Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Organic, mineral and combined organic and mineral fertilization systems have been compared in a static field experiment set up on brown soil in 1973. Each fertilization system caused an increase in the content of nitrogen and organic carbon in soil. Both in limed and unlimed soil, humic acids prevailed over fraction I fulvic acids, but soil liming caused an increase in the Ckh:Ckf ratio. Among the treatments receiving the natural fertilizers (FYM or slurry), in doses balanced in the amount of nitrogen introduced to soil, a higher percentage of humic acids in the total carbon content was found after manure fertilization (unlimed soil). In limed soil, this effect was achieved following slurry fertilization. Soil liming caused a large decrease in the share of fulvic acids to the total carbon content compared to unlimed soil. Liming depressed the share of low-molecular humic complexes and led to an increase in the contentof residue after extraction in soil.
W doświadczeniu wazonowym oceniano wpływ kompostów wytworzonych z nieselekcjonowanych odpadów komunalnych i zieleni miejskiej na kształtowanie wysokości uzyskanego plonu roślin oraz zawartość i plon białka. Działanie kompostów porównywano z wpływem obornika stosowanego w dawkach równoważnych z kompostami pod względem ilości wniesionego azotu ogółem i węgla organicznego. Na wybranych obiektach zastosowano uzupełniające nawożenie mineralne. Użyźnianie gleby kompostami przyczyniło się do zwiększenia plonu suchej masy uprawianych roślin, co szczególnie uwidoczniło się w pierwszym roku badań. Następczy wpływ kompostów był znacznie słabszy. Zwiększając dawki kompostów z odpadów miejskich najczęściej uzyskiwano wzrost plonu roślin. Najkorzystniej na plonowanie roślin wpłynął kompost 3 miesięczny. Wyraźną zwyżkę plonowania obserwowano na obiektach kompost + NPK, co wskazuje na deficyt azotu mineralnego w glebie oraz potrzebę dodatkowego nawożenia mineralnego. Zawartość białka w roślinach była uzależniona w większym stopniu od gatunku uprawianej rośliny niż fazy dojrzałości kompostu i wielkości dawki. W przypadku kukurydzy do zwiększenia zawartości białka w największym stopniu przyczynił się kompost 1 miesięczny, natomiast w słoneczniku kompost 1 i 3 miesięczny. U pozostałych gatunków roślin, uprawianych w drugim i trzecim roku doświadczenia, takie efekty obserwowano po zastosowaniu kompostu 3 i 6 miesięcznego. Nawożenie kompostem z zieleni miejskiej przyczyniło się do większego wzrostu plonu białka, w porównaniu z kompostami z odpadów komunalnych w przypadku słonecznika i facelii, zbliżone efekty otrzymano w uprawie jęczmienia, natomiast słabsze u kukurydzy i gorczycy.
W badaniach analizowano wpływ kompostów z odpadów miejskich na zawartość kadmu w roślinach. Zastosowano komposty wyprodukowane z nieselekcjonowanych odpadów komunalnych i zieleni miejskiej. Czynnikami doświadczalnymi był zróżnicowany stopień dojrzałości kompostów oraz wielkość dawki. Działanie kompostów porównywano z wpływem nawozu naturalnego - obornika. W doświadczeniu uprawiano 5 gatunków roślin: kukurydzę, słonecznik, jęczmień jary, gorczycę białą i facelię błękitną. Stwierdzono, iż wszystkie rośliny zawierały zróżnicowane ilości kadmu, co było warunkowane gatunkiem uprawianej rośliny, typem użytego kompostu, jak i wysokością zastosowanych dawek. W pierwszym roku po zastosowaniu kompostów wraz ze zwiększeniem ich dawek nastąpił wzrost zawartości kadmu w kukurydzy i słoneczniku. W działaniu następczym wpływ wielkości dawek kompostów był odmienny, bowiem ich zwiększanie powodowało obniżenie koncentracji kadmu w zielonej masie jęczmienia, gorczycy i facelii. Nawożenie kompostem Dano 1-miesięcznym w większym stopniu wpłynęło na zanieczyszczenie roślin kadmem, w porównaniu z kompostami starszymi. Rośliny nawożone kompostem z zieleni miejskiej zawierały wyższe ilości kadmu w porównaniu do nawożonych kompostem Dano.
In a vegetation experiment, the effect of composts made from unsorted municipal solid waste and urban green waste on the content of zinc in plants has been analyzed. The municipal waste composts matured in heaps for 1, 3 and 6 months. They were applied in three rates: 10, 20 and 30 g kg–1 of soil. The compost made of urban green waste aged in a pile for 6 months and was added to soil in the amount of 10 g kg–1 of soil. It has been determined that the content of zinc in plants was varied and depended on the type and rates of compost used as well as the species of crops. Application of higher rates of composts did not invariably result in an increased concentration of zinc in plant tissues; on the contrary, in some cases the level of zinc determined in fertilized plants was lower than in the control. Much more elevated concentrations of zinc were found after the application of fresh compost made of municipal waste (maturing for one month in a heap). Fertilization of maize and barley with urban green waste compost produced a more favourable result than the application of analogous rates of municpal solid waste compost, as the plants contained less zinc. With respect to the other test plants, such as sunflower, mustard and phacelia, the application of composted green matter caused a considerable increase in the content of zinc, as compared with the treatments fertilized with composted municipal waste, at the same fertilization rates.
W pracy analizowano formy fosforu w kompostach wyprodukowanych z nieselekcjonowanych odpadów komunalnych. Badane komposty dojrzewały w pryzmach przez 2, 6, 10, 14 i 18 tygodni. Wykazano, że zawartość poszczególnych form fosforu była warunkowana stopniem dojrzałości kompostów, jak też rodzajem zastosowanego rozpuszczalnika. W kompostach świeżych najwyższą zawartością charakteryzowała się forma fosforu wyekstrahowana roztworem 0,5 mol HCl∙dm-3. W miarę upływu czasu kompostowania udział tej formy w całkowitej zawartości fosforu zmniejszał się. W kompostach 18-tygodniowych udział fosforu wyekstrahowanego 0,5 mol HCl∙dm-3 w ogólnej zawartości tego pierwiastka był 1,2-krotnie mniejszy w porównaniu z kompostem świeżym. Odwrotnie układała się ta zależność w przypadku form fosforu wyekstrahowanych zbuforowanym roztworem mleczanu wapnia oraz 0,01 mol CaCl2∙dm-3. Wyraźnie korzystne efekty w zwiększeniu stopnia rozpuszczalności fosforu zaobserwowano po zastosowaniu zbuforowanego roztworu (CH3CHOCOO)2Ca∙5H2O. Wykazano, że podczas kompostowania rozpuszczalność fosforu przy użyciu tego rozpuszczalnika zwiększała się, uzyskując najwyższy udział w fosforze całkowitym w czternastym tygodniu dojrzewania kompostów.
The object of our study is soil fertilized with a variety of compost produced from unsorted municipal waste maturing in heaps for different lengths of time, and with green waste compost. Municipal waste composts were applied at rates of 10 and 30 g·kg-1 soil, whereas green waste compost was introduced to soil as 10 g·kg-1 soil. Processes that take place during compost maturation have resulted in an increased concentration f polycyclic aromatic hydrocarbons. More PAHs were determined in municipal waste composts than in green waste compost. Fertilization of soil with municipal waste composts increased the content of PAHs in soil, but in most cases the natural concentration of these compounds was not exceeded. However, the total PAHs more than 200 μg·kg-1 d.m. soil, which is above the natural content, were observed in the objects where the highest rates of one- and three-month-old composts were applied. In the objects fertilized with green waste compost, total PAHs (as well as the levels of particular compounds) were close to the values recorded for the control object.
The objective of this study was to determine the possibility of using composts obtained from heterogeneous municipal wastes for agricultural purposes. The study involved an analysis of the lead content of plants grown in soil enriched with municipal solid waste compost heapstored for different periods of time, compost obtained from municipal green waste, and manure. Municipal waste compost was applied at the rates of 10, 20 and 30 g • kg-1 soil, while the compost obtained from green waste was administered at a rate of 10 g • kg-1 soil. Maize and sunflowers were grown in the first year of the experiment, spring barley and white mustard - in the second year, and Phacelia tanacetifolia - in the third year. It was found that compost produced from municipal green waste had a substantially higher lead content compared to municipal solid waste compost, although both types of composts could be used for agricultural purposes in accordance with the relevant trade standards. The application of bio-waste composts increased the lead content of the green tops of all investigated crops. The accumulation of this element was dependent on plant species, as well as on the type and rate of compost. The highest lead concentrations were recorded in mustard, slightly lower in maize and phacelia, lower in sunflowers and the lowest - in barley. In the case of barley, mustard and phacelia, the highest lead content was reported in pots amended with municipal waste compost heap-stored for 3 months. With respect to maize, such an effect was observed after the application of compost stored for 1 month, whereas in sunflowers - after soil enrichment with compost obtained from urban green waste. At the completion of the experiment, the largest amounts of lead were found in soil amended with municipal solid waste compost heap-stored for 6 months. Soil enriched with compost produced from urban green waste contained on average 14% lead more than soil amended with identical rates of municipal waste compost stored for 6 months.
W doświadczeniu wieloletnim założonym w 1972 r. porównywano wpływ gnojowicy, obornika i nawozów mineralnych na plon i wybrane elementy oceny jakości bulw ziemniaka uprawianego w szóstej rotacji zmianowania roślin. Stwierdzono, że pod wpływem nawożenia nastąpił wzrost plonu bulw ziemniaka we wszystkich obiektach nawozowych. Istotnie wyższe plony uzyskano w obiektach nawożonych obornikiem i nawozami mineralnymi niż gnojowicą stosowaną w dawce I równoważonej z obornikiem pod względem ilości wprowadzanego do gleby azotu ogółem. Dodatkowe nawożenie mineralne PK zastosowane łącznie z nawozami organicznymi nie przyczyniło się do istotnego wzrostu plonu, chociaż zachowana była tendencja zwyżkowa. Udział poszczególnych frakcji bulw był zróżnicowany i uzależniony od stosowanego nawożenia. We wszystkich obiektach nawozowych zwiększała się ilość bulw dużych kosztem najmniejszych. Najwyraźniej tendencja ta była zauważalna po zastosowaniu nawożenia mineralnego. Pod wpływem nawożenia zmniejszała się zawartość suchej masy oraz skrobi, przy czym większy spadek następował po zastosowaniu nawozów mineralnych niż naturalnych. Zawartość witaminy C była wyższa w bulwach ziemniaka nawożonego obornikiem niż gnojowicą stosowaną w dawce I i nawozami mineralnymi. Najmniej witaminy C zawierały bulwy ziemniaka, pod który stosowano gnojowicę w dawce II. Nawożenie powodowało wzrost zawartości cukrów ogółem i cukrów redukujących. Wyższa kumulacja cukrów ogółem wystąpiła po zastosowaniu gnojowicy niż obornika i nawozów mineralnych.
Badania realizowano w oparciu o trwałe doświadczenie statyczne założone w 1972 roku. Porównywano w nim działanie nawozów naturalnych (obornik i gnojowica), mineralnych oraz łącznego nawożenia organiczno-mineralnego. W doświadczeniu uprawiano rośliny w 7-letnim zmianowaniu. W pracy przedstawiono wyniki badań uzyskane w piątej rotacji zmianowania roślin. Stwierdzono, że rośliny reagowały wysoce istotnym wzrostem plonu na zastosowane systemy nawożenia. Spośród obiektów, w których wniesiono do gleby identyczną ilość azotu, wyższe plony wszystkich roślin uzyskano stosując obornik i NPK niż gnojowicę w dawce zrównoważonej ze stałym nawozem naturalnym pod względem ilości wprowadzanego do gleby azotu. W porównaniu z obornikiem gorszy był także efekt działania gnojowicy, po zastosowaniu jej w dawce ekwiwalentnej z tym nawozem pod względem ilości węgla organicznego. Efektywność 1 kg N wprowadzonego z nawozami mineralnymi oraz z obornikiem była zbliżona i ponaddwukrotnie wyższa w porównaniu z pierwszą dawką gnojowicy. Pod wpływem 1 kg N wprowadzonego z drugą dawką gnojowicy, równoważną z obornikiem pod względem ilości węgla organicznego, uzyskano ponad 2,5-krotnie mniejszy plon jednostek zbożowych niż z obornika. Gnojowica zastosowana w dawce drugiej wykazała także znacznie mniejszą produktywność, mierzoną przyrostem plonu jednostek zbożowych, niż gnojowica zastosowana w dawce pierwszej i obornik.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.