Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 53

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Aktywność inwestycyjna, w tym zwłaszcza modernizacja i rozbudowa instalacji technologicznych, jest niezbędna dla przetrwania i rozwoju podmiotów gospodarczych w warunkach konkurencji rynkowej. Z tego względu IERiGŻ prowadzi badania nad kierunkami, dynamiką i zróżnicowaniem skali inwestowania przedsiębiorstw przemysłu spożywczego. W przedstawionym fragmencie badań wykorzystano dane GUS z lat 1992 - 1993 z 1250 przedsiębiorstw, zatrudniających powyżej 50 osób i z 2150 podmiotów, posiadających powyżej 5 pracowników. Zbiorowości te pochodzą z 20 branż przemysłu spożywczego. Stwierdzono spadek poziomu inwestowania w ostatnim okresie. W 1992 r. przedsiębiorstwa, zatrudniające powyżej 50 osób, wydały na inwestycje łącznie 9.2 bln zł, podczas gdy w 1993- ok. 7.3 bln zł. Łączy się to z faktem odstępowania od kredytów, o czym świadczy wzrost zdolności samofinansowania inwestycji (stosunek akumulacji kapitału do nakładów inwestycyjnych) z 0.47 w 1992 r. do 0.81 w trzech pierwszych kwartałach 1993r. Wśród branż przemysłu spożywczego wyższą stopę inwestowania (stosunek procentowy nakładów inwestycyjnych do wartości majątku trwałego brutto) posiadają te, które produkują używki i słodycze (w 1992 r. stopa ok. 14-17%), niż te, które zajmują się przerobem surowców rolnych (ok.6-7 %, wobec średniej - ok. 8%). Ponadto wyższą stopą inwestowania odróżniają się firmy prywatne i sprywatyzowane na tle przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni i spółek Skarbu Państwa. Występują też bardzo duże (nawet kilkudziesięciokrotne) rozpiętości skali inwestowania w obrębie poszczególnych branż, co wskazuje na niejednakowy stopień adaptowania się przedsiębiorstw do warunków rynkowych.
Od roku gospodarczego 2006/2007 wprowadzana jest w Unii Europejskiej reforma systemu regulacji rynku cukru. W artykule przedstawiono skutki reformy dla polskich plantatorów buraków cukrowych, producentów cukru, konsumentów cukru oraz eksporterów i importerów tego produktu.
Ceny cukru na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej ponadtrzykrotnie przewyższają światowe ceny tego produktu. Umożliwia to system regulacji i ochrony rynku cukru. Światowa Organizacja Handlu domaga się pilnej liberalizacji tego systemu. Z tej przyczyny polski sektor cukrowniczy będzie beneficjentem dotychczasowej polityki cukrowniczej UE być może tylko przez najbliższe lata, a i to pod warunkiem usprawnienia organizacji rynku cukru oraz obniżenia pozasurowcowych kosztów wytworzenia tego produktu.
Przedstawiono tendencje rozwoju przemysłu cukrowniczego w okresie transformacji systemowej i w pierwszych latach wdrażania zasad regulacji rynku cukru. Procesy modernizacji wymagają dłuższego czasu. Potrzebny jest dopływ kapitału zewnętrznego dla modernizacji i restrukturyzacji cukrowni oraz bazy surowcowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.