Badania prowadzono dla marchwi (świeżej, mrożonej, apertyzowanej) jesienią, zimą, wiosną uwzględniając koszt, pracochłonność, wydajność, jakość sensoryczną, zawartość karotenoidów, azotanów i azotynów. Przeprowadzono 2 cykle badań, na surowcu przetworzonym w warunkach półtechnicznych i na produkcie rynkowym. Marchew świeża charakteryzowała się dobrą stabilnością wartości odżywczej i jakości sensorycznej, dlatego w całym cyklu przechowalniczym okazała się najlepszym surowcem. Jej wady to wysoki poziom skażeń azotanami i azotynami, mała wydajność i duża pracochłonność. Marchew mrożona była równie korzystną formą, ale znacznie droższą. Natomiast marchew apertyzowana była oceniona najgorzej ze względu na niską jakość sensoryczną i wysoki koszt. Jej zalety to niski poziom skażeń i mała pracochłonność.