Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 101

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Distarch phosphates of various origin (potato, maize, wheat, rye and triticale) were examined on the total and free phosphorus content, reducing capacity, pasting characteristic, water binding capacity and water solubility. Distarch phosphates obtained from potato starch exhibit a lower reducing capacity and higher water binding capacity and viscosity of gels than distarch phosphates from cereal starches.
Distarch phosphates obtained from potato, corn, wheat and rye starches by phosphorylation with sodium trimetaphosphate had different physico-chemical properties compared with native starches. Distarch phosphates showed lower degree of rétrogradation than respective native starches. The degree of retrogradation was dependent on the starch origin and storage conditions of starch pastes.
Monostarch phosphates were obtained from potato wheat and triticale starch. They were converted into monostarch hydrogen phosphates whose, physico-chemical properties were studied. The decrease of viscosity and increase of reducibility of the hydrogen forms of starch phosphates are accounted for by autohydrolysis, the course ofwhich depends on the origin of starch.
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Autohydrolysis of monostarch phosphates

100%
Autohydrolysis or monostarch hydrogen phosphates at boiling point of their water solutions leads to the cleavage of both the glucoside bonds of starch chain and of the ester bond of phosphoric acid.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Autohydrolysis of hydrogen distarch phosphates

100%
The heat-induced hydrolysis and physico-chemical properties of hydrogen distarch phosphates (HDP) obtained from potato, wheat and triticale starches were studied. The HDP were found to hydrolyse, resulting in o-phosphoric acid and the breakdown of glycosidic linkages, the latter being proved by a decrease in maximum absorbance of the potato starch iodocomplex and the changes in carbohydrate composition of the potato starch hydrolysate. Compared to distarch phosphates, their hydrogen derivatives showed higher water binding capacity, water solubility and reducing capacity and lower limiting viscosity. These differences in the properties may indirectly evidence the ability of HDP to autohydrolysis.
Współczesne technologie produktów niskokalorycznych przewidują wykorzystanie skrobi modyfikowanych do celów spożywczych oraz zastąpienie sacharozy innymi substancjami słodzącymi. W związku z tym wydaje się konieczne prowadzenie badań modelowych preparatów skrobi modyfikowanych z sacharozą i jej zamiennikami. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu sacharozy i jej zamienników na wybrane właściwości reologiczne preparatów skrobiowych. Materiał badawczy stanowiły handlowe modyfikowane skrobie ziemniaczane: skrobia utleniona żelująca (E 1404), fosforan diskrobiowy (E 1412), acetylowany fosforan diskrobiowy (E 1414) i acetylowany adypinian diskrobiowy (E 1422) produkowane przez Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego S.A. w Luboniu oraz sacharoza, sorbitol, acesulfam K, aspartam. Wymienione skrobie przebadano pod względem zdolności wiązania wody i rozpuszczalności w wodzie w temperaturze 25 i 60 °C, wyznaczono również krzywe płynięcia przy użyciu reometru rotacyjnego Rheolab MC1. Do wyznaczenia krzywych płynięcia przygotowano 5 % kleiki skrobiowe w wodzie, w roztworze sacharozy lub jej zamienników. Stężenie sacharozy było dobrane zgodnie ze stężeniem sugerowanym przez producentów budyniów spożywczych, natomiast pozostałe roztwory słodzików sporządzono tak, by stopień słodkości był porównywalny ze słodkością roztworu sacharozy. Kleiki bezpośrednio po przygotowaniu umieszczono w elemencie pomiarowym reometru rotacyjnego i wykonano pomiar w temperaturach 25 ± 0,5 °C, 40 ± 0,5 °C i 60 ± 0,5 °C. Wykreślono krzywe płynięcia, a do ich opisu zastosowano model Herschela-Bulkley`a.
Native potato starch was oxidized by means of: sodium chlorate(I), hydrogen peroxide and sodium chlorate(III) - at presence of formaldehyde. Native and modified starches were analyzed for the contents of carboxylic and aldehyde groups, amylose and total phosphorus. Also water binding capacity as well as the solubility in water, gelatinization characteristics and flowing curves analyses were done. On the bases of obtained results it may be stated that sodium chlorate(I) and hydrogen peroxide were more effective oxidizing agents than sodium chlorate(III). Oxidized starches were characterized by lower total phosphorus and amylose contents. All applied modifications caused total solubility of obtained starches at 80°C. Modification with sodium chlorate(III) and hydrogen peroxide did not change the water biding capacity of starch solubility in water at temp. 60°C, whereas with the sodium chlorate(III) - the solubility only. It was also observed, the lowering of parameters of gelatinization profile and K coefficient of consistency due to action of oxidizing agents. Sodium chlorate(III) decreased the viscosity of obtained glued starch only during refrigeration and holding at temperature 50°C.
Cation starches (H-, Na-, Ca-starch) which were stored during 18 years were studied for changes in depolymerization, release of inorganie phosphate, paste consistency, orientation of their crystalline structure and morphology of granules. The results obtained indicate that ageing is accompanied by a decomposition of glycosidic linkages, ester linkages of phosphoric acid and changes of the rheological properties of starch paste. The biggest changes were observed in the case of hydrogen starch, whereas sodium and potassium starches underwent comparatively small changes.
Owoce w żelu to produkt cieszący się rosnącym zainteresowaniem konsumentów. Znajduje zastosowanie zarówno w przemyśle cukierniczym, jak również w kuchni domowej. Celem pracy było porównanie zawartości suchej masy, składu chemicznego, pH oraz jakości sensorycznej czterech przetworów owocowych typu „Frużelina” produkowanych przez Przetwórnię Owoców i Warzyw „Prospona” z Nowego Sącza. Badaniom poddano żele z wiśniami, brzoskwiniami, truskawkami oraz czarnymi jagodami. Oznaczono w nich zawartość: suchej masy, białka, tłuszczu, fruktozy, glukozy i sacharozy oraz witaminy C. Określono także kwasowość czynną (pH), zawartość pektyn oraz zawartość frakcji rozpuszczalnej i nierozpuszczalnej błonnika pokarmowego. Wykonano także ocenę sensoryczną metodą 5-punktową, przy zachowaniu wymagań w zakresie przeprowadzania tego typu analiz. Oceny dokonał 13-osobowy panel sensoryczny w laboratorium sensorycznym Katedry Analizy i Oceny Jakości Żywności Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Wykazano, że badane „Frużeliny” różniły się między sobą pod względem właściwości fizykochemicznych. Zawartość oznaczanych składników była istotnie zależna od gatunku owoców zawartych w produkcie. Największą zawartością suchej masy charakteryzował się żel z jagodami, a najmniejszą z truskawkami. Kwasowość czynna wynosiła od 3,36 we „Frużelinie jagodowej” do 3,79 we „Frużelinie brzoskwiniowej”. Badane produkty nie różniły się istotnie zarówno pod względem zawartości białka, jak i tłuszczu. Zawartość cukrów ogółem wynosiła od 16,8 g w 100 g żelu z truskawkami do 21,6 g w 100 g żelu z wiśniami. Stwierdzono bardzo dużą różnicę zawartości witaminy C w badanych produktach. Największą jej ilość zawierał żel z brzoskwiniami (28,6 mg/100 g produktu, prawdopodobnie na skutek dodania na etapie produkcji kwasu askorbinowego), a prawie 20-krotnie mniej żel z wiśniami (1,4 mg/100 g). Największą zawartością pektyn rozpuszczalnych oraz pektyn ogółem charakteryzował się żel z brzoskwiniami, a mniejszą żel z truskawkami. Oznaczono niemal dwukrotnie większą zawartość błonnika pokarmowego w żelach z jagodami (2,11 %) oraz z truskawkami (2,10 %) w porównaniu z żelami z brzoskwiniami (1,29 %) i wiśniami (1,25 %). Analiza sensoryczna wykazała, że badane żele charakteryzowały się wysoką jakością sensoryczną (ocena ogólna powyżej 4,14 pkt w skali 5-punktowej). Najniższe oceny wyróżników jakościowych (za wyjątkiem zapachu) przypisano żelowi z truskawkami.
Background. The retrogradation which occurs during the processes food storage is an essential problem in food industry. In this study, the ability to retrogradate of native starches and maltodextrins of different botanical origin was analysed. Material and methods. The materials were starches of various botanical origin, including commercial samples: potato, tapioca, wheat, com, waxy com starches, and laboratory isolated samples: triticale and rice starches. The above starches were used as material for laboratory production of maltodextrins of medium dextrose equivalents (DE in the rangę fforn 8.27 to 12.75). Starches were analysed for amylose content, while the ratio of nonbranched/long-chain-branched to short-chain-branched fractions of maltodextrins was calculated from gel permeation chromatography data. The susceptibility to retrogradation of 2% starch pastes and 2% maltodextrin Solutions was evaluated according to turbidimetric method of Jacobson. Results. The greatest starch in turbidance of starch gels was observed within initial of the test. days. Initial retrogradation degree of cereal starches was higher than that of tuber and root starches. The waxy com starch was the least prone to retrogradate. The increase in turbidance of maltodextrin Solutions were minimal. Waxy com maltodextrin was not susceptible to retrogradation. Among other samples, the lowest susceptibility to retrogradation after 14 days was found for rice maltodextrin, while the highest for wheat and triticale maltodextrin. Conclusions. On the basis of this study, the retrogradation dependence on the kind of starches and the maltodextrins was established and the author stated that all the maltodextrins have a much less ability to retrogradation than the native starches.
20
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Struktura powierzchniowa ziaren skrobiowych

63%
Zwiększające się zainteresowanie wykorzystaniem skrobi i produktów jej modyfikacji oraz znaczący wzrost produkcji przemysłu skrobiowego wymusza intensyfikację badań dotyczących budowy i struktury ziarna skrobiowego. W niniejszej pracy zestawiono przegląd badań dotyczących mikrostruktury powierzchniowej ziaren skrobiowych, oraz zmian tej struktury w wyniku niektórych procesów modyfikacyjnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.