Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 97

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The research was made in eight places in Lublin administrative area. Soil samples were taken from the arable layers of 23 productive fields after harvesting rape, careals and potatoes. The influence of the pH value of soil on the content of available phosphorus, potassium and magnesium forms and also on the content of easily hydrolyzable nitrogen. On the basis of the obtained results it was determined that available magnesium and phosphorus contents were directly proportional to the value of the pH of soil. However, it did not influence the content of the available potassium forms. The easily hydrolyzable nitrogen content was negatively correlated with the value of the pH of soil. Apart from the level of soil acidification the level of available nutrients in the tested soils was influenced by the forecrop plants and the level of the applied fertilization.
W doświadczeniu łąkowym badano wpływ wzrastającego nawożenia mineralnego na zawartość azotu ogólnego, białkowego i azotanowego w sianie łąkowym z trzech pokosów. Stwierdzono, że w miarę wzrostu nawożenia mineralnego wzrastała zawartość badanych form azotu. Głównym czynnikiem wpływającym na wzrost zawartości tych form azotu były dawki azotu i warunki meteorologiczne. Wzrost dawek azotu powodował zmniejszenie udziału procentowego azotu biał­kowego w azocie ogólnym. Nie stwierdzono szkodliwych zawartości azotanów w badanym sianie.
Badania wykonano w oparciu o doświadczenie polowe zlokalizowane koło Tomaszowa Lubelskiego na glebie bielicoziemnej wytworzonej z piasku słabo gliniastego, na której zastosowano różne odpady. Schemat obejmował 9 obiektów: 0 (bez nawożenia), NPK mineralne, słoma + wywar, słoma + N mineralny, wywar, trociny z tartaku + wapno defekacyjne, trociny z zakładu rzemieślniczego + wapno defekacyjne, wapno defekacyjne, obornik. Brakujące składniki pokarmowe, zgodnie z wymaganiami pokarmowymi owsa bezplewkowego odmiany Akt, uzupełniono nawozami mineralnymi. Po zbiorach określono wysokość plonów ziarna i słomy owsa. W ziarnie oznaczono zawartość azotu ogółem i azotu białkowego. Wyliczono plony białka ogółem i właściwego. W ziarnie owsa oznaczono 17 aminokwasów. Stwierdzono, że wszystkie stosowane odpady przyczyniały się do wzrostu plonów ziarna i słomy owsa. Uzyskano także wysokie plony białka ogółem i właściwego. Większość azotu w ziarnie została wbudowana w struktury białkowe. Stosowane odpady w małym stopniu zmieniały wzajemne relacje aminokwasów egzo- i endogennych. Powodowały natomiast zmiany w zawartości poszczególnych aminokwasów, które nie zawsze były korzystne, np. zmniejszały zawartość lizyny.
Badania przeprowadzono w trzecim roku trwania dwóch doświadczeń polowych w których stosowano odpady: wywar, słomę, trociny, wapno defekacyjne i obornik. Odpady zastosowano jednorazowo w pierwszym roku. Przedplonami dla pszenicy ozimej były w pierwszym doświadczeniu owies nagi, łubin żółty na nawóz zielony i ziemniaki. W doświadczeniu drugim przedplonem był lędźwian siewny i ziemniaki. Po zbiorze pszenicy pobrano próbki ziarna i słomy. Po mineralizowaniu na sucho oznaczono zawartość żelaza, manganu, cynku i miedzi. Stwierdzono, że zawartość żelaza i miedzi w ziarnie pszenicy zależała głównie od rodzaju przedplonu, a zawartość manganu i cynku także od rodzaju odpadów wniesionych pod przedplony. Wszystkie odpady, a głównie trociny + wapno i wapno stosowane pod przedplony obniżały zawartość żelaza, manganu i cynku w słomie pszenicy ozimej. Na zawartość tych mikroelementów w słomie wpływał także rodzaj przedplonu. Zawartość miedzi w słomie ze wszystkich obiektów była zbliżona.
Badania przeprowadzono w gminie Zamość w roku 2000 i 2001. Obejmowały one dwa gospodarstwa ekologiczne. Próbki gleby spod warzyw, zbóż i roślin pastewnych pobrano na początku września. W próbkach tych oznaczono azot mineralny (formę azotanową(V) i amonową). Przewaga formy amonowej w azocie mineralnym, w stosunku do azotanów, wskazuje na dobre wykorzystanie przez rośliny formy azotanowej i przewagę procesu amonifikacji nad nitryfikacją. Stwierdzono, że intensywne nawożenie organiczne w gospodarstwach ekologicznych, jako źródło azotanów(V), nie zagraża środowisku naturalnemu.
Badania wykonano w latach 1992-1994, w oparciu o doświadczenie polowe, założone w 1986 roku na glebie płowej wytworzonej z lessu. Uprawiano pszenicę ozimą i jęczmień jary w monokulturze. Schemat doświadczenia obejmował nawożenie: NPK, NPK+słoma, NPK+słoma+1% N, NPK+wypalona słoma, NPK+ obornik, NPK+Ca. Gatunki te uprawiano także w czteropolowym zmianowaniu tylko na nawożeniu NPK. Po zbiorze roślin w w/w latach pobrano próby glebowe, w których oznaczono zawartość związków fenolowych. Akumulacja substancji fe­nolowych w glebie nie jest pożądana, ponieważ jest jednym z czynników ograni­czającym plonowanie zbóż uprawianych w monokulturze. W doświadczeniu zastosowano różne nawozy, które miały na celu złagodze­nie ujemnego wpływu tego systemu uprawy na wysokość plonowania, a jednocześ­nie wyjaśnienie jak wpływają one na zawartość związków fenolowych w glebie. Stwierdzono, że zawartość związków fenolowych w glebie była zależna od systemu oprawy i gatunku uprawianej rośliny. Nawożenie słomą i obornikiem zwiększało koncentrację tych związków w stosunku do nawożenia mineralnego. Natomiast wapnowanie i zwiększone nawożenie azotowe w obiekcie ze słomą przyczyniało się do obniżenia zawartości tych związków.
Соответствующие исследования проводились в 1980 и 1983 гг. в 32 сельскохозяйственных производственных кооперативах воеводства Люблин. В исследованиях учитывали такие элементы, как: величина хозяйства, природные условия и участие постоянных травяных угодий в сельскохозяйственных угодьях. Проведенный анализ позволяет заключать,что в исследуемой популяции хозяйств природные условия влияли в значительной степени на дифференциацию организации растительной продукции и продуктивность растений. В кооперативах с меньшей площадью,но с лучшими природными условиями, уровень интенсивности организации этого сектора был выше. В этой группе хозяйств выше была также продуктивность растений.
Badania przeprowadzono w trzecim roku trwania dwóch doświadczeń polowych, w których stosowano odpady: wywar, słomę, trociny, wapno defekacyjne i obornik. Odpady zastosowano jednorazowo w pierwszym roku. Przedplonami dla pszenicy ozimej były w I doświadczeniu: owies nagi, łubin żółty na nawóz zielony i ziemniaki. W doświadczeniu II przedplonem był lędźwian siewny i ziemniaki. Na podstawie plonowania i składu chemicznego pszenicy ozimej określono następnie oddziaływanie odpadów. Stwierdzono, że najkorzystniej na plony pszenicy oddziaływały trociny z wapnem i wapno. Natomiast wywar ze słomą można porównać do działania nawozów mineralnych, a słomę + N i sam wywar, do obornika. Stosowane odpady w niewielkim stopniu wpływały na skład chemiczny ziarna, ale istotnie wpływały na skład chemiczny słomy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.