Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 50

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
In the years 1964-1994 an extensive programme of wide hybridization within Ihe. Lolium-Festuca complex was carried out in Poland. Six Lolium (ryegrass) and five Festuca (fescue) species at different ploidy level were used for crosses. Hybrids were obtained from 72 cross combinations: 19 interspecific (five Lolium × Lolium and 14 Festuca × Festuca), 51 intergeneric (39 Lolium × Festuca and 12 Festuca × Lolium) and two trispecific (Lolium × Festuca × Festuca), most of them being derived from crosses of four important forage grass species: Lolium multiflorum, L. perenne, Festuca pratensis and F. arundinacea. Interspecific and intergeneric Lolium-F estuca hybrids from 50 cross combinations are maintained at present in the collection of the Institute of Plant Genetics in Poznań. This article presents a complete list of Lolium-Festuca hybrids obtained in Poland in the years 1964-1994 and maintained in the collection. The available literature concerning these hybrids is cited.
Twenty field-grown genotypes of diploid Italian ryegrass (Lolium multiflorum Lam., 2n = 2x = 14) were tested for their ability to induce callus and regenerate plants. Callus cultures were initiated from segments of immature inflorescences cultured on the MS medium supplemented with 4.0 mg L⁻¹ 2,4-D. The calluses were subcultured first on the maintaining medium (MS medium with 2.0 mg L⁻¹ 2,4-D) and later on the rooting medium (MS medium with 0.2 mg L⁻¹ 2,4-D). The frequency of callus induction varied depending on the source of explant and the initial genotype. A total of 473 green plantlets were regenerated, of which 420 were established in the soil. All these plants had the morphological characteristics of Italian ryegrass. Among 372 regenerants analysed cytologically, 302 (81.2%) had the expected diploid chromosome number (2n = 2x= 14), 65 (17.5%) were tetraploid (2n = 4x = 28); several aneuploids and mixoploids were also observed. All diploid and tetraploid regenerants were male and female fertile. However, a great variation of female fertility within and between both groups of regenerants was observed.
Celem badań było określenie endogennej zawartości kwasu salicylowego u dwóch genotypów Festulolium różniących się odpornością na pleśń śniegową. Zbadano również zawartość związków fenolowych i cukrów rozpuszczalnych w sprzyjających infekcji warunkach chłodu i ciemności. Badania przeprowadzono na dwóch androgenicznych formach Festulolium oznaczonych numerami roboczymi 561 i 621, uzyskanych z odmiany Rakopan [Zwierzykowski i in. 2001]. Zawartość SA mierzono przed pre-hartowaniem (kontrola), po pre-hartowaniu oraz po hartowaniu. Analizy zmian zawartości związków fenolowych i cukrów rozpuszczalnych w liściach i węzłach krzewienia wykonywano przed umieszczeniem roślin w 2oC i ciemności, a następnie kolejno po 1, 2, 3, 4, 5, 6 tygodniach wzrostu w chłodzie i w ciemności. Wykazano, że hartowanie zdecydowanie obniżało zawartość kwasu salicylowego u genotypu odpornego na pleśń śniegową, a zwiększało u genotypu wrażliwego. W rezultacie po hartowaniu obydwa genotypy nie różniły się istotnie w poziomie tego hormonu. Genotyp odporny na pleśń śniegową charakteryzował się większą zawartością związków fenolowych w ciągu pierwszych 4 tygodni chłodu i ciemności. Genotyp odporny na pleśń charakteryzował się mniejszymi wahaniami poziomu cukrów rozpuszczalnych podczas sześciotygodniowego wzrostu w chłodzie i ciemności oraz końcowo większym udziałem ketoz w ogólnej puli cukrów w porównaniu do genotypu wrażliwego. Podsumowując, poziom kwasu salicylowego indukowany hartowaniem nie różnicuje badanych genotypów Festulolium. Poziom SA po procesie hartowania u obu genotypów jest podobny, przy czym u genotypu odpornego jest kilkunastokrotnie niższy, zaś u genotypu wrażliwego trzykrotnie wyższy niż u kontroli.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.