Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 39

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem przeprowadzonych badań w latach 2006-2007 było określenie wpływu różnych dawek kadmu (1,4; 2,8; 28 mg∙dm-3) na zawartość Fe, Cu, Zn i Mn w liściach oraz korzeniach trzech klonów wierzby wiciowej: Bjor, Jorr i Tora, uprawianych w kulturach wodnych. Wykazano istotny wpływ kadmu na zawartość oznaczanych mikroelementów w badanych organach wierzby. Skażenie pożywki kadmem spowodowało spadek zawartości wszystkich oznaczonych mikroelementów w liściach oraz Cu, Zn i Mn w korzeniach badanych klonów wierzby wiciowej. Klon Jorr, po zaaplikowaniu kadmu do pożywki, charakteryzował się większą zdolnością gromadzenia cynku, manganu i żelaza w liściach oraz cynku w korzeniach niż klony Bjor i Tora. Z kolei Bjor w podobnych warunkach, w większych ilościach gromadził miedź. Korzenie klonów Bjor i Jorr wykazały się istotnym wzrostem akumulacji żelaza w korzeniach pod wpływem dawki 2,8 mg Cd∙dm-3 w pożywce. Natomiast klon Tora kumulowała ten pierwiastek na podobnym poziomie, niezależnie od stężenia kadmu w pożywce.
Badania zostały przeprowadzone w grupie 126 osób, młodych gimnazjalistów, licealistów i studentów z terenu miasta Tarnowa i jego okolic. Wykonane badania wskazują, że zmieniają się preferencje konsumentów w stosunku do spożywanej żywności, skłaniając coraz większą ich rzeszę w kierunku żywności ekologicznej. Duży udział osób świadomych zalet żywności ekologicznej, ale jej nie kupujących, może wskazywać na szybkie poszerzenie grona zwolenników tego rodzaju żywności, a tym samym rozwoju jej rynku.
Celem przeprowadzonych badań było określenie reakcji biochemicznej i fizjologicznej grochu zwyczajnego na nadmiar miedzi w glebie. Materiał do badań stanowił groch zwyczajny (Pisum sativum), którego nasiona wysadzono do gleby z dodatkiem różnych ilości miedzi (2.5, 5 i 10 mmol∙kg-1 gleby). Oznaczenie aktywności katalazy, peroksydazy, zawartości MDA, proliny, chlorofilu a, b, karotenoidów, intensywności asymilacji CO2 i transpiracji oraz bilansu wodnego przeprowadzono w 14, 21 i 28 dniu wegetacji badanej rośliny. W miarę wzrostu zawartości miedzi w podłożu wzrastała zawartość dialdehydu malonowego i proliny u grochu siewnego. Najwyraźniejszy wzrost aktywności enzymów (CAT i POX) odnotowano w roślinach uprawianych w glebie z dodatkiem 5 mmol miedzi. Wzrastające dawki miedzi istotnie zmniejszyły u grochu intensywność asymilacji CO2, transpiracji oraz spowodowały wzrost wskaźnika WSD. Stwierdzono spadek zawartości chlorofilu a i b oraz istotny wzrost karotenoidów w liściach grochu w 28 dniu badań po zastosowaniu najwyższej dawki Cu (10 mmol∙kg-1 gleby).
Określono aktywność enzymów katalazy i peroksydazy. zawartość barwników asymilacyjnych oraz natężenie procesu asymilacji CO₂ i transpiracji w różnych fazach rozwojowych pszenicy rosnącej w glebie z dodatkiem różnych ilości soli miedzi oraz dodatkiem nawożenia NPK. Uzyskane wyniki wykazały duże zróżnicowanie badanych parametrów biochemicznych i fizjologicznych w zależności od dawki soli miedzi, nawożenia NPK oraz terminu pomiaru. W pierwszej części doświadczenia obserwowano wyraźnie stymulujący wpływ wszystkich zastosowanych dawek miedzi na aktywność katalazy i peroksydazy, a podczas III i IV pomiaru spadek aktywności peroksydazy. Miedź spowodowała w I i II terminie badań wzrost zawartości chlorofilu a i b, natomiast w dalszych terminach badań spadek zawartości oznaczanych parametrów fizjologicznych. Nawożenie NPK wpłynęło na wzrost zawartości barwników asymilacyjnych w pszenicy, na intensywność transpiracji oraz aktywność peroksydazy w stosunku do pozostałych obiektów badawczych.
W pracy określono aktywność enzymów katalazy i peroksydazy, zawartość barwników asymilacyjnych oraz natężenie procesu asymilacji CO₂ i transpiracji w różnych fazach rozwojowych pszenicy rosnącej w glebie z dodatkiem różnych ilości soli ołowiu (0,05 - 5 mmol·dm⁻³) oraz dodatkiem nawożenia NPK. Wszystkie zastosowane stężenia soli ołowiu wpłynęły na wzrost aktywności enzymów wchodzących w skład systemu antyoksydacyjnego (katalazy i peroksydazy). Odnotowano znaczny spadek badanych parametrów fizjologicznych wraz ze wzrostem zawartości ołowiu w glebie. Nawożenie NPK zwiększało zawartość w pszenicy barwników asymilacyjnych, intensywność transpiracji oraz aktywność peroksydazy w stosunku do pozostałych kombinacjach.
Na zrekultywowanej technicznie i biologicznie powierzchni grzbietowej (koronie) kamieniołomu ”Potrawin”, po upływie trzech lat, wykonano w 1998 roku 29 zdjęć fitosocjologicznych. Wyróżniono dwa zespoły segetalne (Sileno inflatae-Linarietum minoris i Lathyro-Melandrietum noctiflori) oraz jeden zespół muraw kserotermicznych (Inuletum ensifoliae). Zbiorowiska te są bardzo bogate florystycznie. Liczba taksonów w poszczególnych zespołach jest zróżnicowana i waha się od 120 (Lathyro-Melandrietum noctiflori) do 147 (Sileno inflatae-Linarietum minoris). Średnia liczba taksonów w zdjęciu poszczególnych zbiorowisk jest bardzo duża i waha się od 60 do 62. Dominującym syntaksonem w tych zbiorowiskach jest Stellarietea mediae, a liczba taksonów waha się od 26 do 39. Zbiorowiska te charakteryzują się ponadto licznym udziałem gatunków zbiorowisk ruderalnych (Artemisietea vulgaris), muraw kserotermicznych (Festuco- -Brometea) i seminaturalnych (Molinio-Arrhenatheretea). Wymienione zbiorowiska wykazują zbliżone wzajemne podobieństwa florystyczne określone na podstawie stopni stałości fitosocjologicznej. Wysokie podobieństwo, na poziomie 76,8%, wykazują między sobą zbiorowiska segetalne. Mniejsze (72,1%) podobieństwo zaznacza się między Sileno inflatae-Linarietum minoris i Inuletum ensifoliae. Po upływie trzech lat dominują jeszcze na badanej powierzchni grzbietowej kamieniołomu zbiorowiska segetalne, ale w trakcie przeprowadzonego w 2013 roku rekonansu stwierdzono znaczącą transformację florystyczną zbiorowiska zmierzającą do opanowania przestrzeni przez gatunki zbiorowisk muraw kserotermicznych i zaroślowych z klasy Rhamno-Prunetea.
The study examined the influence of copper salt at concentrations ranging from 50 to 250 mg dm-3 on the physiological reaction of the Bjor and Jorr varieties of common osier. The content of assimilation pigments, the intensity of CO2 assimilation, transpiration, stomatal conductance for CO2 and water vapour, coefficients of the relative water content and water saturation deficit were determined. The intensity of CO2 assimilation, transpiration and the assimilation pigment content in the tested common osier cultivars varied with relation to the copper salt dose in the medium. A decrease in the intensity of the tested physiological parameters was found together with an increase in the copper salt dose in the medium. CO2 assimilation and transpiration of the Bjor and Jorr osier was significantly limited by the stomata. The addition of copper salts to the medium resulted in an increase in the water saturation deficit in leaves of the tested common osier varieties.
W przeprowadzonych badaniach w latach 2006-2007 określano wpływ zróżnicowanych dawek kadmu (1,4; 2,8; 28 mg∙dm-3) zastosowanych w formie CdCl2 na zawartość potasu, sodu, wapnia i magnezu oraz średnich równoważnikowych proporcji jonowych między tymi pierwiastkami w liściach oraz korzeniach trzech klonów Salix viminalis: Bjor, Jorr i Tora, uprawianych w kulturach wodnych z pożywką Hoaglanda. Oceniono także wzajemne zależności między zawartością poszczególnych makroelementów w warunkach zanieczyszczenia podłoża kadmem. Zastosowane dawki kadmu istotnie zmniejszyły zawartość potasu, sodu, wapnia i magnezu w korzeniach badanych klonów, zaś w liściach spowodowały wzrost koncentracji magnezu, natomiast spadek zawartości sodu. Jedynie w liściach klonu Jorr stwierdzono pewną regularność, mianowicie wzrastające ilości kadmu w pożywce powodowały zwiększoną zawartość K, Mg i Ca. Kadm w liściach wierzby spowodował rozszerzenie stosunku Ca : Mg i K : Na oraz zawężenie stosunku K : Ca i K : Mg u form Jorr i Tora.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.