Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Aromaty naturalne są jednym z rodzajów aromatów zdefiniowanych w przepisach Unii Europejskiej. Przepisy te szczegółowo określają zasady oznakowania aromatów naturalnych w wykazie składników produktu. Rodzaj zastosowanego aromatu ma również wpływ na możliwość umieszczania wizerunku owocu lub innego składnika na etykiecie produktów aromatyzowanych, w których dany składnik bezpośrednio nie występuje.
Zasada przenoszenia opisana w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w sprawie substancji dodatkowych dotyczy przypadku, gdy substancja dodatkowa jest wnoszona do produktu wraz ze składnikiem. Ocena prawidłowości stosowania tej zasady w praktyce jest trudna zarówno dla producentów żywności, jak i pracowników urzędowej kontroli żywności. Aby zapewnić jednakową interpretację przepisów dotyczących substancji dodatkowych we wszystkich krajach członkowskich UE, Komisja Europejska opracowała projekt przewodnika dotyczącego zasady przenoszenia.
Przepisy Unii Europejskiej podają definicję dodatku do żywności oraz substancji pomocniczej w przetwórstwie. Stosowanie substancji dodatkowych jest szczegółowo uregulowane, natomiast brak przepisów dotyczących substancji pomocniczych w przetwórstwie. Ze względu na fakt, że w przeciwieństwie do substancji dodatkowych substancje pomocnicze w przetwórstwie nie muszą być wymieniane w wykazie składników produktu, rozróżnienie pomiędzy substancją dodatkową a substancją pomocniczą w przetwórstwie jest bardzo istotne w celu właściwego oznakowania produktu. W artykule omówiono zasady klasyfikacji substancji zgodnie z warunkami podanymi w definicjach dodatku do żywności i substancji pomocniczej w przetwórstwie.
W 2012 r. ukazało się rozporządzenie Komisji (UE) nr 872/2012 ustanawiające unijną listę substancji aromatycznych dopuszczonych do żywności. Na tej liście znajdują się zarówno substancje aromatyczne już ocenione przez EFSA, jak i takie, których bezpieczeństwo dopiero będzie poddane ocenie. W zależności od wyników oceny przez EFSA unijna lista ulega zmianom - dopisywane są substancje, które nie budzą zastrzeżeń, natomiast substancje niemające pozytywnej oceny są wykreślane. Środki spożywcze zawierające aromaty muszą być oznakowane zgodnie z przepisami UE. Aby ułatwić oznakowanie żywności zawierającej aromaty, Komisja Europejska opracowała projekt przewodnika pt. „Pytania i odpowiedzi dotyczące oznakowania aromatów w środkach spożywczych przeznaczonych dla konsumenta”.
W artykule omówiono stan prac nad opracowaniem wspólnotowych wykazów substancji dodatkowych oraz substancji aromatycznych dopuszczonych do żywności. Wykazy te będą stanowiły załączniki do rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w sprawie dodatków do żywności oraz nr 1344/2008 w sprawie aromatów.
W Unii Europejskiej trwają prace nad zmianami przepisów w zakresie substancji dodatkowych do żywności. Obecnie, w okresie przejściowym, obowiązują zarówno przepisy krajowe, jak i niektóre przepisy unijne. W artykule omówiono wspólnotową listę substancji dodatkowych stanowiącą załącznik nr II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 oraz rozporządzenia Komisji wprowadzające zmiany do ww. listy.
2011 r. ukażą się załączniki II i III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w sprawie dodatków do żywności, zmiany do załącznika nr II w zakresie niektórych barwników, substancji dodatkowych zawierających glin, nowych substancji dodatkowych i rozszerzenia zastosowania dopuszczonych substancji dodatkowych. Do końca roku zostanie również opublikowane rozporządzenie Komisji Europejskiej w sprawie kryteriów czystości substancji dodatkowych.
12
81%
Zbadano 3418 próbek soli spożywczej, w tym 2440 próbek soli jodowanej. Odsetek próbek, w których stwierdzono właściwą zawartość jodku potasowego wynosił od 30% do 50% w zależności od producenta soli.
Przepisy dotyczące substancji dodatkowych są skomplikowane, a ich stosowanie w praktyce stwarza problemy zarówno producentom, jak i organom urzędowej kontroli żywności. Aby ułatwić wdrażanie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w sprawie substancji dodatkowych, Komisja Europejska opracowała projekty przewodników dotyczących stosowania zasady przenoszenia oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie. W artykule omówiono niektóre zapisy ww. projektów przewodników.
Dodatki stosowane w produkcji żywności muszą być bezpieczne dla konsumenta. Obecnie w Unii Europejskiej trwa ponowna ocena ich bezpieczeństwa przez EFSA. Oceną są objęte dodatki dopuszczone do żywności przed 20.01.2009 r. Wyniki oceny poszczególnych substancji dodatkowych mogą być przyczyną zmian w ustawodawstwie UE. Program ponownej oceny powinien być zakończony do końca 2020 r., ale prawdopodobnie będzie trwał dłużej.
Odróżnienie barwników (dodatków do żywności) będących ekstraktami roślinnymi od ekstraktów roślinnych o właściwościach barwiących stanowi problem zarówno dla instytucji kontrolujących, jak i producentów żywności. W związku z tym Komisja Europejska przy współpracy państw członkowskich UE przygotowała przewodnik dotyczący klasyfikacji ekstraktów spożywczych o właściwościach barwiących. Przewodnik został opublikowany pod koniec 2013 r. i jest dostępny na stronie internetowej Komisji Europejskiej. Zgodnie z ww. dokumentem zaleca się, aby od 29 listopada 2015 r. ekstrakty barwiące oraz środki spożywcze zawierające te ekstrakty były zgodne z wymaganiami przewodnika.
W listopadzie 2011 r. ukazało się rozporządzenie Komisji (UE) nr 1131/2011 dopuszczające do stosowania w żywności nową substancję słodzącą - glikozydy stewiolowe. Rozporządzenie to stosuje się od 2 grudnia 2011 r. W artykule omówiono m.in. sposób otrzymywania glikozydów stewiolowych, ocenę bezpieczeństwa substancji przez EFSA, właściwości technologiczne i zastosowanie E 960 w żywności oraz znakowanie żywności z dodatkiem glikozydów stewiolowych.
Przepisy dotyczące substancji dodatkowych są skomplikowane, a ich stosowanie w praktyce stwarza problemy zarówno producentom, jak i organom urzędowej kontroli żywności. Aby ułatwić wdrażanie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w sprawie substancji dodatkowych, Komisja Europejska opracowała przewodniki dotyczące kategorii środków spożywczych oraz klasyfikacji ekstraktów spożywczych o właściwościach barwiących. W artykule omówiono wprowadzone ostatnio oraz planowane zmiany do ww. przewodników.
Jednym z warunków stosowania aromatów w żywności jest ich bezpieczeństwo dla konsumenta. W załącznikach do rozporządzenia nr 1334/2008 określono szczegółowe warunki, jakie muszą spełniać aromaty, aby mogły być stosowane w żywności. W załączniku I do rozporządzenia ustanowiono unijny wykaz substancji aromatycznych oraz materiałów źródłowych dopuszczonych do żywności. Obecnie w Unii Europejskiej trwa proces oceny przez EFSA bezpieczeństwa substancji aromatycznych. Z tego względu unijna lista substancji aromatycznych ulega ciągłym zmianom. W przypadku niektórych rodzajów aromatów ich ocena przez EFSA jest niezbędna tylko wówczas, gdy aromaty te są uzyskiwane z surowców innych niż żywność.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.