bobiku Akord w porównaniu z odmianami Leo i Olga zawiązywała najwięcej strąków i nasion z rośliny, odznaczała się największą masą tysiąca nasion i masą nasion z rośliny, wynikiem czego był największy procentowy udział nasion w części nadziemnej. Zwiększenie ilości wysiewu z 45 do 75 nasion na 1 m2 spowodowało obniżenie liczby strąków z nasionami o 24%, masy tysiąca nasion o 4%, masy nasion z rośliny o 28%.
W Katedrze Szczegółowej Uprawy Roślin Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu przepro¬wadzono trzyletnie ścisłe badania polowe (2006-2009) dotyczące wpływu zróżnicowanych dawek siarki na rozwój i cechy morfologiczne odmian rzepaku ozimego. W doświadczeniu założonym metodą „split-plot" badano w pierwszej kolejności dawki siarki: (0, 30, 60 i 90 kg • ha-1) stosowa¬ne w postaci siarczanu potasu. Drugim czynnikiem zmiennym były odmiany rzepaku ozimego: Californium, ES Saphir F1 i Titan F1. Rozwój roślin zależał od zmiennych warunków pogodo¬wych oraz właściwości odmian a nie od zastosowanych dawek siarki. Nawożenie siarką w dawce 60 kg • ha-1 spowodowało wzrost liczby łuszczyn na roślinie, liczby nasion w łuszczynie oraz masy nasion w łuszczynie. Odmiana ES Saphir F1 cechowała się najwyższymi roślinami oraz masą na¬sion z 1 łuszczyny, natomiast odmiana Titan F1 - liczbą łuszczyn na roślinie.
W latach 2004-2006 w RZD w Pawłowicach koło Wrocławia przeprowadzono badania polowe i laboratoryjne nad wpływem zróżnicowanej ilości wysiewu na masę i skład chemiczny resztek pozbiorowych kilku odmian bobiku. Dwuczynnikowe doświadczenie założono w układzie „split-plot”, uwzględniając dwa czynniki zmienne: odmiany bobiku - wysokotaninową Akord oraz niskotaninowe Leo i Olga oraz liczbę wysianych nasion o pełnej wartości użytkowej: 45, 60 i 75 na 1 m2. Masa resztek pozbiorowych (słoma + korzenie + ścierń) kształtowała się przede wszystkim pod wpływem zróżnicowanej ilości wysiewu, a w mniejszym stopniu zależała od przebiegu warunków pogodowych i odmiany bobiku. Odmiana Leo charakteryzowała się większą masą resztek pozbiorowych oraz większą zawartością azotu i fosforu w słomie oraz korzeniach i ścierni w porównaniu z odmianami Akord i Olga. Przyorana substancja organiczna wzbogacała glebę przede wszystkim w potas (58 kg·ha-1) i azot (52 kg·ha-1), w mniejszym stopniu w wapń (ponad 25 kg·ha-1), w małym w magnez (ponad 10 kg·ha-1) i w znikomym w fosfor (poniżej 4 kg·ha-1).
W latach 2004-2005 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Pawłowicach, należącym do AR we Wrocławiu, przeprowadzono badania polowe nad wpływem ilości wysiewu na wartość resztek rozbiorowych bobiku. Na tle wysokotaninowej odmiany Akord porównano niskotaninowe odmiany Leo i Olga. Doświadczenia założono w układzie „split-plot” w czterech powtórzeniach na dwa czynniki zmienne, którymi w kolejności były: I. odmiany: Akord, Leo i Olga; II. liczba wysianych na 1 m² nasion: 45, 60 i 75. Masa resztek pozbiorowych bobiku zależała od interakcji cech genetycznych odmiany oraz stosowanej ilości wysiewu. Skład mineralny korzeni i ścierni oraz słomy bobiku zależał przede wszystkim od przebiegu pogody w latach badań, następnie od czynnika odmianowego, a w dalszej kolejności od zastosowanej ilości wysiewu nasion.
W latach 2006-2007 na polach doświadczalnych Katedry Szczegółowej Uprawy Roślin Uniwer¬sytetu Przyrodniczego we Wrocławiu przeprowadzono dwuczynnikowe doświadczenie założone w układzie „split-plot", w którym badano: I - odmiany amarantusa uprawnego (Aztek, Rawa) i II - zróżnicowane nawożenie azotem w kg • ha-1 (60 - przed siewem; 60 - przed siewem + 30 w fazie formowania pędów; 60 - przed siewem + 30 w fazie formowania pędów + 30 w fazie for¬mowania kwiatostanów). Odmiana Aztek, w porównaniu z Rawą, charakteryzowała się wyższą wysokością roślin, dłu¬gością kwiatostanu, masą nasion z 1 rośliny, plonem nasion oraz wydajnością tłuszczu surowego i białka ogółem. Wzrastające nawożenie azotem przyczyniło się do zwiększenia wysokości roślin i osadzania kwiatostanu, długości kwiatostanu, masy nasion z 1 rośliny, a także plonu nasion oraz wydajności tłuszczu surowego i białka ogółem. Skład kwasów tłuszczowych w oleju uzyskanym z nasion amarantusa zależał w największym stopniu od cech odmianowych, a w dalszej kolejności uwarunkowany był przebiegiem pogody w latach badań i poziomem nawożenia azotem. W oleju najwięcej było nienasyconych kwasów tłuszczowych, wśród których dominował kwas linolenowy i oleinowy. Stosunek kwasu linolowego do linolenowego jest w oleju amarantusa niekorzystny.
W latach 2006-2009 w Katedrze Szczegółowej Uprawy Roślin UP we Wrocławiu przeprowa¬dzono doświadczenia polowe założone metodą "split-plot" w czterech powtórzeniach, w których badano w pierwszej kolejności dawki siarki: 0, 30, 60 i 90 kg-ha-1 w postaci siarczanu potasu, a drugim czynnikiem zmiennym były odmiany rzepaku ozimego: Californium, ES Saphir i Titan. Materiał roślinny pobierany był w dwóch terminach: jesienią, po zahamowaniu wegetacji z nad¬ziemnej części rośliny oraz wiosną, bezpośrednio przed kwitnieniem z najmłodszych, górnych liści lancetowatych. W liściach oznaczono zawartość siarki ogólnej i siarczanowej oraz azotu ogólnego i na tej podstawie określono stosunek N:S. Po zbiorze roślin określono plon nasion przy 13% wil¬gotności, a także skład chemiczny oraz wartość energetyczną nasion i śruty rzepaku. Wzrastające dawki siarki powodowały przyrost siarki ogólnej i siarki siarczanowej w najmłod¬szych liściach, natomiast nie różnicowały zawartości azotu. Skład chemiczny nasion i śruty rzepa¬ku nie zależał od nawożenia siarką (z wyjątkiem BAW w śrucie), natomiast różnił się pod wpływem zmiennych warunków pogodowych oraz właściwości odmianowych. Zwiększające się nawożenie siarką powodowało wzrost plonu nasion, wydajności śruty, a także liczby JPM i JPŻ w nasionach oraz śrucie rzepaku. Najwyższymi plonami nasion i śruty cechowała się odmiana ES Saphir, następnie Titan oraz Californium.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.