Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 35

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Glin jest pierwiastkiem szkodliwym dla organizmów żywych. Trwają prace zmierzające do znalezienia związku (związków), który byłby dobrym chelatorem tego pierwiastka. Przeprowadzono analizę porównawczą widm spektralnych rutyny, jednego z bioflawonoidów, w obecności jonów glinu, kadmu, ołowiu, żelaza (III), miedzi, cynku. Obserwowano przesunięcia pasm absorpcji, co pozwala przypuszczać, że rutyna tworzy związki przede wszystkim z glinem. Konieczne są dalsze badania, również ilościowe, prowadzone w warunkach zbliżonych do istniejących w organizmie człowieka.
Celem niniejszej pracy było badanie różnych gatunków herbat: herbat owocowych, ziołowych, tradycyjnych herbat czarnych oraz cieszących się ostatnio dużą popularnością herbat zielonych i czerwonych. Oznaczono zawartość biopierwiastków: Ca, Mg, Fe, Cu, Zn oraz zawartość metali toksycznych: Pb, Cd, Al zarówno w naparach z herbat jak i w zmineralizowanych próbkach liści. Wykazano, że naj więcej magnezu i wapnia zawierają zarówno liście jak i napary z mięty i melisy, podczas gdy najwyższą zawartość miedzi stwierdzono w liściach herbaty czarnej i czerwonej, jakkolwiek ekstrakcja miedzi do naparu jest niewielka. Znaczne ilości glinu stwierdzono w liściach herbaty zielonej, czerwonej różanej i cytrynowej aromatyzowanej, natomiast zawartość ołowiu była zróżnicowana i zależała od rodzaju herbaty, podczas gdy najwięcej kadmu zawierała herbata miętowa. Stwierdzono, że pierwiastki w niejednakowym stopniu przechodzą do naparu, zależnie od rodzaju pierwiastka i formy chemicznej w jakiej występuje oraz od rodzaju herbaty.
Na podstawie literatury omówiono metabolizm glinu, lokalizację tego pierwiastka w komórkach i tkankach ludzkich i zwierzęcych oraz zachowanie jonów glinu na poziomie struktur komórkowych.
U chorych z przewlekłą niewydolnością nerek obserwowane są zaburzenia w gospodarce mineralnej. Spowodowane są one dysfunkcją nerek, stosowaną dietą, lekami, dializoterapią. Płyny dializacyjne wprowadzają do organizmu pierwiastki i je z organizmu usuwają. Celem pracy było oznaczenie zawartości Ca, Mg, Zn i Fe w płynach dializacyjnych przed wejściem i po wyjściu z dializatora. W badanych próbkach płynów dializacyjnych (n = 38) oznaczono stężenie Ca, Mg i Zn metodą spektrometrii absorpcji atomowej, techniką płomieniową (FAAS), natomiast zawartość Fe oznaczono techniką elektrotermicznej atomizacji w piecu grafitowym (GF AAS).Zawartość Ca (66,61 i 66,45 mg/L), Mg (11,86 i 12,68 mg/L), Zn (86,1 i 90,9 µg/L) i Fe (28,2 i 28,9 µg/L) w badanych płynach dializacyjnych przed i po dializatorze nie różniła się w sposób istotny statystycznie. Można przypuszczać, iż podczas dializoterapii nie następują straty istotnych biopierwiastków.
Wyniki badań prowadzonych w ciągu ostatnich dwudziestu lat zmieniły pogląd na rolę glinu w funkcjonowaniu roślin, zwierząt i ludzi. Dobrze udokumentowano szkodliwe działanie glinu w patogenezie wielu chorób u pacjentów dializowanych. Glin rozpatrywany jest także jako neurotoksyczny czynnik w patogenezie niektórych schorzeń neurologicznych. Jednym z głównych źródeł tego pierwiastka są leki zawierające związki glinu. W środowisku biologicznym glin może zastępować Mg, Ca i Fe w ich związkach kompleksowych, włączać się w metabolizm niektórych pierwiastków, np. Mn, P, Zn, Cu i Si. Jest inhibitorem wielu enzymów, zaburza funkcjonowanie systemu neurotransmiterów, wpływa na procesy podziału komórki i zmienia stereostrukturę niektórych białek. Biochemiczne procesy i molekularne mechanizmy toksyczności glinu nie zostały jeszcze jednak dokładnie poznane.
W trzech próbkach miodu (ziołomiodów i miodu wielokwiatowego) oznaczono metodą spektrometrii absorpcji atomowej AAS zawartość biopierwiastków i metali toksycznych: Ca, Mg, Zn, Cu, Fe, Pb, Cd, Al, Cr, Ni i Mn. Stwierdzono, iż w badanych miodach najwięcej jest Ca (127 - 199 µg/g), Mg (23,5 - 26,9 µg/g) i Fe (2,26 - 3,43 µg/g). Stężenie ołowiu jest wysokie, ale nie przekracza dopuszczalnych norm (rozporządzenie Ministra Zdrowia z 4.03.2003 r). Zawartość pozostałych pierwiastków toksycznych (Cd, Ni, Cr) jest na granicy wykrywalności metody. Stężenie Al jest porównywalne w badanych miodach i wynosi około 1 µg/g.
W ciągu ostatnich dwudziestu lat ilość przvpadków enecefalopatii spowodowanej wzrostem zawartości glinu w organizmie znacznie zmalała, ale problem jest wciąż aktualny. Długotrwała ekspozycja nawet na małe stężenia tego pierwiastka może być jedną z przyczyn chorób o charakterze demencji. Z punktu widzenia profilaktyki zdrowotnej istotne jest poznanie możliwych źródeł narażenia na szkodliwe działanie glinu, mechanizmów wchłaniania, dystrybucji i eliminacji z organizmu, a także procesów w jakich uczestniczy w komórkach i tkankach organizmu.
W naparach z herbat czarnych, zielonej, owocowych i ziół oznaczono zawartość biopierwiastków (Ca, Mg, Zn, Cu, Fe) i metali toksycznych (Pb, Cd, Cr, Ni, Al) metodą AAS z atomizacją w płomieniu i piecu grafitowym. Oznaczenia prowadzono przy pH=6.00 i pH=2.00.
Reaktywne formy tlenu- RFT i reaktywne formy azotu- RFN biorą udział w uszkadzaniu wielu reakcji metabolicznych, będące przyczyną wielu schorzeń. Ilość RFT i RFN wzrasta z wiekiem i jest przyczyną wielu schorzeń wieku starczego takich jak miażdżyca, choroby układu krążenia, choroby nowotworowe, cukrzyca, jaskra, choroby reumatoidalne oraz choroby powodujące demencję takie jak choroba Alzheimera, Parkinsona i inne. Zaburzenia metaboliczne będące skutkiem zwiększonej produkcji RFT i RFN związane są przede wszystkim z naszym sposobem życia, a więc odżywianiem, paleniem papierosów i zanieczyszczeniem środowiska naturalnego.
Celem pracy była zawartość żelaza w dietach podstawowej i lekko strawnej wydawanych pacjentom szpitala Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej. Materiał do badań stanowiła 80 całodziennych diet z czego połowę stanowiły diety podstawowe i połowę lekkostrawne. Obliczenie teoretycznej zawartości żelaza w dietach dokonano w oparciu o program obliczeniowy FOOT2. Zawartość żelaza w dietach wydanych pacjentom do spożycia oznaczano metodą absorpcji atomowej AAS AVANTA Σ. Oznaczenia zawartości żelaza prowadzono przy długości fali λ=248,3 nm w płomieniu acetylen powietrza. Stwierdzono że zawartość żelaza w dietach planowanych do spożycia nie pokrywała zalecanych norm dla kobiet i mężczyzn. Różnice w zawartości tego pierwiastka pomiędzy dietami planowanymi a wydanymi do spożycia są wynikiem złej realizacji żywienia w szpitalu WIML.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.