W latach 1986-1990 badano, w ramach trzech ścisłych doświadczeń polowych, sześć prostych mieszanek trawiastych, zestawionych w różnych wariantach z pięciu gatunków wysokich traw pastewnych. Mieszanki wysiewano trzema sposobami: jako wsiewkę w jęczmień jary, z 5% dodatkiem życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) oraz w "czystym siewie". Wśród porównywanych gatunków traw, wysoko konkurencyjne w stosunku do pozostałych komponentów mieszanek, okazały się rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius /L./ Beauv. ex J. et C. Presl) i kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L J. Niższym poziomem konkurencyjności cechowały się stokłosa obiedkowata (Bromus catharticus Yahl i kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis L.), a najniższym - tymotka łąkowa (Phleum pratense L.). O wielkości uzyskanych plonów suchej masy decydowały głównie rajgras wyniosły i kupkówka pospolita, natomiast ogólnie najkorzystniejszy skład chemiczny charakteryzował stokłosę obiedkowatą. Przeprowadzone badania wykazały zasadność stosowania wsiewek traw w jęczmień jary, który znacznie ograniczał zachwaszczenie, umożliwiając jednocześnie uzyskanie w roku siewu plonu ziarna i niekiedy "ściernianki". Życica wielokwiatowa, stosowana jako dodatek do mieszanek, decydowała o ich wydajności w roku siewu, ograniczała jednak udział w runi poszczególnych gatunków traw i wpływała ujemnie na wydajność niektórych zestawów w latach pełnego użytkowania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.