Celem przeprowadzonych badań była ocena wyników produkcyjnych u warchlaków otrzymujących w porównaniu z grupą kontrolną negatywną dodatek 1% i 2% zeolitu-klinoptiolitu w mieszance. Przedmiotem badań była również ocena zależności między stężeniem amomaku w pomieszczeniach warchlakarni oraz wysokością dodatku badanego zeolitu w paszach. Stwierdzono, że zeolit podawany warchlakom w ilości 2% dawki ograniczył na skutek wysokiej zawartości popiołu w mieszankach jej pobranie. W konsekwencji zwierzęta z tej grupy słabiej przyrastały, lecz wykazywały o 7% lepsze wykorzystanie paszy. W pomieszczeniach warchlakarni, gdzie skarmiano zeolit, zanotowano od 12% do 16% niższe stężenie amoniaku. Próg koncentracji zeolitu, jako składnika ograniczającego pobranie mieszanek przez warchlaki, mieścił się na poziomie od 1% do 2% jego zawartości w paszy.