Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Obecne prawo żywnościowe wymaga od operatorów rynku żywnościowego wdrożenia systemów identyfikowalności, zapewniają¬cych właściwą identyfikację dostawców i odbiorców. Przy dużej ilości systematycznie gromadzonych danych dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie informatycznego systemu, który zapewni szybki dostęp do archiwizowanych danych. W artykule przestawiono etapy wdrażania informatycznego systemu identyfikowalności opartego na międzynarodowym standardzie wymiany danych GS1 w przetwórni rybnej.
Przepisy prawne z zakresu bezpieczeństwa żywności nie określają, jaki rodzaj systemu identyfikowalności powinien być stosowany przez podmioty sektora spożywczego. Przy dużej ilości danych systematycznie gromadzonych przez zakład przetwórczy, pomocne może być wdrożenie informatycznego systemu identyfikowalności, opartego na międzynarodowych standardach wymiany danych - GS1. Zastosowanie takiego systemu zapewnia szybki dostęp do danych o pochodzeniu, przetwarzaniu i lokalizacji produktów, co zwiększa bezpieczeństwo produkowanych wyrobów, a także usprawnia zarządzanie procesami produkcyjnymi w zakładzie.
Określono przebieg zmian cech jakościowych w dwóch reprezentatywnych asortymentach marynat zimnych ze śledzi bałtyckich, w zalewie octowej i olejowej, w okresie deklarowanej przydatności do spożycia, tj. 56 dni w temperaturze 0÷7°C. Masa marynowanych ryb, zawartości soli i kwasu octowego oraz pH w tkance rybnej, w okresie przydatności do spożycia marynat zimnych, zależały głównie od rodzaju zastosowanej zalewy, a także od początkowej zawartości soli, kwasu octowego i pH w poszczególnych składniach marynat. Efektem przeprowadzonych badań było wyznaczenie minimalnych początkowych udziałów masy ryb w obu asortymentach marynat zimnych ze śledzi bałtyckich, zapewniających ich zgodność z deklarowanym poziomem w całym okresie przydatności do spożycia wyrobów.
W prezentowanej w artykule pracy badawczej przedstawiono 'wpływ składu surowcowego na 'właściwości reologiczne modelo­wych prób farszów ze śledzi bałtyckich o obniżonej przydatności technologicznej. Badania reologiczne przeprowadzone zostały metodą profilowania tekstury (Texture Profile Analysis) w wersji instrumentalnej. Stwierdzono, że dodatek mięsa łososi lub mię­sa karpi do farszu ze śledzi bałtyckich w zróżnicowany sposób wpływał na wielkości wycieku termicznego oraz parametry reolo­giczne, w tym na twardość, spoistość i sprężystość. Zbadane korelacje i zależności wykazały, że istnieją możliwości optymaliza­cji właściwościfizykochemicznych i parametrów reologicznych farszów ze śledzi bałtyckich o obniżonej przydatności technolo- gicznej,poprzez określony dodatek mięsa innych gatunków ryb.
W przeprowadzonej pracy badawczej określono zmiany zawartości wybranych wskaźników fizyko-chemicznych w maryna­tach zimnych z filetów ze śledzi bałtyckich w zalewie octowej oraz zalewie olejowej, o deklarowanym okresie przydatności do spożycia 56 dni w temperaturze 2^7°C. Badania wykazały, że zakres zmian zawartości azotu ogólnego, azotu niebiałkowych związków azotowych, tłuszczu, suchej masy, soli, kwasowości oraz wartości pH w mięsie ryb w marynatach w zalewie octowej oraz olejowej był zróżnicowany. Po 56 dniach przechowywania ubytki masy ryb w marynatach w zalewie octowej wynosiły 3,4%, natomiast w marynatach w zalewie olejowej - 14,3%.
W przetwórstwie łososi odpadowe skóry wraz z tkanką podskórną stanowią 5-6% masy surowców i zawierają 35% cennego tłuszczu. Tłuszcz ten można odzyskać w postaci czystego oleju rybnego na drodze ekstrakcji wodą w temperaturze otoczenia, z wydajnością ok. 64%. Zastosowanie do ekstrakcji tłuszczu ze skór łososi wodnej zawiesiny handlowego preparatu pepsyny w stężeniu od 0,46% do 1,85% zwiększa stopień odzysku oleju rybnego ze skór łososi do ponad 90%. Pozostające po odwirowaniu oleju mokre osady zawierają 9-10% białek kolagenowych i mogą być wykorzystane do wytwarzania żelatyny rybnej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.