Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Shoot tips from in vitro plants of four rose species were cryopreserved by the droplet vitrification method. Optimized conditions involved exposure to loading solution for 20 min, then treatment with plant vitrification solution (PVS2) for 20 min (Rosa agrestis, R. canina and R. dumalis) or 30 min (R. rubiginosa) followed by freezing in liquid nitrogen. Survival rate ranged from 78.3 to 95.1%, depending on the species. Regrowth rate of shoot tips was 50.5% for R. agrestis, 63.2% for R. rubiginosa, 71.4% for R. dumalis and 78% for R. canina. The preculture of donor plants in a medium with 0.25 цЫ sucrose facilitated the isolation of shoot tips and increased regrowth rate after cryopreservation. Plant regeneration was carried out in Murashige and Skoog medium with 1 цЫ 6-benzylaminopurine, 1.5 цЫ gibberellic acid and 0.087 M sucrose. Plants regenerated from cryopreserved shoot tips did not display morphological alterations in comparison with non-cryopreserved shoot tip - derived plants.
Ogrody przydomowe są ważnym elementem zieleni we współczesnych miastach. Oprócz wartości estetycznej i pozytywnego wpływu na zdrowie ludzi, mają duże znaczenie w podtrzymaniu różnorodności biologicznej. Woda jest istotnym elementem każdego krajobrazu i może być używana we wszystkich typach ogrodów, ze względu na naturalną zdolność do wkomponowywania się w krajobraz. Ogrody ze zbiornikami wodnymi zwiększają zróżnicowanie biologiczne gatunków roślin i zwierząt w środowisku miejskim. W roku 2009 przeprowadzono szczegółową inwentaryzację roślin towarzyszących zbiornikom wodnym w wybranych ogrodach przydomowych Krakowa (woj. małopolskie), Pilzna (woj. podkarpackie) i Skarżyska-Kamiennej (woj. świętokrzyskie). Niezależnie od obszaru badań, do obsadzenia oczek wodnych (strefa liści pływających) najczęściej stosowane były odmiany ogrodowe grzybienia (Nymphaea cultorum) i jego odmiany (75,6% oczek wodnych). W 20% ogrodów był to jedyny gatunek w całym zbiorniku wodnym. W nasadzeniach strefy wody płytkiej i bagiennej dominowała pałka wąskolistna (Typha angustifolia) - 44,4% założeń. W strefie nadbrzeżnej najczęściej sadzono funkie (Hosta sp.), miskanta chińskiego (Miscanthus sinensis), krwawnicę pospolitą (Lythrum salicaria). Stwierdzono słabe zróżnicowanie gatunkowe roślin w badanych ogrodach wodnych (maksymalnie 4 gatunki na zbiornik).
Ogródki kawiarniane dekorowane roślinami pełnią ważną funkcję w życiu kulturalnym i turystycznym Krakowa oraz stanowią istotny element miejskiej zieleni. Celem przeprowadzonych w roku 2008 badań było opisanie aktualnego stanu dekoracji z roślin ozdobnych w ogródkach kawiarnianych na terenie Krakowa - w dzielnicy Stare Miasto: na Rynku Głównym i na Kazimierzu. Na Rynku Głównym do dekoracji ogródków kawiarnianych używa się zazwyczaj roślin sezonowych (85%), spośród których najczęściej sadzona jest Pelargonium x hortorum. Na Kazimierzu częściej wykorzystuje się rośliny wieloletnie (58,2%), spośród których najchętniej sadzony jest żywotnik zachodni. W prawie połowie badanych ogródków na Rynku Głównym projekt i urządzenie ogródków wykonały profesjonalne firmy ogrodnicze.
Opisano metodę rozmnażania przylaszczki pospolitej (Hepatica nobilis SCHREB.) drogą wzbudzania pąków przybyszowych in vitro. Eksplantatami były liście przylaszczki pobierane z roślin rosnących w warunkach in vitro. Użyto pożywkę MS według Murashige i Skooga (1962) zawierającą różne stężenia: cytokininy BA (0,5-5,0 μM) i auksyny NAA (0,5-5,0 μM). Kultury utrzymywano w warunkach 16-godzinnego dnia lub w ciemności. Najwięcej pąków przybyszowych formowało się na eksplantatach liściowych na pożywce wzbogaconej w 5 μM BA i 0,5 μM NAA niezależnie od warunków świetlnych. Natomiast na pożywkach zawierających jednakowe ilości auksyn i cytokinin oraz z przewagą auksyn obserwowano formowanie licznych korzeni i kalusa. Pąki przybyszowe różnicowały pąki kątowe na pożywce zawierającej 2,0 μM BA i 0,2 μM NAA. Wydłużanie liści uzyskano na identycznej pożywce dodatkowo wzbogaconej w 3 μM GA3.
W doświadczeniu określono przydatność sadzonek kłączowych oraz odpowiedniego terminu rozmnażania wegetatywnego przylaszczki pospolitej (Hepatica nobilis SCHREB.). Badania prowadzono na roślinach przylaszczki pobranych z terenu Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Sporządzano 3 typy sadzonek: z pąkiem wierzchołkowym i sadzonki kłączowe ze śpiącymi pąkami pachwinowymi, ze środowego i końcowego fragmentu kłącza. Sadzonkowanie przeprowadzono w dwóch terminach: w kwietniu i wrześniu 2003 roku. Najlepszym czasem pozyskiwania sadzonek wierzchołkowych okazał się okres kwitnienia roślin (kwiecień), natomiast termin podziału kłącza nie miał wpływu na regenerację sadzonek kłączowych z pąkami pachwinowymi. Fragmenty kłącza, pobierane bliżej pąka wierzchołkowego, częściej regenerowały pąki kątowe. Rośliny zregenerowane z sadzonek kłączowych zakwitały po 2 latach od podziału.
W przeprowadzonych doświadczeniach badano wpływ substancji przeciwutleniajacych w pożywce (kwas askorbinowy 50 i 100 mg∙dm-3, AgNO3 50 i 200 mg∙dm-3, PVP 250 i 1000 mg∙dm-3) na organogenezę przylaszczki pospolitej (Hepatica nobilis Schreb.). Podstawowa pożywka do namnażania pąków kątowych zawierała makro- i mikroelementy według Murashige i Skooga (1962) oraz regulatory wzrostu BA (2,0 μM) i NAA (0,2 μM). Stwierdzono, że dodatek do pożywki azotanu srebra lub kwasu askorbinowego, niezależnie od stężenia, hamował namnażanie pąków kątowych przylaszczki. Ponadto na pożywkach zawierających AgNO3 obserwowano liczne witryfikacje i deformacje roślin oraz formowanie korzeni przybyszowych. Na pożywce zawierającej PVP obserwowano zahamowanie czernienia pożywki, a powstałe rośliny były lepsze jakościowo, ciemnozielone i prawidłowo wykształcone. Gdy pożywka zawierała PVP w koncentracji 250 mg∙dm-3, współczynnik namnażania pąków kątowych pozostał na podobnym, jak w przypadku pożywki kontrolnej, poziomie, podczas gdy wyższa koncentracja tego związku w pożywce hamowała namnażanie pędów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.