Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano zawartość K, Na, Ca i Mg w roślinach genotypów i odmian kukurydzy (Zea mays L. ssp. indentata), rosnących w warunkach szklarniowych, na tle procesów wzrostowych ich części nadziemnych. Stwierdzono, że zarówno przyrosty rozmiarów oraz procesy rozwojowe siewek, jak i zawartości poszczególnych pierwiastków były zróżnicowane genotypowo, lecz niepowiązane z miejscem pochodzenia badanych odmian i genotypów hodowlanych. Spośród badanych pierwiastków w największych ilościach został zakumulowany potas, następnie wapń, magnez, a w najmniejszych sód, choć jego zawartość była wysoka w stosunku do wartości podręcznikowych. Rośliny genotypu K202xK210 charakteryzujące się szybkim wzrostem zawierały najwięcej potasu, natomiast wolnorosnące okazy odmiany PR39G12 najwięcej magnezu. Wyniki wykazuj ą prawidłowe pobieranie i akumulację K, Na, Ca i Mg przez siewki kukurydzy rosnące w warunkach sztucznych.
Badano wpływ spęczniania nasion w chłodzie (7°C; tzw. chłodna imbibicja) na przebieg ich kiełkowania oraz dalsze procesy wzrostowe i rozwojowe części nadziemnych siewek kilku wytworzonych bądź zarejestrowanych po roku 2000 polskich genotypów kukurydzy: odmian i rodów. Ziarniaki wysiano do szalek Petriego z podłożem: gleba organiczna + piasek + torf (3:1:1; v/v/v) i inkubowano przez 7 dni w temperaturze 8°C lub 20/17°C (dzień/noc) bez dostępu światła, a następnie przełożono do skrzynek z analogicznym podłożem na głębokość 5 cm, i umieszczono w szklarni (temperatura 20/17°C, fotoperiod 15/9 godz. (dzień/noc), wilgotność względna (RH) 30%), gdzie siewki rosły do fazy w pełni wykształconego trzeciego liścia (21 dni). W tej fazie rośliny poddano działaniu temperatury chłodowej (7°C) lub 20/17°C (dzień/noc). Po kolejnych 7 dniach chłodzone siewki poddano siedmiodniowej remisji w temperaturze 20/17°C (dzień/noc). Wpływ chłodnej imbibicji ziarniaków na zdolność do kiełkowania, oszacowany na podstawie procentu nasion skiełkowanych po 7 dniach w temperaturze 20/17°C (dzień/noc), wahał się od 0 do 90%. Wyniki porównano z wartościami uzyskanymi dla nasion kiełkujących przez cały czas w temperaturze 20/17°C; w tym przypadku zakres zdolności do kiełkowania wynosi 0-75%. U dwóch genotypów zanotowano stymulację, u dwóch spowolnienie kiełkowania, u czterech brak reakcji. Procent prawidłowo wykształconych siewek uzyskany po 14 dniach wegetacji w temperaturze 20/17oC był mniejszy w przypadku nasion spęcznianych w chłodzie u wszystkich form genetycznych z wyjątkiem odmiany KB 1903. Wśród badanych rodów i odmian kukurydzy wystąpiły jednak takie, które w sposób ekstremalny reagowały na chłodną imbibicję, bowiem u dwóch odmian (KB 1903 i PR39G12) zabieg ten dodatkowo przyspieszał wzrost i rozwój siewek w fazie remisji po chłodzie, ale też spowodował obumarcie pęczniejących nasion u rodu K223 × K227. Badanie wigoru nasion poprzez wyznaczenie zdolności do kiełkowania nie odzwierciedla zatem wigoru siewek. Nie ma także zależności między odpornością ziarniaków na chłodną imbibicję a odpornością siewek na stres chłodu.
The paper presents the results of resistance test of two heartwood species Erythrophleum fordii Oliv. (Fabaceae, Fabales) and Hopea pierrei Hance (Dipterocarpaceae, Malvales.). These species are listed in the IUCN red book, with the status ‘endengrended’ (E. fordii) and ‘vulnerable’ (H. pierrei). The wood was collected in Hue (Vietnam) during the conservation mission. Verification of the tree species were carried out microscopically. The research was carried out in relation to subterranean termites (Reticulitermes lucifugus var. santonensis de Feyteaud) feeding. The results for the two tested species of wood were comped to the resistance of Scots pine (Pinus sylvestris L.) sapwood and of European oak (Quercus robur L.) heartwood. The experiment was carried out according to the methodology described in ASTM D 3345−08 standard under conditions of coercive test. A different stages of wood damage were found. In the case of heartwood of E. fordii and H. pierrei wood were sound with nibbles surface. The heartwood of European oak was lightly attacked. The sapwood of Scots pine was degraded in the rate between heavy and failure. Mortality of termites in wood was: 100% for E. fordii and H. pierrei 100%, 67−99% (3 samples) and 100% (2 samples) for Q. robur, and 0−33% for P. sylvestris.
Badano wpływ chłodu, suszy, zatapiania korzeni i podwyższonego stężenia ozonu na stopień uszkodzeń błon komórkowych liści (parametr EL) i stan fotosystemu II (określany przy pomocy parametru Fv/Fm) bazylii właściwej (Ocimum basilicum L.) i melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.). Po 2 dniach chłodzenia (5°C) wskaźnik EL u bazylii wzrósł sześciokrotnie w stosunku do poziomu wyjściowego. Po 2-dniowej remisji roślin w temperaturze 20°C wartość EL obniżyła się nieznacznie, co świadczy o niecałkowitym cofaniu uszkodzeń. W przypadku identycznych pomiarów na liściach melisy zanotowano, że EL, podwyższony lekko w chłodzie, w fazie remisji osiągnął poziom wyjściowy, wykazując znacznie mniejszy stopień destrukcji błon komórkowych wywołanej niską temperaturą i szybsze procesy naprawcze w przypadku tego gatunku. Dwudniowa susza glebowa oddziaływała bardziej destrukcyjnie na bazylię niż na melisę: wskaźnik EL wzrósł trzykrotnie, natomiast u melisy zmiany były nieznaczne. Najmniej niekorzystne działanie na badane gatunki roślin wywarło 2-dniowe zatapianie korzeni (symulacja warunków powodziowych) oraz 7-dniowe ozonowanie (140 nmol C₃·mol⁻¹ powietrza). Zmiana wartości zarówno EL, jak i Fv/Fm w obu przypadkach była niewielka. Przedstawione wyniki wykazują, że gatunkiem bardziej wrażliwym na badane stresy środowiskowe jest bazylia, a chłód i susza wywierają silniejszy niekorzystny wpływ na obydwa gatunki roślin niż stres zalewania czy ozonowania. Uzyskane dane można traktować jako wstęp do bardziej szczegółowych studiów nad odpornością tych dwóch introdukowanych do Polski gatunków roślin zielarskich na różne czynniki pogodowe i klimatyczne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.