PL
Celem pracy była ocena efektywności energetycznej dwupolowych członów zmianowania ugór – pszenica ozima. Ocenę przeprowadzono w oparciu o wyniki doświadczenia polowego zrealizowanego w latach 2003-2006 w Zakładzie Doświadczalno-Produkcyjnym Bałcyny, należącym do Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Przedplonem dla pszenicy ozimej były: ugór czarny, ugór herbicydowy i trzy warianty ugoru zielonego z gorczycą białą, koniczyną perską i życicą westerwoldzką. Stwierdzono, że najwyższe nakłady energetyczne poniesiono na utrzymanie ugoru czarnego, a najniższe – ugoru herbicydowego. Z porównywanych dwupolowych członów zmianowania najwyższym wskaźnikiem efektywności energetycznej (8,2) charakteryzował się układ: koniczyna perska – pszenica ozima, przy jednocześnie najmniejszych nakładach energii na produkcję 1 jednostki zbożowej (JZ). Najniższy wskaźnik efektywności energetycznej (5,4) zanotowano w członie zmianowania: życica westerwoldzka – pszenica ozima.
EN
The study aim was the assessment of energy efficiency in the two-course rotation: fallow – winter wheat. The assessment was made on the grounds of a field experiment conducted at the Experimental Station Bałcyny of the University of Warmia and Mazury in 2003-2006. The forecrops for the winter wheat were the black fallow, the herbicide treated fallow and three variants of the green fallow with white mustard, Persian clover, and Italian ryegrass. It was determined that the highest energy outlays were incurred in maintaining the black fallow ad the lowest in case of herbicide fallow. Among the compared two-field segments of rotation the highest energy efficiency indicator (8.2) was characteristic for the system of Persian clover – wheat offering at the same time the lowest energy outlay for production of 1 cereal unit. The lowest energy efficiency indicator (5.4) was recorded in the rotation segment of Italian ryegrass – winter wheat.