Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 72

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy oceniono i porównano właściwości energetyczne wybranych gatunków roślin energetycznych. Badaniom poddano trzy gatunki wieloletnich roślin energetycznych: Salix viminalis, Miscanthus sacchariflorus oraz Helianthus tuberosus. Oznaczono podstawowe właściwości energetyczne i cieplne biomasy: ciepło spalania, wartość opałową, substancję palną oraz zawartość potasu, sodu, chloru i siarki. Analiza właściwości energetycznych biomasy wykazała, że ich wartość cieplna jest zróżnicowana. Wierzba charakteryzowała się największymi wartościami ciepła spalania, wartości opałowej oraz zawartością substancji palnej. Ciepło spalania kształtowało się na poziomie 16,87÷18,45 MJ·kg-1 s.m. Drugą, bardziej zbliżoną do praktyki, właściwością energetyczną jest wartość opałowa, która wahała się od 15,47 dla topinamburu, 16,06 dla miskanta do 17,05 MJ·kg-1 s.m. dla wierzby. Miscanthus sacchariflorus charakteryzowała się najmniejszą zawartością chloru, co jest ważną właściwością dla ciepłownictwa.
W pracy przeanalizowano zmiany jakie zachodziły w składzie podłoży ogrodniczych wykorzystywanych w uprawach pod osłonami. Oceniono wkład nauki polskiej w prowadzenie do podłoży torfu wysokiego, jak też późniejsze możliwości jego ograniczenia i zastąpienia różnymi składnikami organicznymi. Określono właściwości kory tak surowej jak też kompostowej, węgla brunatnego i kompostów z odpadów komunalnych. Zwrócono uwagę na możliwości ograniczenia zużycia torfu na cele ogrodnicze poprzez wykorzystanie w ziemiach znormalizowanych mineralnej, naturalnej substancji glebowej. Jako alternatywne źródło substancji organicznej uznano możliwość wykorzystania syntetycznej materii organicznej, pochodzącej z przetworzonych odpadów. Scharakteryzowano najnowsze bezglebowe technologie uprawy kwiatów i warzyw z wykorzystaniem wełny mineralnej.
Przeprowadzono badania z zakresu właściwości wodno-powietrznych podłoży, w których wykorzystano wełnę mineralną jako samoistny składnik lub też współkomponent. Wełna mineralna pochodziła z importu, jak też krajowych zakładów, produkowana jako hydrofilna lub hydrofobowa. Stwierdzono, że szczególnie jako podłoże jednorodne wełna mineralna stwarza warunki wybitnie powietrzne (wysoka porowatość ogólna, małe zdolności zatrzymywania wody) nie sprzyjające wzrostowi większości roślin. Uzupełnienie wełny mineralnej składnikami organicznymi i mineralnymi w formie mieszanek podłożowych w większości spełniało warunki dobrego podłoża dla doniczkowej uprawy roślin ozdobnych.
The drying rate of five horticultural substrates depending on the dose of gel was evaluated in the experiment. Properties of horticultral substrates after complete drying were defined too. It was observed that the doses of hydrogel elongated the time of drying substrates; they remained wet longer, either after complete drying the water properties of substrates with hydrogel did not change as much as the substrates without gel.
Przeprowadzone badania nad oddziaływaniem krajowego hydrożelu Akrygel RP oraz importowanego angielskiego Alcosorb-400 na właściwości podłoży ogrodniczych ze szczególnym uwzględnieniem właściwości wodnych. Stwierdzono, że hydrożele w zbliżony sposób wpływały na zwiększenie powierzchni właściwej fazy stałej a tym samym zdolności sorpcyjnych. W sposób zróżnicowany oddziaływały hydrożele na właściwości wodne podłoży. Hydrożel Alcosorb-400 w większym stopniu ograniczał występowanie wody wolnej na korzyść dostępnej dla roślin. Równocześnie jednak zwiększała się przy jego wykorzystaniu ilość wody niedostępnej-adsorpcyjnej.
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wplyw stacji CPN na zawartosc olowiu w glebach

63%
Badaniami objęto dwie stacje CPN położone na dwóch różnych glebach: wytworzonej z piasku słabogliniastego oraz pyłu. Próby pobierano z poziomu próchnicznego z terenów stacji oraz w odległości 50 i 100 m od nich. W pobranych próbach oznaczono podstawowe właściwości fizyko-chemiczne oraz ołów ekstrahowany w 1M HCl. Najwyższe stężenie ołowiu stwierdzono w bezpośrednim sąsiedztwie dystrybutorów i odpowietrzników zbiorników. Zawartość tego pierwiastka w glebach malała wraz z odległością od stacji CPN.
Do badań wybrano gminy Krasnobród, Skierbieszów oraz gminę Ulhówek w regionie zamojskim. W gminach tych przeprowadzono ocenę stopnia ekologizacji, tj. odtworzenia stanu środowiska bliskiego „naturalności". Przeprowadzone badania wykazały, że możliwości przywracania środowiska zbliżonego do naturalnego w poszczególnych gminach są zróżnicowane. Z przeprowadzonej oceny stopnia ekologizacji wynika, że gmina Krasnobród ma najkorzystniejsze warunki dla prowadzenie działalności agroturystycznej. Stwierdzono także, że indeks ekologizacji gmin może być obiektywnym wskaźnikiem dla oceny rozwoju agroturystki. Rozwój agroturystyki może przyczynić się do aktywizacji gospodarczej atrakcyjnych terenów przy jednoczesnym zachowaniu wartości przyrodniczych tego terenu.
W pracy określono zawartości Cu ogólnej oraz rozpuszczalnej w HCl i H₂O w glebach Roztoczańskiego Parku Narodowego (RPN). Badania przeprowadzono na glebach leśnych i ornych. Gleby zaliczone zostały do typu gleb rdzawych. Były to utwory o składzie piasków luźnych i słabogliniastych. Przeprowadzone badania wykazały, że Cu ogólna kumulowała się w poziomach Ap badanych gleb w stosunku do poziomu C, w ilościach odpowiadających glebom niezanieczyszczonym. Ilość miedzi była nieznacznie wyższa w glebach leśnych niż w glebach ornych RPN. W glebach leśnych zaznaczyła się również tendencja wyższej zawartości miedzi rozpuszczalnej w kwasie solnym oraz w H₂O w porównaniu do gleb ornych. Badane gleby niezależnie od kierunku użytkowania cechowały się wysokimi wskaźnikami ruchliwości miedzi rozpuszczalnej w kwasie solnym.
18
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Transformacja odpadow organicznych w komposty

63%
Potencjalnym źródłem poprawy bilansu nawozów organicznych mogą być odpowiedniej jakości odpady organiczne, zwane również niekonwencjonalnymi substancjami nawozowymi. Wykorzystanie tych substancji do nawożenia i agromelioracji gleb, a także wytwarzania o odpowiednim składzie podłoży ogrodniczych, oprócz kwestii podstawowej, tj. poprawy właściwości środowiska glebowego, optymalizuje obieg składników mineralnych i substancji organicznej w przyrodzie oraz rozwiązuje wiele problemów związanych z utylizacją odpadów. Taki sposób postępowania nakłada jednak surowe wymogi jakościowe, gwarantujące bezpieczeństwo dla środowiska, co wynika z różnic w składzie chemicznym i mikrobiologicznym organicznych substancji odpadowych. Zmusza to do ich odpowiedniego przygotowania, m. in. poprzez kompostowanie. Stąd celem badań była analiza wpływu kompostowania na zmiany właściwości substancji niekonwencjonalnych. Badania te wykazały, że sposób kompostowania (tradycyjne oraz z udziałem dżdżownicy kalifornijskiej) materiałów organicznych wywarł wyraźny wpływ na właściwości uzyskanych kompostów. Najbardziej korzystny wpływ na zmiany jakości substancji organicznej oraz składu chemicznego w badanych materiałach stwierdzono przy kompostowaniu ich przy udziale dżdżownicy kalifornijskiej. Uzyskane wyniki wskazują również, że przy przestrzeganiu parametrów jakościowych (chemicznych i sanitarnych) oraz zasad dawkowania, uzyskane komposty mogą być przydatne do zagospodarowania przyrodniczego.
Celem pracy była ocena właściwości energetycznych mozgi trzcinowatej uprawianej na glebie rekultywowanej. Oznaczono stopień zadarnienia, plon świeżej i suchej masy roślin oraz wilgotność. Analizowano także ciepło spalania, wartość opałową, substancję palną oraz zawartość popiołu. Phalaris arundinacea uprawiana na terenach rekultywowanych charakteryzowała się zdecydowanie mniejszym stopniem zadarnienia runi oraz plonem świeżej, jak i suchej masy w porównaniu do kontroli. Natomiast analiza właściwości energetycznych traw wykazała, że ich wartość energetyczna jest porównywalna.
Zbadano wpływ zróżnicowanych dawek poliamidu (PA-6) na podatność organicznych podłoży szklarniowych na biologiczne utlenianie komponentów tych podłoży. Poliamid wpływa na wzrost substancji orga­nicznej w podłożach oraz zwiększenie w niej udziału części odpornych na utlenianie i zmniejszenie tempa rozkładu ma­terii organicznej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.