Siedlisko kodowane w Dyrektywie Siedliskowej jako 3150, obejmujące eutroficzne zbiorniki wodne, w tym starorzecza, jest definiowane na podstawie stopnia eutrofizacji wody i roślinności porastającej zbiornik. Cechy te są często analizowane w waloryzacjach, inwentaryzacjach i decyzjach środowiskowych jako jedyne, które charakteryzują to siedlisko. Na podstawie szeroko zakrojonych badań ekosystemowych kompleksu starorzeczy opisano typowe mechanizmy ekologiczne wpływające na stan ochrony starorzecza