Regulowanie odpływu wody w ciągu całego roku i wykonywanie nawodnień podsiąkiem stałym w okresie wegetacyjnym w małej dolinie rzecznej istotnie zwiększa plonowanie roślinności łąkowej w roku bardzo suchym i w średnio suchym. Nawodnienie sprzyja utrzymywaniu się wysokowartościowych zbiorowisk trawiastych, a brak nawodnienia wywołuje tworzenie się małowartościowych zbiorowisk trawiasto-ziołowych.
Przewidywanie osiadania całego złoża torfowego jak i jego warstw składowych zarówno dla całego wielolecia jak i dla wybranych okresów po melioracji umożliwia skonstruowany matematyczny model osiadania. Analiza modelu osiadania wykazuje, że osiadanie powierzchni torfowisk w wieloleciu po melioracji zależy przede wszystkim od poziomu wody gruntowej w okresie wegetacji oraz od miąższości złoża torfowego, a w pierwszym okresie po melioracji także od gęstości objętościowej torfu. Poziom wody gruntowej można dobierać według zakładanej intensywności użytkowania lub zakładanej wartości mineralizacji materii organicznej. Podano przykłady obliczeń.
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych na obiekcie Góra w dolinie Narwi. Badania miały na celu ustalenie, przy jakim poziomie wody gruntowej możliwe jest zapobieżenie degradacji gleby oraz prowadzenie gospodarki łąkowo-pastwiskowej. Dla utrzymania trwałości gleb organicznych niezbędne jest funkcjonowanie systemu nawodnień podsiąkiem stałym. Istnieje pilna potrzeba wygospodarowania środków finansowych na modernizację urządzeń melioracyjnych i na ich eksploatację.