Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Klastry postrzegane są jako siła napędowa każdej gospodarki. Dlatego też stymulowanie ich rozwoju stało się istotnym elementem polityki w Unii Europejskiej, jak również w Polsce. Głównie z tego względu struktury klastrowe stały się obiektem szczególnego zainteresowania władz publicznych różnego szczebla i swoistym paradygmatem współczesnej polityki rozwoju regionalnego. Dokonująca się transformacja systemu gospodarczego wyznacza jednocześnie nową rolę i kompetencje jednostek samorządowych miasta czy regionu. Pomimo nadania temu problemowi wysokiej rangi, polska polityka w tym zakresie napotyka wiele czynników ograniczających. Celowość angażowania się administracji publicznej w rozwój inicjatyw klastrowych jest bezsporna. Powinna ona polegać głównie na stymulowaniu środowisk biznesowych do podejmowania różnorodnych form współpracy, kreowaniu odpowiednich instrumentów wsparcia. W polityce regionalnej jest to rola stricte jakościowa, wiążąca się z koniecznością redefiniowania roli samorządów terytorialnych. Cele postawione w niniejszym artykule mają dwojaki charakter: poznawczy oraz praktyczny, bazujący na przeprowadzonych badaniach empirycznych. Większość kluczowych wniosków może zostać odniesiona nie tylko do badanego regionu, ale także do innych regionów kraju.
Planowanie i rozwój centrów logistycznych w Polsce uzależniony są od wielu uwarunkowań, które wpływają na podejmowanie decyzji lokalizacyjnych na poziomie regionalnym. Autor dokonuje analizy różnorodnych uwarunkowań, zwracając uwagę na aspekt polityki przestrzennej oraz rolę sektora publicznego w kreowaniu ich rozwoju. Porusza także problem rozwiązań zagranicznych, które mogą być cennym źródłem doświadczeń dla władz samorządowych w Polsce. Artykuł powstał w znacznej mierze na bazie własnych badań empirycznych autora, w latach 2008-2011, dotyczących centrów logistycznych w regionie łódzkim – jako studium przypadku. Wiele mechanizmów i doświadczeń zidentyfikowanych w tym regionie można odnieść – na zasadzie podobieństw rozwojowych – również do innych regionów i poczynić uogólnienia wnioskowe.
Od ponad 10 lat narastają problemy rolnictwa, przetwórstwa rolnego, w tym gorzelni rolniczych. Przemyśl spirytusowy stracił w Polsce uprzywilejowaną pozycją па rynku. Aktualnie gorzelnie rolnicze są najsłabszym ogniwem łańcucha przemysłu spirytusowego. Uwolnienie cen spowodowało dalszy spadek rentowności gorzelni. Pod koniec obecnej dekady produkcja spirytusu gorzelniczego zmniejszyła się z różnych przyczyn. W 1977 r. spirytus zbożowy stanowił ok. 80%, a ziemniaczany ok. 12% całej produkcji spirytusu. Główne problemy polskich gorzelni to: przestarzałe technologie, aspekty prawne, rozwój substytutów paliwowych innych niż spirytus. Potencjał strategiczny polskich gorzelni rolniczych wciąż maleje. Ok. 50% gorzelni zaprzestanie niebawem produkcji. Stwarza to zagrożenie konieczności zakupu spirytusu surowego w konkurencyjnych firmach zagranicznych i stawia pod znakiem zapytania istnienie polskiego przemysłu spirytusowego. Ratunek dla gorzelni rolniczych w Polsce jest w szybkiej harmonizacji przepisów prawa krajowego z prawem UE. W tabelach przedstawiono surowce stosowane do produkcji spirytusu surowego, składniki kosztów produkcji spirytusu i prognozę zużycia benzyn w Polsce.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.