Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zbadano wpływ dwóch rodzajów inokulum (A – wsad z fermentora wtórnego biogazowni rolniczej, B – poferment z bioreaktora laboratoryjnego) na wydajność i szybkość produkcji biogazu z różnych gatunków roślin w testach BMP (BioMethane Potential). Użyto kiszonkę z kukurydzy oraz kiszonki z roślin wieloletnich: miskanta olbrzymiego, spartiny preriowej i rdestowca czeskiego. Zastosowane inokulum nie miało wpływu na całkowitą wydajność produkcji biogazu z badanych roślin. W przypadku fermentacji spartiny, miskanta i rdestowca inokulum A przyspieszyło proces produkcji biogazu. 90% biogazu uzyskano w czasie o trzy dni krótszym niż w przypadku zastosowania inokulum B.
Biogaz rolniczy otrzymywany jest w procesie fermentacji metanowej surowców rolniczych, produktów ubocznych rolnictwa, płynnych lub stałych odchodów zwierzęcych, produktów ubocznych, odpadów lub pozostałości z przetwórstwa produktów pochodzenia rolniczego lub biomasy leśnej. Stanowi odnawialne źródło energii, którego wzrost zużycia w Polsce jest obowiązkiem wynikającym zarówno z prawodawstwa unijnego, jak i krajowego. Przemysł rolno-spożywczy jest źródłem różnorodnych substratów – roślin oraz pozostałości czy odpadów roślinnych i zwierzęcych, które nadają się do produkcji biogazu. Określenie uzysku biogazu, jaki można z nich osiągnąć, a także oszacowanie lokalnej dostępności danego surowca pozwala na dobranie odpowiednich substratów gwarantujących zarówno efektywną produkcję biogazu, jak i ciągłą ich podaż do komory fermentacyjnej. Przedstawiony artykuł obejmuje przegląd doniesień naukowych dotyczących produkcji biogazu z różnych surowców pochodzących z przemysłu rolno-spożywczego.
Coraz większą rolę w produkcji biogazu, a także innych biopaliw II generacji będzie miała biomasa lignocelulozowa, która nie stanowi produktów żywnościowych, czy paszowych. Jednakże wysoka zawartość trudno degradowalnych polisacharydów strukturalnych (kompleks lignocelulozowy) obniża potencjał produkcji biogazu z tego typu roślin w porównaniu do innych roślin uprawnych np. kukurydzy. Odpowiednia obróbka wstępna kompleksu lignocelulozowego może przyczynić się do zwiększenia stopnia biodegradacji tych struktur, a tym samym do wzrostu wydajności produkcji biogazu i skrócenia czasu fermentacji. W pracy przedstawiono przegląd różnorodnych fizycznych, chemicznych oraz biologicznych metod obróbki wstępnej substratu. Poruszono również aspekty związane z technologią kiszenia biomasy przeznaczonej do produkcji biogazu.
The aim of this study was to determine the possibility of increasing the efficiency of biogas production from perennial grasses by their co-fermentation with maize or waste from the agro-food industry. Biomass of miscanthus, Spartina, switchgrass, and big bluestem was harvested on October (second harvest, autumn regrowth) and ensiled. Silages were made also from sugar beet pulp and particular grasses mixed with maize or apple pomace in the weight ratio of 50:50. The silages produced were of good quality. The methane fermentation of silages from grasses blended with maize or particular waste enabled achieving from a few to several dozen percent higher biogas production compared to the mono-fermentation of grass silages. It was concluded that co-digestion of perennial grass silages with apple pomace or beet pulp is an useful method for post-production waste utilization. Moreover, using perennial grasses for biogas production as blends with maize affords an opportunity for the partial replacement of maize as the main substrate with no loss of biogas and methane yield
Oceniono efektywność działania bakteryjnego inokulantu Lactosil, zawierającego szczepy homo-i hetero fermentatywnych bakterii fermentacji mlekowej, w procesie kiszenia traw energetycznych: miskanta olbrzymiego (Miscanthus giganteus), spartiny preriowej (Spartina pectinata), prosa rózgowatego (Panicum virgatum) i palczatki Gerarda (Andropogon gerardii), przeznaczonych do produkcji biogazu. W wyniku fermentacji mlekowej badanych traw z dodatkiem preparatu otrzymano kiszonki charakteryzujące się istotnie wyższą zawartością kwasu mlekowego i octowego w porównaniu z kiszonkami kontrolnymi. Dodatek preparatu korzystnie wpłynął na cechy organoleptyczne kiszonek, co świadczyło o ich dobrej jakości, a także spowodował ukierunkowanie procesu fermentacji, czego wyrazem było niższe pH kiszonek inokulowanych w porównaniu z kiszonkami kontrolnymi.
Celem pracy była ocena zdolności różnych szczepów bakterii fermentacji mlekowej, wyizolowanych z kiszonych roślin, do obniżania poziomu aflatoksyny B₁ w warunkach modelowych oraz produkcyjnych. Badane szczepy bakterii z rodzaju Lactobacillus spp.w warunkach in vitro wykazały zdolność do obniżania zawartości aflatoksyny B₁ w pożywce MRS. Poziom eliminacji AFLB₁ wynosił 36–61%, przy czym efekt ten był zależny od szczepu i częściowo odwracalny. Najwyższy poziom eliminacji toksyny zaobserwowano w przypadku hodowli szczepów w temperaturze 20°C. Kiszenie runi łąkowej z dodatkiem trzech wybranych szczepów bakterii fermentacji mlekowej przyczyniło się do istotnego obniżenia zawartości aflatoksyny B₁ w stosunku do jej zawartości w kiszonkach wykonanych bez dodatku LAB. Zawartość toksyny w kiszonkach z dodatkiem bakterii była trzykrotnie niższa niż w kiszonkach kontrolnych. Kiszonki wykonane z dodatkiem bakterii charakteryzowały się również niższą liczebnością grzybów pleśniowych niż kiszonki kontrolne. Dodatek bakterii nie miał natomiast istotnego wpływu na pozostałe parametry kiszonek,takie jak pH i zawartość kwasów organicznych.
Celem pracy była ocena przydatności kiszonych wytłoków z jabłek do produkcji biogazu. Oceny dokonano na podstawie porównania wydajności produkcji biogazu z kiszonych wytłoków z jabłek, kiszonki z kukurydzy oraz kiszonki z wytłoków i kukurydzy zmieszanych w proporcjach 1:1. W wyniku mezofilowej fermentacji metanowej wyżej wymienionych substratów otrzymano w przeliczeniu na tonę suchej masy organicznej odpowiednio 559,6; 771,7 i 656,9 m³ biogazu o zawartości metanu 54,5–59,3%. Tym samym wykazano, że kiszone wytłoki z jabłek stanowią substrat o wysokim potencjale biogazowym oraz są przydatne w procesie współfermentacji metanowej z kiszonką z kukurydzy.
Celem badań była ocena przydatności biomasy rdestowca czeskiego (Reynoutria ×bohemica Chrtek & Chrtkova) do produkcji biogazu. Biomasę rdestowca zebrano dwukrotnie w ciągu roku (czerwiec i październik 2013 r.), zakiszono w formie czystej oraz w mieszance z wytłokami z jabłek lub kukurydzą, a następnie poddano mezofilnej fermentacji metanowej. Otrzymano 7,7 t suchej masy rdestowca z pierwszego zbioru oraz 2,9 t suchej masy z drugiego zbioru. Biomasa rdestowca była podatna na zakiszanie, a dodatek preparatu bakterii fermentacji mlekowej poprawił jakość uzyskanych kiszonek. Z tony suchej masy kiszonki z rdestowca i kukurydzy otrzymano średnio 650,6 m3, a z kiszonki rdestowca z wytłokami średnio 494,3 m3 biogazu o zawartości metanu 57–62%. Wysoka produktywność biomasy oraz przydatność w procesie współfermentacji z kukurydzą i wytłokami z jabłek czynią badaną roślinę przydatnym, alternatywnym źródłem biogazu.
Celem badań zaprezentowanych w I części artykułu była ocena wpływu zastosowania dodatku do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy bakterii Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 na wskaźniki produkcyjne oraz cechy rzeźne kurcząt brojlerów. Doświadczenie wykonano na 250 kurczętach brojlerach Ross 308. Czynnikiem doświadczalnym był dodatek preparatu do wody pitnej w ilości 0,1 g/L, co odpowiadało dawce 1,0 x 10⁸ jtk L⁻¹ . Kurczęta odchowywano przez 42 dni, żywiono ad libitum sypkimi mieszankami typu starter (od 1 do 21 dnia), grower (od 22 do 35 dnia) i finiszer (od 36 do 42 dnia życia). W trakcie eksperymentu kontrolowano masę ciała kurcząt, ich śmiertelność oraz spożycie paszy. Po zakończeniu doświadczenia ptaki poddano ubojowi i określono parametry rzeźne. Stwierdzono, że dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej skutkuje zwiększeniem końcowej masy ciała kurcząt oraz zmniejsza śmiertelność w porównaniu do ptaków z grupy kontrolnej, nie skarmianych preparatem. Dodatek preparatu do wody pitnej nie ma wpływu na masę podrobów (żołądka, serca i wątroby), masę mięśni piersiowych i nóg oraz tłuszczu sadełkowego. Nie ma także wpływu na pobranie i konwersję paszy przez kurczęta.
Celem badań zaprezentowanych w II części artykułu była ocena wpływu zastosowania dodatku do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy bakterii Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 na florę jelitową, parametry biochemiczne oraz morfologię krwi kurcząt brojlerów. Doświadczenie wykonano na 250 kurczętach rasy Ross 308. Czynnikiem doświadczalnym był dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej w ilości 0,1 g L⁻¹, co odpowiadało dawce 1,0 x 10⁸ jtk L⁻¹ . Kurczęta odchowywano przez 42 dni, żywiono ad libitum sypkimi mieszankami typu starter, grower i finiszer. W trakcie uboju pobrano treść jelita cienkiego i krew w celu wykonania odpowiednich analiz. Stwierdzono, że dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej miał wpływ na całkowite zahamowanie wzrostu bakterii z gatunku Clostridium perfringens oraz obniżenie liczebności E. coli w przewodzie pokarmowym kurcząt. Dodatek preparatu bakteryjnego do wody nie miał wpływu na wskaźniki biochemiczne krwi w odniesieniu do kwasów żółciowych, kwasu moczowego i białka ogólnego oraz aktywności enzymów: transaminazy asparaginianowej i fosfokinazy kreatynowej. Dodatek preparatu nie miał również wpływu na wskaźniki hematologiczne krwi: liczbę erytrocytów, limfocytów, zawartość hemoglobiny i hematokryt. Tym samym stwierdzono, że stosowanie do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 stabilizuje skład mikrobioty przewodu pokarmowego oraz nie powoduje negatywnych skutków zdrowotnych kurcząt brojlerów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.