Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 45

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono rozmieszczenie i liczebność bączka Ixobrychus minutus na terenie Łodzi w latach 2012-2013.W roku 2012 stwierdzono gniazdowanie tylko jednej, a w roku 2013 pięciu par. Wielkość zajmowanych przez bączki w okresie lęgowym powierzchni siedlisk (zbiorniki wodne wraz z płatami roślinności szuwarowej) wynosiła od 0,88 do 5,52 ha
Na terenie województwa łódzkiego pierwszy przypadek lęgu bielika Haliaeetus albicilla odnotowano w roku 1985. Od końca lat 90. zaobserwowano szybki wzrost liczby par lęgowych, mimo że pewne cechy środowiska województwa łódzkiego, takie jak silne odlesienie, niewielka liczba zbiorników wodnych itp. czynią jego obszar mało dogodnym dla tego gatunku. W roku 2007 odnotowano na terenie województwa 12 terytoriów zajętych przez pary. Nieomal dla wszystkich najważniejszymi żerowiskami były stawy rybne. Tylko w jednym przypadku bieliki prawdopodobnie żerowały głównie na zbiorniku zaporowym, choć i one mogły polować także na stawach rybnych. Odległość pomiędzy gniazdem, a stawami lub zbiornikiem wynosiła od 500 do 5900 m, średnio 2570 m. Gniazda (N=20) były budowane głównie na sosnach (N=9) i olchach (N=9), w drzewostanach w wieku 70-120 lat. Prawdopodobnie ze względu na niski wiek drzew, na których bieliki sytuowały swoje gniazda, odnotowano szereg przypadków obsunięć gniazd. Bieliki często gniazdowały w małych lasach. Powierzchnie najmniejszych zadrzewień wynosiły: 1,4 ha, 9 ha, 23 ha i 95 ha. Sukces lęgowy w latach 1999-2006 wyniósł 73% (N=37 lęgów). Produkcja młodych na parę lęgową wyniosła 1,05, a na parę z sukcesem 1,44. Zaobserwowano istotny statystycznie w czasie wzrost wartości obu ostatnich parametrów.
Central parts of avian colonies provide better safety against predators and, thus, are likely to be occupied by pairs of high quality. Therefore, spatial variation in the quality of breeders and predation rate within colonies should be directly reflected by the gradients of breeding success and chick survival. We have investigated relationships between nest location characteristics and survival of Whiskered Tern Chlidonias hybrida chicks in the colony at Jeziorsko reservoir, central Poland. We found that pairs nesting in the central, densely occupied areas of subcolonies had higher chick survival rates in comparison to edge pairs. There was also strong support for the positive effect of egg size and the negative effect of hatching date on the chick survival. Since pairs breeding in the central parts of subcolonies laid eggs of greater size and initiated laying earlier, we suggest that within-colony patterns of chick survival could be primarily attributed to the spatial variation in parental quality rather than to the higher predation pressure in the peripheral zones of the colony. There was also a moderate support for age variation in the survival rates of chicks, which ranged from 0.72 ± 0.06 to 0.91 ± 0.07 in different 5-day intervals of pre-fledging period. The survival of chicks over the entire pre-fledging period was estimated at 0.29-0.33, depending on the model.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.