Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 55

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W trzyletnim doświadczeniu polowym określono wpływ wzrastającego nawożenia NPK (180 - 900 kg NPK) i terminu wysiewu azotu (I wariant - w całości przed siewem buraków, II wariant - 1/2 dawki przed siewem buraków i 1/2 dawki po przerywce roślin, III wariant - 1/3 dawki przed siewem buraków, 1/3 dawki po przerywce i 1/3 dawki przed zwarciem rzędów) na plonowanie buraka cukrowego. Ustalono, że optymalną dawką azotu dla plonu świeżej masy korzeni badanych odmian buraka (PN Mono 4 i PN Mono 1) było 120 kg N, plony zaś świeżej masy liści istotnie wzrastały do poziomu 300 kg N/ha. Termin stosowania azotu nie miał istotnego wpływu w przypadku plonu korzeni, a plon liści istotnie wyższy osiągnięto przy stosowaniu azotu w kombinacji: 1/2 dawki azotu przedsiewnie i 1/2 dawki po przerywce roślin. Nawożenie azotem nie rzutowało na plon suchej masy korzeni badanych odmian buraka. Stosowanie azotu w różnych terminach nie miało istotnego wpływu na plon suchej masy korzeni i liści buraków.
W serii 3-letnich ścisłych doświadczeń polowych w latach 1987-1989 w RZD w Bałcynach badano wpływ sposobu zbioru 6 pokosów di- i tetraploidalnych odmian koniczyny czerwonej na ich wartość paszową. Zawartość składników pokarmowych w suchej masie koniczyny czerwonej zależała głównie od terminu zbioru poszczególnych odrostów. Porównywane odmiany zarówno di-, jak i tetraploidalne w niewielkim stopniu różnicowały zawartość suchej masy, białka ogółem i włókna surowego. Najwyższe plony białka ogółem ( za okres 3 lat) uzyskano z odmian tetraploidalnych. Plony tego składnika były wyższe również w tych kombinacjach gdzie zbioru pierwszego pokosu dokonywano na początku pąkowania roślin, a zbioru następnych odrostów na początku kwitnienia roślin. Zawartość fosforu,wapnia i magnezu była mało zróżnicowana w obrębie porównywanych odmian koniczyny czerwonej i terminów zbioru poszczególnych jej odrostów. Wykazano jedynie nieznaczne zwiększenie zawartości potasu w drugim odroście.
W doświadczeniu polowym oceniono plonowanie i wartość pastewną roślin uprawianych w poplonie ścierniskowym po owsie zbieranym na zieloną masę w fazie wysuwania wiechy i dojrzałości mlecznej ziarna. Wyższe plony suchej masy i białka uzyskano z owsa zbieranego w fazie dojrzałości mlecznej. Spośród roślin wysiewanych w poplonie ścierniskowym najwyższą wydajnością świeżej i suchej masy wyróżniała się rzepa ścierniskowa. Plony zielonej masy słonecznika były istotnie niższe, natomiast plony suchej masy tej rośliny układały się na tym samym poziomie co i rzepy ścierniskowej. Z porównywanych roślin poplonowych najwyższy plon białka uzyskano ze słonecznika, a najniższy z perko.
W latach 2005-2007 przeprowadzono badania nad wpływem silnego opanowania bobiku przez strąkowca bobowego na skład ilościowy i gatunkowy grzybów występujących na nasionach. Z nasion bobiku uzyskano ogółem 3139 kolonii grzybów. Dominowały: Rhizopus nigricans (26,2%), Alternaria alternata (17,4%), Penicillium spp. (17,0%) i Periconia spp. (15,3%). Stosunkowo licznie występowały: Botrytis cinerea (9,5%) i Fusarium spp. (6,1%). Liczebność: Rhizopus nigricans, Penicillium spp. Periconia spp. w poszczególnych latach badań wahała się w dużych granicach. Na powierzchni nasion przeważały: Botrytis cinerea, grzyby z rodzaju Fusarium, Penicillium i Periconia oraz Rhizopus nigricans. Po powierzchniowym odkażaniu nasion izolowano więcej kolonii Alternaria alternata. Stan nasion wpływał na liczebność i skład gatunkowy zasiedlających je grzybów. Najmniej kolonii grzybów wyizolowano z nasion zdrowych, niewykazujących objawów żerowania strąkowca bobowego. Z nasion wykazujących objawy chorobowe i uszkodzonych przez strąkowca bobowego uzyskano po tyle samo izolatów. Uszkodzenia nasion bobiku przez strąkowca bobowego spowodowały wzrost liczebności na nich: Botrytis cinerea, Periconia spp. i Paecilomyces niveus, a spadek liczebności Alternaria alternata, Fusarium spp. i Penicillium spp. Z nasion wykazujących objawy chorobowe najczęściej izolowano: Alternaria alternata, Fusarium spp. i Rhizopus nigricans, natomiast z nasion zdrowych uzyskano największą liczbę grzybów z rodzaju Penicillium.
Przeprowadzone badania z uprawą łubinu trwałego i sosny pospolitej wykazały, że uprawa tych roślin wpływa na nieznaczne obniżenie kwasowości gleby badanych obiektów. Jednocześnie porównanie składników odżywczych wykazało nieznaczny wzrost zawartości azotu ogółem, w szczególności w obiektach z łubinem oraz nieznaczny spadek zawartości przyswajalnych form fosforu. Większą zawartość azotu amonowego i azotanowego stwierdzono w glebie obiektów z sosną i łubinem. Zawartość potasu i magnezu niepodlegała wyraźnym zmianom. Nie stwierdzono wyraźnych zmian zawartości mikroskładników w glebie porównywanych obiektów po zakończeniu wegetacji roślin.
Analiza 5- letniej (2009-2013) działalności RDLP Olsztyn wykazała, iż ta jednostka gospodarcza dobrze wykorzystuje bieżące uwarunkowania rynkowe. Lasy Warmii i Mazur to dziś zapas drewna około 140 mil m3 grubizny brutto o wysokim zapasie drewna na hektarze. Według danych WISL za lata 2009-2013 bieżący przyrost miąższości grubizny brutto na hektarze 28 (średnio dla 5-letniego okresu) wyniósł w lasach PGL LP 9, 25 m3/ha i rośnie. Wobec powyższego naturalnym się staje, iż w analizowanym okresie wzrosło pozyskanie drewna ogółem o 17% (tab. 3), osiągając wielkość 2 868 189 m3, co stawia tę jednostkę na wysokim miejscu w kraju z udziałem pozyskiwanego drewna w wysokości 8,4%. Uwarunkowania glebowe i klimatyczne obszaru działania tej RDLP sprawiają, iż uprawia się tu i pozyskuje sosnę, świerka, brzozę, dąb, olchę, osikę, grab, lipę, jodłę i jesion. Dominującą rolę odgrywa tu jednak sosna z 55% udziałem w pozyskaniu. Ważnym problemem, którego rozwiązanie jest istotne dla dalszego rozwoju hodowli drzew jest przebudowa drzewostanów, bardziej odpowiadających warunkom siedliskowym. Doceniając ważność zagadnienia na bieżący rok, przebudową drzewostanów objęte zostanie około 2500 hektarów gruntów leśnych. Analiza danych dotyczących wartości sprzedaży surowca drzewnego w RDLP Olsztyn w latach 2009-2013 wykazała, iż w tym okresie gospodarz terenu uzyskał wzrost przychodów o 40, 5% (tab. 6) . Średnia cena sprzedaży 1 m3 surowca drzewnego wynosiła 166, 6 zł i wzrosła o 27, 6 złotego i była ona wyższa o 19, 8% w stosunku do roku 2009. Należy jednak zaznaczyć, iż zarówno cena 1 m3 surowca drzewnego jak i wartość sprzedaży drewna w analizowanym okresie czasu podlegała fluktuacjom. W ostatnich 2 latach odnotowano znaczący 10% spadek ceny 1 m3 i w konsekwencji spadek wartości sprzedaży (tab. 6).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.