PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
2006 | 11 | 3 |

Tytuł artykułu

Wpływ leczenia tlenkiem magnezu na ciśnienie tętnicze, stężenie magnezu i cholesterolu u policjantów z nadciśnieniem tętniczym

Treść / Zawartość

Warianty tytułu

EN
Effect of the treatment with magnesium oxide on blood pressure, magnesium and cholesterol level in hypertensive policemen

Języki publikacji

PL

Abstrakty

PL
Spośród 203 policjantów, nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 65 (32%). U 32 z nich, u których leczenie pojedynczym lekiem (perindopril 4 mg) by³o nieskuteczne, podano dodatkowo tlenek magnezu (MgO). Wydzielono z grupy chorych: ze stężeniem Mg w surowicy mniejszym od 1,0 mmol⋅dm-3 (NM) i większym lub równym 1,0 mmol⋅dm-3 (WM). Obie grupy nie różniły się między sobą wiekiem – 41,1±5,8 vs 39,3±6,2 lat, średnim ciśnieniem tętniczym (MAP) – 124,8±8 vs 123,6±7,4 mm Hg, wskaźnikiem masy ciała (BMI) – 28,20±8,2 vs 28,80±8,8 kg⋅m-2 i stężeniem sodu – 137,5±2,8 vs 136,6 ± 3 mmol⋅dm-3. Różniły się natomiast stężeniem: magnezu odpowiednio 0,790±0,1 vs 1,430±0,22 mmol⋅dm-3 (p<0,001), cholesterolu 7,5±0,4 vs 6,0±0,4 μmol⋅dm-3 (p<0,001), wapnia 2,340±0,12 vs 2,540±0,16 mmol⋅dm-3 (p<0,001) i potasu 4,380±0,32 vs 4,160±0,32 mmol⋅dm-3 (p=0,036). Po 30 dniach leczenia perindoprilem i MgO w obu grupach uzyskano znamienne obniżenie ciśnienia tętniczego o ok. 7%. Towarzyszyło mu obniżenie stężenia cholesterolu, znamienne statystycznie jedynie w grupie NM. W odróżnieniu od grupy NM, gdzie uzyskano wzrost stężenia magnezu o 21,5% (p<0,05), w grupie WM wystąpiło znamienne obniżenie stężenia tego pierwiastka w surowicy o 16,1% (p<0,05). Wniosek: Możliwe jest stosowanie u policjantów profilaktycznych dawek magnezu w połączeniu z lekami przeciw nadciśnieniowymi w celu wspomagania leczenia hipotensyjnego, obniżenia stężenia cholesterolu i wyrównywania zaburzeń gospodarki magnezowej, także u chorych z prawidłowymi stężeniami magnezu w surowicy.
EN
Among 203 policemen, arterial hypertension was affirmed in 65 persons (32%). In the therapy of 32 of those patients, whose treatment with a single drug, Perindopril 4 mg, was ineffective, the magnesium oxide (MgO) was additionally introduced. The patients were divided into two subgroups: with Mg serum concentration less than 1.0 mmol⋅dm-3 (NM) and 1.0 mmol⋅dm-3 or higher (WM). Both groups did not differ in age 41.1 ± 5.8 vs 39.3 ± 6.2 years, mean arterial pressure (MAP) – 124.8 ± 8 vs 123.6 ± 7.4 mm Hg, body mass index (BMI) – 28.20 ± 8.2 vs 28.80 ± 8.8 kg⋅m-2 and sodium concentration – 137.5 ± 2.8 vs 136.6 ± 3 mmol⋅dm-3. NM and WM groups differed in: magnesium concentration in serum 0.790 ± 0.1 vs 1.430 ± ± 0.22 mmol⋅dm-3 (p<0.001), cholesterol level 7.5 ± 0.4 vs 6.0 ± 0.4 μmol⋅dm-3 (p<0.001) as well as calcium 2.340 ± 0.12 vs 2.540 ± 0.16 mmol⋅dm-3 (p<0.001) and potassium concentration in serum 4.38 ± 0.32 vs 4.16 ± 0.32 mmol⋅dm-3 (p=0.036). After 30 days of treatment with Perindopril and MgO in both groups ca 7% reduction of blood pressure was observed. This was accompanied by depression in cholesterol, statistically significant only in NM group. In contrast to group NM, where growth of magnesium concentration by about 21.5% was observed (p<0.05), in group WM the concentration of this element in serum was significantly lowered, by ca 16.1% (p<0.05). Conclusion: Preventive doses of magnesium in connection with antihypertensive medicaments may be useful in policemen in the treatment of hypertension, hypercholesterolaemia as well as magnesium metabolism disorders also in patients with normal Mg concentration in serum.

Wydawca

-

Rocznik

Tom

11

Numer

3

Opis fizyczny

s.249-257,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor
  • Oddział Nefrologii ze Stacją Dializ, Szpital Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Katowicach, Katowice
autor
autor

Bibliografia

  • Altura B.M., Altura B.T. 1985. New perspectives on the role of magnesium in the pathophysiology of the cardiovascular system. Magnesium, 4: 226-234.
  • Andreson R. 1980. Skeletal muscle P and Mg deficiency in alcoholic myopathy. Miner. Electrolyte Metab., 4(3): 106-111.
  • Bachem M.G. 1980. Magnesium and diabetes. Magnesium-Bull., 2: 35.
  • Chetan P.H., Sialy R., Bansal D.D. 2002. Magnesium deficiency and diabetes mellitus. Curr. Sci., 83: 1456-1463.
  • Doliński W., Irzyniec T., Ryszka F. Wpływ stażu pracy w warunkach stresogennych na ciśnienie tętnicze i wskaźniki biochemiczne pracowników Rejonowej Komendy Policji w Dąbrowie Górniczej. (w przygotowaniu do druku).
  • Durlach J. 1980. Magnesium et alcoolisme. Rev. Alcool., 26(1): 45-51.
  • Gueux E., Rayssiguier Y., Piot M.C. 1984. The reduction of plasma lecithins — cholesterol acyltransferase action by magnesium deficiency in the rat. J. Nutr., 114: 1479.
  • Januszewicz A. 2005. Nadciśnienie tętnicze. Zarys patogenezy diagnostyki i leczenia. Med. Praktyczna, Kraków.
  • Kapołka D., Marzec A., Ryszka F. 1990. Wpływ preparatu Oximag na wskaźniki homeostazy magnezowo-wapniowo-fosforanowej u chorych reumatycznych (badania wstępne). Post. osteoartrologii, 2: 76.
  • Kokot F., Bułanowski M., Ficek R., Trusz-Gluza M. 2005. Gospodarka wodno-elektrolitowa i kwasowo-zasadowa w stanach fizjologii i patologii. PZWL, Warszawa.
  • Mc Caron D.A. 1985. Is calcium more important than sodium in the pathogenesis of essential hypertension? Hypertension, 7: 607-628.
  • Murck H. 2002. Magnesium and affective disorders. Nutr. Neurosci., 5: 375-389.
  • Oniszczenko W. 1993. Stres — to brzmi groźnie. WSiP, Warszawa.
  • Obrzut D.1968. Zachowanie się magnezu w surowicy i krwinkach czerwonych u chorych na gościec przewlekły postępujący. Reumatologia, 6: 135.
  • Sanders G.T., Huijgen H.J., Sanders R. 1999. Magnesium in disease: a review with special emphasis on the serum ionized magnesium. Clin. Chem. Lab. Med., 37(11-12): 1011-1033.
  • Sznajderman M. 1985. Wpływ 3-miesięcznego leczenia propranololem, oxprenololem, metoprololem i pindololem na lipidy i lipoproteiny osocza u chorych z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym. Kard. Pol., 28: 489.
  • Touyz R.M. 2003. Role of magnesium in the pathogenesis of hypertension. Mol. Aspects Med., 24(1-3): 107-136.
  • Zasady prawidłowego prowadzenia badań klinicznych. 1998. Pr. zbior. Good Clinical Practice (GcP). Warszawa.

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikatory

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.dl-catalog-e93c6632-4010-4c4f-9128-21dc0ede87dc
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.