Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 259

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 13 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 13 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Oceniono wpływ sposobu przetrzymywania matek pszczelich przed i po sztucznym unasiennieniu na rezultaty tego zabiegu. Wykonano wczesne odkłady z matkami przeznaczonymi do naturalnego (gr. I) oraz sztucznego unasienniania, przetrzymywanymi przed i po zabiegu w odkładach (gr. II), w klateczkach Woykego z ok. 200 pszczołami towarzyszącymi (gr. III) oraz w rodzinie bezmatecznej w klateczkach Zandera bez pszczół (gr. IV). Rezultaty unasienniania matek pszczelich oceniono na podstawie długości okresu jaki upłynął od wygryzienia się matek do rozpoczęcia czerwienia oraz okresu latencji. Zbadano także liczbę plemników znaj­dujących się w zbiorniczkach nasiennych matek po naturalnym i sztucznym unasiennieniu. Okres od wygryzienia się matek do rozpoczęcia czerwienia był we wszystkich grupach długi. U matek naturalnie unasiennionych okres ten był wysoko istotnie I krótszy (o 4,9-9,4 dnia) niż u matek unasiennionych sztucznie. U tych ostatnich najwcześniej rozpoczęły składanie jaj osobniki przetrzymywane w odkładach. Matki sztucznie unasiennione rozpoczęły czerwić później po zabiegu niż naturalnie unasiennione po locie godowym. U matek sztucznie unasiennionych, przetrzymywanych w odkładach, okres ten był krótszy o czas przebywania matek w klateczkach po zabiegu. Matki przetrzymywane w klateczkach Woykego tym szybciej rozpoczynały składanie jaj, im dłużej przebywały tam po sztucznym unasiennieniu. Liczba plemników przechodzących do zbiorniczków nasiennych matek zależała od sposobu ich unasienniania i przetrzymywania przed i po sztucznym unasiennieniu. Najwięcej plemników miały matki naturalnie unasiennione (5,046 min), najmniej zaś matki sztucznie unasiennione, przetrzymywane w rodzinie bezmatecznej w klateczkach Zandera, bez pszczół (3,063 min).
Oceniono rozwój i produkcyjność rodzin z matkami inseminowanymi, przetrzymywanymi przed i po zabiegu w różnych warunkach, w porównaniu z pniami z matkami naturalnie unasiennionymi. Podjęto także próbę określenia wpływu liczby plemników w zbiorniczku nasiennym na wartość produkcyjną rodzin pszczelich z badanymi matkami. Wykonano wczesne odkłady z matkami unasiennionymi naturalnie (gr. I) oraz inseminowanymi, przetrzymywanymi przed i po zabiegu w odkładach (gr. II), w klateczkach Woykego z ok. 200 pszczołami towarzyszącymi (gr. III) oraz w rodzinie bezmatecznej w klateczkach Zandera, bez pszczół (gr. IV). Odkłady doprowadzone do siły normalnych rodzin pszczelich zazimowano, porównując w kolejnych latach ich rozwój, produkcyjność oraz zimowlę. Najwięcej czerwiu wiosną miały rodziny z matkami inseminowanymi prze­trzymywanymi w klateczkach Woykego, w których stwierdzono najmniejsze pora­żenie pszczół nosemozą. Badane sposoby unasienniania i przetrzymywania matek przed i po inseminacji nie wpłynęły istotnie na powierzchnię czerwiu po pożytkach oraz na produkcyjność rodzin doświadczalnych, a także na łączne straty pni i matek. Można przypuszczać, że różna liczba plemników w zbiorniczkach nasiennych matek, w granicach 3-5 min, nie wpłynęła istotnie na najważniejsze cechy użytkowe rodzin pszczelich.
W latach 1991-1992 wykonano 3 doświadczenia. Pierwsze (I) w Zakładzie Pszczelnictwa ART w Olsztynie, natomiast II i III - w Instytucie Pszczelnictwa w Oberursel (Niemcy). I. W 1991 roku określono czas trwania rozwoju osobniczego matek pszczelich rasy kraińskiej (linii Singer, Grunt i Troiseck). Długość poszczególnych stadiów wynosiła: otwarte 168-220 h, zasklepione 163-202 h. Zaobserwowano, iż skróceniu stadium otwartego, co zdarzało się częściej, nie towarzyszyło skrócenie fazy zasklepionej (niekiedy stwierdzano jej wydłużenie). Matki o najkrótszym okresie rozwoju postlarwalnego stanowiły pokolenie wyjściowe do wyhodowania matek-córek oraz trutni z określonym czasem trwania stadium zasklepionego. W 1992 roku stwierdzono, iż matki o krótszym stadium zasklepionym dały potomstwo matek-córek o średnim, istotnie krótszym okresie rozwoju postlarwalnego niż u potomstwa od matek o dłuższym okresie jego trwania. Współczynnik korelacji dla analizowanej cechy pomiędzy matkami a ich córkami wynosił 0.39 i był bliski istotności (p < 0.0663). Współczynnik korelacji pomiędzy okresem stadium zasklepionego matek a ich synów był wysoki i wysoko istotny (r = 0.54 i p < 0.0001). Ujawnił się wpływ strony ojcowskiej na długość okresu postlarwalnego robotnic (r = 0.28 i p < 0.0001). II. W 1991 i 1992 roku wyhodowano 5 pokoleń pszczół. Pierwsze pokolenie było krzyżów­ką matek Apis mellifera capensis z trutniami kraińskimi (Apis mellifera carnica). Wszystkie następne pokolenia hodowano od matek charakteryzujących się najkrótszym okresem roz­woju postlarwalnego ich robotnic. Matki unasienniano sztucznie za pomocą zmieszanego nasienia, pobranego od trutni kraińskich. W pierwszym pokoleniu wyselekcjonowano matkę, której potomstwo miało średni okres rozwoju postlarwalnego 268.8 h. Robotnice po najlepszych matkach F2, F3 i F4 miały okres rozwoju postlarwalnego wynoszący odpowiednio 266.6, 271.9 i 263.1 h. Porównując uzyskane wyniki ze średnim okresem rozwoju postlarwalnego A. m. carnica (288.2 h), w IV pokoleniu osiągnięto skrócenie czasu stadium czerwiu zaskle­pionego o 25 h. Parametry przedniego skrzydła pszczół robotnic pochodzących po matkach III i IV pokolenia, nie umożliwiają odróżnienia ich od pszczół czystej rasy A. m. Carnica. III. Test odporności na Varroa jacobsoni rodzinek pszczelich z matkami III pokolenia nie wykazał istotnych różnic i zależności pomiędzy długością okresu rozwoju postlarwalnego a niektórymi cechami charakteryzującymi reprodukcję V. jacobsoni. Doświadczenie to pozwoliło jednak na stwierdzenie, iż wyhodowana pszczoła wyglądem i zachowaniem zbliża się do wzorca rasowego pszczoły kraińskiej. Wyhodowane pszczoły cechuje krótki okres postlarwalny, co w przypadku osiągnięcia dalszego postępu i genetycznego ustabilizowania wyselekcjonowanej cechy, daje nadzieję uzyskania populacji odpornej na V. Jacobsoni.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 13 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.