Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 27

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1993 - 1994 przeprowadzono badania nad oceną właściwości fizyko-chemicznych łuski kakaowej oraz nad przydatnością tego organicznego materiału odpadowego jako komponentu podłoży do uprawy pelargonii rabatowej odm. ’Suzan Improved’. Badane podłoża stwarzały stosunkowo dobre warunki dla wzrostu i rozwoju roślin, chociaż ich odmienne właściwości fizyczne i chemiczne dały wyraz w zróżnicowaniu morfologicznym uprawianych roślin. Analiza chemiczna podłoży z udziałem łuski kakaowej wykazała wysoką zawartość potasu i magnezu. Właściwości fizyczne podłoży po okresie uprawy roślin uległy niewielkim zmianom. Najlepszym podłożem do uprawy pelargonii rabatowej - pod względem badanych cech morfologicznych - okazał się ’kompost’, przygotowany z torfu wysokiego, łuski kakaowej i gliny w stosunku objętościowym 1:1:1.
W latach 2000 i 2001 w Katedrze Uprawy Roli i Nawożenia Roślin Ogrodniczych AR w Krakowie przeprowadzono badania dotyczące przydatności różnych podłoży w uprawie niecierpka nowogwinejskiego odmiany Timor. W szesnastotygodniowym doświadczeniu wazonowym oceniano właściwości fizyczne i chemiczne podłoży oraz ich wpływ na rozwój roślin. Do badań użyto podłoży sporządzonych na bazie torfu wysokiego z dodatkiem komponentów takich jak: ił głębinowy, włókna kokosowe i plewy ryżowe. W badaniach określano zasobność podłoży w składniki mineralne, pH i EC, zawartość substancji organicznej oraz sumę zasad wymiennych, kwasowość wymienną i hydrolityczną, pojemność sorpcyjną, kapilarną i pełną pojemność wodną oraz gęstość. Przeprowadzono również ocenę bonitacyjną dekoracyjności części nadziemnej, biorąc pod uwagę rozkrzewienie roślin, ulistnienie i obfitość kwitnienia (liczbę kwiatów/roślinę). Po zakończeniu doświadczenia zmniejszeniu uległy: EC, zawartość składników mineralnych w podłożu, kwasowość wymienna i hydrolityczną, pojemność sorpcyjna oraz pojemność wodna pełna i kapilarna. Wzrosły natomiast pH i gęstość podłoża oraz suma zasad wymiennych. Użyte do badań podłoża zapewniały dobre warunki wzrostu dla roślin, najlepszym z nich okazało się podłoże Blumenerde z włóknami kokosowymi.
Przeprowadzono badania wazonowe dotyczące stanu odżywienia azotem pelargonii rabatowej. Rośliny nawożono saletrą amonową, utrzymując w podłożu zawartość azotu 100-200 mg·dm⁻³. Wyznaczono cztery fazy rozwojowe roślin pelargonii: I - intensywny wzrost wegetatywny, II - początek kwitnienia, III - pełnia kwitnienia, IV - koniec okresu uprawy. W fazach tych pobierano części wskaźnikowe w celu oznaczenia w nich azotu mineralnego oraz ogólnego, a także oznaczono masę kwiatostanów, łodyg i liści. Dla uzyskania krytycznych zawartości form azotu przeprowadzono analizę porównawczą pomiędzy masą części nadziemnych a zawartością azotu mineralnego w pierwszym w pełni wykształconym liściu pędu głównego oraz zawartością azotu ogólnego w liściach. Opierając się na tych zależnościach można przyjąć, że najlepszym kryterium oceny stanu odżywienia roślin jest azot ogólny, natomiast częścią wskaźnikową liście pelargonii. Za zawartość krytyczną dolną N ogólnego w liściach pelargonii dla wszystkich faz rozwojowych można przyjąć 25 g·kg⁻¹ s.m.
The aim of the study was to evaluate the usefulness of glassy fertilizer as a slow-release fertilizer in container cultivation of Taxus × media and Physocarpus opulifolius in comparison with a common Osmocote Exact fertilizer used in nurseries. Glassy fertilizer granulated to Ø> 0.3 mm and Ø< 0.3 mm was applied in two doses: 3 and 6 g·dm-3. Macroelements, pH and EC were analysed for their content in the substrate. The total length of yew annual shoots was determined. Ninebark was measured for height and number of offshoots; it was also subject to quality classification. Osmocote Exact and coarsely-granulated glassy fertilizer showed systematic release of nutrients. The greatest length of annual shoots was marked on yews fertilized with Osmocote Exact and 3 g VitroFosMaK granulated to Ø< 0.3 mm per 1 dm3 of the substrate. Ninebarks fertilized with glassy fertilizer granulated to Ø< 0.3 mm in the dose of 6 g.dm-3 of the substrate showed the greatest number of offshoots. The most valuable commercial material was obtained when the plants were fertilized with 6 g VitroFosMaK.dm-3 of the substrate.
Tabbacco wastes, coffee production wastes, cocoa shells and their mixtures exerted the positive influence on total and marketable yields of carrot's roots in comparison with manure. Organic materials (investigated factors) did not have clear influence on the nutrient value (dry matter, total sugar, carotenoides) of carrot. Roots of carrot which were fertilized by Polifoska (mineral fertilizer) and coffee production wastes bail contened the least nitrates of all. Visibly had occured differences in quanlity and qantity among years. Tabacco wastes, coffee production wastes, cocoa shells and their mixtures can be use in fertilizing of carrot.
Cztero- i pięcioletnie rośliny stewarcji (Stewartia pseudocamellia MAXIM.), uprawiano w pojemnikach o pojemności 5 dm3 w warunkach polowych. Krzewy nawożono azotem w formie - amonowej NH4+ i azotanowej NO3- przy dwóch odczynach podłoża pH 3,9 i pH 5,5. Jako wyjściowe przyjęto następujące zawartości składników w podłożu (mg∙dm-3): 200 N, 70 P, 160 K i 20 Mg. Rośliny w ciągu sezonu dwukrotnie nawożono pogłównie w oparciu o analizę podłoża. Na koniec każdego sezonu wegetacyjnego liczono i mierzono długość jednorocznych przyrostów. W pierwszym sezonie wegetacyjnym najwięcej pędów wytworzyły krzewy nawożone formą amonową, jednak nie odnotowano różnic w długości przyrostów. W drugim roku trwania doświadczenia nie obserwowano różnic w liczbie pędów jednorocznych, a pomiary długości przyrostów nie dały jednoznacznych wyników. Łączna długość przyrostów jednorocznych, którą uzyskały krzewy sugeruje, że stewarcje lepiej wykorzystały azot w formie amonowej. Jednak najwięcej pędów odroślowych wydały krzewy nawożone formą azotanową, niezależnie od odczynu podłoża, w jakim je uprawiano.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.