EN
Tawny owls’ pellets were collected in north-eastern Poland at eight sites situated in forests or at forest edges and four sites in agricultural landscapes. In total, 2046 vertebrate prey items were found, including 1459 at the forest sites and 587 at the rural sites. The types of prey most commonly captured by forest owls were amphibians (25.7%) and Myodes glareolus (14.6%), while rural owls preferred amphibians (17.7%), birds (17.4%) and Mus musculus (16.2%). Comparisons of proportions of selected prey taken by tawny owls made between forest and rural habitats revealed that the capture frequencies of insectivores, M. musculus, Apodemus agrarius and birds are the best indicators of anthropogenic changes in tawny owls’ habitats.
PL
Zrzutki puszczyka zebrano na północnym Podlasiu (Rye. 1), na ośmiu stanowiskach reprezentujących rewiry leśne (miejsce zbioru w lesie lub na skraju lasu o powierzchni przynajmniej 1 km2) oraz czterech reprezentujących rewiry krajobrazu rolniczego (miejsce zbioru ponad 0,5 km od lasu). Analiza materiału kostnego wykazała obecność łącznie 2046 kręgowców, w tym 1459 w rewirach leśnych i 587 w rewirach krajobrazu rolniczego. Najczęstszymi ofiarami puszczyków leśnych były płazy (25,7%), Myodes glareolus (14,6%) i Apodemus ßavicollis (12,4%), natomiast puszczyków krajobrazu rolniczego - płazy (17,7%), ptaki (17,4%) i Mus musculus (16,2%) (Tab. 1). Gatunki typowo leśne (Sicista betulina i Muscardimts avellanarius) były obecne tylko w diecie leśnych puszczyków. Porównano proporcje poszczególnych gatunków lub grap gatunków w stosunku do pozostałych ofiar dla puszczyków w krajobrazie leśnym i rolniczym. W przypadku materiału pochodzącego z całego terenu badań uzyskano istotne różnice dla prawie wszystkich analizowanych taksonów, oprócz myszy z rodzaju Apodemus, gdy wzięto pod uwagę trzy gatunki łącznie (Tab. 2). Przy porównaniu poszczególnych stanowisk, znajdujących się w stosunkowo niewielkim oddaleniu od siebie, statystycznie istotne różnice w czterech na pięć porównań uzyskano dla: Insectivora (częstsze w lasach lub na ich obrzeżach), jak również M. musculus, Apodemus agrarius i ptaków (częstsze w krajobrazie rolniczym) (Tab. 2). Gatunki te są najlepszym wskaźnikiem antropogenicznych przekształceń areałów puszczyka, na co dodatkowo wskazuje porównanie z danymi dla dużych kompleksów leśnych północno-wschodniej Polski (Fig. 2) i danymi dla miast. Wyniki badań prowadzonych na północnym Podlasiu potwierdzają, że puszczyk charakteryzuje się dużą plastycznością w składzie diety, w dużym stopniu uzależniając ją od struktury zgrupowań drobnych kręgowców w areale łowieckim.