Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 48

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Nowatorska wystawa muzealna szansa na lepsza wystawe

100%
W Muzeum Przyrodniczo-Leśnym im. J. Miklaszewskiego Białowieskiego Parku Narodowego skonstruowano ekspozycję stałą składająca się z 27 dioram poruszających ważne dla terenu Puszczy. Dioramy nie są odgrodzone od turystów i „prawie wszystko” można „dotknąć”. Wypełnieniem części dioram są wielkoformatowe fotografie przedstawiające m.in. zbiorowiska leśne. W dioramach poświęconych najważniejszym puszczańskim zbiorowiskom leśnym na poszczególne gatunki zwierząt zwracana jest uwaga poprzez odpowiednie ich oświetlenie. Ważnym uzupełnieniem treści prezentowanych w dioramach są prezentacje wyświetlane na ekranach dotykowych. Ta forma prezentacji umożliwiająca samodzielne zdobywanie wiedzy przy pomocy komputera szczególnie przyciąga młodszych odbiorców. Nowoczesne ekspozycje muzealne pod kilkoma warunkami mogą sprzyjać lepszej edukacji.
Przedmiotem niniejszej pracy jest analiza zdolności rozmnażania generatywnego i wegetatywnego nawłoci. Doświadczenia obejmowały określenie siły i energii kiełkowania nasion oraz zdolności do rozmnażania wegetatywnego. Przy analizie zdolności kiełkowania nasion badano wpływ takich czynników jak: zróżnicowanie gatunkowe, zróżnicowanie pomiędzy populacjami w obrębie ga¬tunku, wiek nasion, termin siewu oraz typ podłoża. Porównano także liczbę pędów otrzymanych z jednej rośliny, wysokość roślin i procent roślin kwitnących otrzymanych z rozmnażania wegeta¬tywnego i generatywnego. Pomiary wykonano po 2 sezonach wegetacyjnych. Taksonem, który charakteryzuje się największą liczbą skiełkowanych nasion we wszystkich analizowanych terminach oraz warunkach kiełkowania, jest solidago canadensis. Najsłabiej kieł¬kują nasiona s. virgaurea, u tego gatunku stwierdzono również najwięcej nasion zaatakowanych przez patogeny grzybowe. U wszystkich gatunków nawłoci istotny spadek zdolności kiełkowa¬nia zaobserwowano już po pierwszym roku przechowywania nasion. Odnotowano istotny wzrost zdolności kiełkowania nasion s. graminifolia w ciągu ostatnich 6 lat. s. graminifolia wytworzyła także najwięcej potomnych pędów, średnio 8 pędów z 1 sadzonki. Gatunek ten charakteryzuje się również największym procentem kwitnących roślin.
In Lower Silesia, three goldenrod species introduced from North America are found: Solidago gigantea Aiton (late goldenrod), S. canadensis L. (Canadian goldenrod) and S. graminifolia (L.) Elliott. (grass-leaved goldenrod). A native species is also found: Solidago virgaurea L. (common goldenrod). Distribution of these species was surveyed using sampling plots in a 10x10 km grid. The impact of increasing cover of goldenrods on biodiversity of patches of invaded vegetation was assessed. Biodiversity was described by the number of co-occurring vascular plant species inside 100 m2 plots placed in vegetation patches with goldenrods. The Shannon-Wiener diversity index was also calculated. The habitat preferences of particular Solidago species were examined. The most numerous goldenrod species in Lower Silesia were Solidago canadensis and S. gigantea, which were found in a similar number of plots. Distribution of thes two species were clumped in spatial scale of the whole study area. Solidago canadensis and S. gigantea do not differ with respect to their habitat preferences. The number of plant species as well as the Shannon-Wiener diversity index significantly decreased with increasing cover of S. canadensis and S. gigantea.
Łąki użytkowane ekstensywnie są cennym elementem ochrony różnorodno­ści biologicznej, ponieważ stanowią siedlisko dla ⅓ gatunków występujących w Europie. Utrzymanie jak największych powierzchni takich łąk jest szczególnie istotne w rejonie Stawów Milickich, gdzie stworzono Obszar Specjalnej Ochrony ptaków „Dolina Baryczy" oraz Obszar Specjalnej Ochrony Siedlisk „Ostoja nad Baryczą" w ramach europejskiej sieci Natura 2000. Na tym terenie wykonano dokumentację fitosocjologiczną zbiorowisk łąkowych, które następnie zakwalifiko­wano do pakietu 5 w ramach programu rolnośrodowiskowego. Przeanalizowano około 150 ha łąk, z czego 58% zajmowały łąki wilgotne (rząd Molinietalia, zwią­zek Calthion), 41% łąki świeże (rząd Arrhenatherelalia, kod Natura 2000: 6510), jeden płat stanowiący 1% ocenianej powierzchni zaliczono do muraw ciepłolub­nych (rząd Corynephoretalia canescentis). Następnie określono czy, i w jaki sposób liczba gatunków wskaźnikowych związana jest z bioróżnorodnością opisywanychłąk oraz ich powierzchnią. Wśród głównych czynników wpływających na zmniej­szenie wartości przyrodniczej łąk ekstensywnych są wymieniane zmiany stosunków wodnych oraz intensyfikacja użytkowania. Na podstawie przeprowadzonych badań do zagrożeń różnorodności biologicznej łąk można zaliczyć także ich fragmentację, czyli zmniejszenie poszczególnych kompleksów łąkowych. Obserwowano zmianę sposobu użytkowania części gruntów z trwałych użytków zielonych na grunty orne, gdzie niewielkie (do 1 ha) pozostałe powierzchnie fitocenoz łąko­wych stanowią izolowane wyspy wśród innych upraw, co może być niewystarczają­ce do utrzymania odpowiedniego siedliska w przypadku lak wilgotnych.
Solidago species are one of the most widespread invasive species in Europe. In Central Europe, vegetation dominated by alien goldenrods can occupy vast areas. Their presence causes a decrease in the biodiversity level of numerous groups of organisms (plants, birds and insects). Alien Solidago also disturb biogeochemical cycles, as well as the primary productivity in infested ecosystems. In Central Europe, four alien Solidago species are considered as naturalized plants: late goldenrod (Solidago altissima L.), Canadian goldenrod (S. canadensis L.), tall goldenrod (S. gigantea Aiton), and grass-leaved goldenrod (S. graminifolia (L.) Elliot. = Euthamia graminifolia (L.) Nutt.). To analyse the dynamics of the growth and flowering of Solidago species, an experiment was conducted in which the goldenrods were planted in pots. We examined the life history traits, which are treated as being strongly connected with the invasive abilities of these species. The height, number of ramets and percentage of flowered plants were noted at ten-day intervals from May to November over a period of four years. Two native species, often co-occurring with alien goldenrods, were analysed for comparison: European goldenrod (Solidago virgaurea L.) and common tansy (Tanacetum vulgare L.). The analysed species reached their maximal height during the second and third years of the experiment. The highest ramets were noted in the case of Solidago altissima, S. canadensis and S. gigantea. A group of lower plants consisted of Solidago graminifolia, together with the native species S. virgaurea and T. vulgare. The number of ramets formed by S. graminifolia was more than two times larger than in the case of other species. All of the analysed species flowered during the time of observation but, grass-leaved goldenrod, was the only one among the alien species which flowered in all pots and 100% of individuals produced mature seeds. Its phenology (early flowering and seed ripening) was more similar to native species’ than to other alien Solidago. Our results suggest Solidago graminifolia has strong competitive abilities; however, its range is very limited. The reasons for the slow spread of this species in Europe – other than competitive limitations – should be considered.
Prezentowana praca obejmuje ocenę stanu siedlisk łąk zmiennowilgotnych na terenie Obszaru Sieci Natura 2000 „Zagórzyckie łąki". Główną formą użytko­wania tych terenów była ekstensywna gospodarka kośna i pastwiskowa, która zo­stała zarzucona, co spowodowało wnikanie gatunków drzewiastych oraz roślin ruderalnych. Wśród gatunków zarastających opisywane fitocenozy najczęstszymi są: Salix cinerea, Prunus spinosa, Alnus glutinosa, zaznacza się także liczny udział gatunków inwazyjnych: Robinia pseudoacacia, Solidago giguntea, S. canadensis, S. gigantea. W związku z przystępowaniem rolników do pakietów przyrodniczych programu rolnośrodowiskowego obserwowany jest proces powrotu do tradycyjnej gospodarki na tych terenach, co przy odpowiednim doborze sposobu użytkowania stanowi szansę na odtworzenie zbiorowisk łąk zmiennowilgotnych.
Drzewa i krzewy znajdujące się na terenie dawnego parku dworskiego w Sikorzycach, to w większości starodrzew - posadzone w parku lub zaadaptowane na potrzeby parku po przyłączeniu przylegającego do parku lasu. Park posiadał bogaty układ alejek, układ wodny i polanę widokową. Z powodu braku właściwej opieki wymienione elementy kompozycyjne w chwili obecnej nie istnieją lub są mocno zatarte. Miejsce istnienia stawu wskazuje wilgociolubna roślinność zielna, a na obecność alejek wskazują szpalery starych lip i kasztanowców. Drzewostan parku jest cennym materiałem wyjściowym dla stworzenia w tym miejscu parku wiejskiego. Zgodnie ze współczesnymi potrzebami miałby on zapewnić funkcję rekreacyjną w gminie i być miejscem wydarzeń artystycznych lub społecznych dla pobliskich miejscowości.
Coppicing is uncommon in Poland; however, some remnants of a previously coppiced oak forest persist in the foothills of the Sudety Mountains (southern Poland). Some of these forests are considered as a kind of thermophilous oak forest, classified as habitat 91I0 in the European programme Natura 2000. As an example of previously coppiced sessile oak (Quercus petraea (Matt.) Liebl.) forest in Poland, the vegetation and environmental factors in the “Wąwoz Lipa” reserve (area 101 ha, altitude ca. 400 m a.s.l.) were surveyed. Canonical correspondence analysis showed a basic compositional gradient of vegetation related to the content of coarse fragments in the soil, light availability and soil pH. The number of species per plot was not correlated with any particular environmental variable; in general, the plant species number and cover decreased in the most exposed sites, where the heat load was highest. We hypothesize that the higher number of species in some plots was the results of an edge effect: this occurred in transitional zones between the most exposed sites, which work as refuges for light-demanding, drought-tolerant species, and less exposed sites, with vegetation typical of acidophilous oak forests. The land relief also allowed the spread of species typical of mesophilous forests, which found refuge in the shaded, wet gorges. Thus, the specific land relief, along with previous coppice management, allowed the coexistence, probably temporally, of species of plants considered typical of different habitats.
Rodzaj Solidago należy do najbardziej złożonych rodzajów w taksonomii roślin wyższych. U gatunków tego rodzaju można zaobserwować wysoką zmienność przejawiającą się zróżnicowaniem ekologicznym oraz będącą skutkiem czynników wewnętrznych, zmienność ta jest pogłębiona przez hybrydyzację i introgresję. W Europie Środkowej występuje pięć taksonów rodzaju Solidago, lecz tylko jeden gatunek, S. virgaurea jest rodzimy, pozostałe zostały sprowadzone do Europy z Ameryki Północnej w XVIII wieku jako rośliny ozdobne. Na terenie Dolnego Śląska największą częstością występowania charakteryzują się S. canadensis var. scabra i S. gigantea, zaś S. canadensis var. canadensis występuje rzadziej. Zasięg S. graminifolia obejmuje niewielki obszar na terenie Dolnego Śląska, a liczba stanowisk tylko nieznacznie się powiększyła od czasu introdukcji. Ekspansywne taksony nawłoci stanowią zagrożenie dla roślinności rodzimej (lasów i zarośli łęgowych) i całych ekosystemów. Szeroko rozpowszechnione taksony wykazują podobieństwo morfologiczne, a ich status taksonomiczny (szczególnie 5. canadensis s.l.) jest dyskusyjny. Cechami mikrometrycznymi, które mogą posłużyć do rozróżniania taksonów rodzaju Solidago są: typ liścia, owłosienie dolnej strony liścia, indeks szparkowy i grubość liścia.
Grasslands provide wide range of ecosystem services, however, their area and quality are still diminishing in Europe. Nowadays, they often create isolated patches inside “sea” of other habitats. We have examined basic structural landscape metrics of grasslands in Poland using CORINE land use database. Characteristics for both all individual patches as well as average values for 10 × 10-km grid covering Poland were examined. We also assessed the percentage of grasslands within protected areas and ecological corridors. We found that in Poland rather small patches (0.3–1 km²) dominate, usually located 200–500 m away from each other. The grasslands had clumped distribution, thus in Poland exist large areas where grasslands patches are separated kilometers from each other. Almost all indices calculated for 10 × 10-km² were correlated, i.e., in regions with high percentage of grasslands, the patches were large, more numerous, placed close to each other, and had more irregular shapes. Our results revealed that the percentage of grasslands within protected areas and ecological corridors did not differ from the average value for Poland. On the other hand, forests were significantly over-represented in protected areas and ecological corridors. These findings suggest that there is no planned scheme for grassland protection at the landscape scale in Poland. Development the scheme is urgent and needs high-quality data regarding distribution of seminatural grasslands patches. In practice, nature conservationists and managers should consider spatial processes in their plans in order to maintain grassland biodiversity.
We used via light and scanning electron microscopy to study the leaf epidermis of five Solidago taxa from southwestern Poland. Light microscopy was employed to describe the epidermal surface, including stomatal types, the shape of epidermal cell walls, stomatal density, the distribution of stomata between the abaxial and adaxial epidermis, and stomatal guard cell length. From these observations we calculated the stomatal index (SI) and stomatal ratio (SR) as the basis for defining the type of leaf. From LM of transverse sections of leaf we described mesophyll structure, the presence of secretory canals, adaxial and abaxial epidermis thickness, and leaf thickness. We examined cuticular ornamentation, trichome features and epicuticular secretions by SEM. As determined by discriminatory analysis, the most important traits distinguishing these taxa were the stomatal index of the adaxial epidermis, leaf thickness, features of the walls of epidermal cells, and the presence and features of trichomes. On the basis of observations and measurements we created a key for distinguishing Solidago taxa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.