W pracy przytoczono wyniki niektórych badań, które przeczą opiniom, że rolnictwo konwencjonalne (intensywne) przyczynia się do wyjaławiania i degradacji gleby oraz niekorzystnych zmian w liczebności i składzie mikroorganizmów glebowych. Na przykład analizy zasiedlenia wybranych gleb Polski przez bakterie Azotobacter wykonane na początku i pod koniec XX wieku wykazały, że intensyfikacja produkcji rolniczej, jaka dokonała się w ubiegłym wieku, nie wpłynęła ujemnie nie tylko na występowanie, ale także na liczebność omawianej grupy bakterii w glebach naszego kraju. Badania mikrobiologicznych, biochemicznych i niektórych chemicznych właściwości próbek gleb pobranych z wieloletnich doświadczeń polowych wykazały, że tylko nieprawidłowo wykonywane zabiegi, np. długotrwałe nawożenie mineralne, zwłaszcza azotowe, bez wapnowania, mogą powodować niekorzystne zmiany w glebach, takie jak zmniejszenie liczebności niektórych grup mikroorganizmów, głównie na skutek zakwaszenia środowiska glebowego. Racjonalne nawożenie gleb NPK, nawet wysokimi dawkami, w połączeniu z okresowym wapnowaniem nie jest czynnikiem degradującym – wprost przeciwnie – jest czynnikiem użyźniającym glebę. Stosowanie nawozów organicznych i urozmaicony płodozmian są czynnikami, które szczególnie korzystnie oddziałują na wszystkie właściwości gleby i jej żyzność.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.