Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Paproć Platycerium bifurcatum zajmuje zróżnicowane ekofizjologicznie siedliska charakteryzujące się okresowym niedostatkiem wody. P. bifurcatum wytwarza dwa rodzaje liści, jedne to liście sporofilowe, które służą jako główny organ asymilacyjny oraz liście okrywowe odgrywające istotną rolę w magazynowaniu wody. Odwodnienie przeprowadzono w powietrzu o wilgotności względnej 10-20%, a także w obecności roztworu mannitolu, który obniża potencjał wody o -0,6 MPa. Utrata nieznacznych ilości wody 5-15% w czasie dehydracji liści sporofilowych powoduje znaczny spadek intensywności fotosyntezy. Natężenie tego procesu po 24 godzinach odwodnienia obniża się o około 55%, a po pięciu dobach dehydracji o 75%. Rehydracja zachodzi bardzo powoli, a fotosynteza nie powraca do pierwotnego natężenia. W warunkach symulowanej suszy osmotycznej wywołanej mannitolem, który obniża potencjał wody w komórkach o około -0,6 MPa, natężenie fotosyntezy obniża się o około 30% po 5 dniach, a wydłużenie okresu suszy do 10 dni wywołuje spadek intensywności tego procesu o około 50%. Oddychanie ciemniowe jest procesem mniej wrażliwym na zmniejszanie potencjału wody w tkankach niż fotosynteza. Uzyskane wyniki wskazują, że liście sporofilowe są bardzo wrażliwe na uszkodzenia wywołane stresem wodnym i nie posiadają zdolności do naprawy uszkodzeń.
Mchy są roślinami o prostej budowie anatomicznej i występując w siedliskach charakteryzujących się dużą zmiennością czynników zewnętrznych, często narażone są na stres wywołany brakiem lub nadmiarem wody. Zalanie wodą powoduje zmianę w dostępności poszczególnych form rozpuszczalnego nieorganicznego węgla (DIC; dissolved inorganic carbon). W wyniku zalania wodą zmienia się charakter reakcji związanych z przemianami jabłczanu, cytrynianu oraz natężeniem wymiany gazowej w gametoforach mchów. Jabłczan oraz cytrynian odgrywają istotną rolę w wielu ważnych metabolicznych procesach przyczyniających się do prawidłowego przebiegu fotosyntezy, glikolizy, cyklu TCA i asymilacji azotu. Dobowe różnice w zawartości jabłczanu w gametoforach Polytrichum piliferum Hedw. były nieznaczne. Natomiast w gametoforach Mnium undulatum Hedw. stwierdzono istotne różnice w akumulacji jabłczanu między nocą a dniem. Warunki hipoksji (zalanie wodą) wywoływały wzrost dobowych oscylacji w stężeniu jabłczanu szczególnie w gametoforach P. piliferum. Fluktuacje w stężeniu cytrynianu powstającego w warunkach hipoksji wzrastają w gametoforach M. undulatum, natomiast oscylacje stężenia tego związku w P. piliferum są zbliżone do wartości kontrolnych. Czynniki stresowe powodują obniżenie intensywności fotosyntezy przy jednoczesnym wzroście natężenia oddychania. Zwiększone dobowe fluktuacje jabłczanu, w badanych gatunkach w warunkach hipoksji stanowić mogą ważny element strategii przystosowawczej do tych warunków.
Rośliny lądowe są zazwyczaj organizmami aerobowymi. Okresowo może pojawić się ograniczenie w dostępie tlenu (hipoksja) lub całkowity jego brak (anoksja). Przyczyną tych zmian jest częste zalanie wodą całych roślin lub systemu korzeniowego. Tolerancja na okresowe anareobowe warunki wiąże się z wieloma zmianami w metabolizmie komórki. Przypuszcza się, że obniżenie poziomu tlenu powodować może aktywację genów specyficznych dla hipoksji czy anoksji. Celem podjętych badań było określenie reakcji tych roślin na ograniczony dostęp tlenu spowodowany zalaniem wodą. Natężenie oddychania ciemniowego mierzono w powietrzu zawierającym 21% tlenu oraz w argonie pod nieobecność tlenu.Gametofory zalane wodą destylowaną przez pierwsze 2 dni wykazują oddychanie o 64% wyższe od tych na początku eksperymentu, gdy pomiar wykonano w atmosferze 21% tlenu. Natomiast w atmosferze argonu jest tylko o 25% wyższe. Po tym czasie następuje stopniowy spadek ilości wydzielonego CO₂,. Po 30 dniach przetrzymywania gametoforów w tych warunkach oddychanie jest tylko o , 35% niższe od wyjściowego. Dodanie jonów Ca⁺² do wody ogranicza szok spowodowany ograniczonym dostępem tlenu. Intensywność tego procesu mierzona po1 dniu w atmosferze 21% tlenu jest o 20% wyższa od wyjściowej wartości oddychania. Podobnie jak w przypadku z wodą destylowaną przedłużenie czasu ekspozycji prowadzi do spadku oddychania tak tlenowego jak i beztlenowego, które po 30 dniach jest o 41% niższe od początkowego. Zalanie gametoforów pożywką powoduje podobne zmiany jak w przetrzymywanych w wodzie z jonami wapnia. Po 30 dniach intensywność oddychania mitochondrialnego jest tylko około 20% niższa od początkowego. Umieszczenie gametoforów Polytrichum commune L. w warunkach hipoksji wywołuje stres, który nie prowadzi do drastycznych zmian w oddychaniu ciemniowym, a zdolności przetrwania tych roślin do warunków hipoksji wykazują jeszcze rośliny po 30 dniach eksperymentu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.