EN
The purpose of study was determination the energetic expenditure of triticale cultivation at different fertilization technique. There were calculated expenditure of treatments, natural resources, materials, durable means and equivalent of real work. It was showed, that the sum of the total energy expenditure in triticale cultivation was from 16723.2 to 21864.8 MJ ha⁻¹. The lower expenditures were with soil fertilization technique without objects with higher manganese dose (10.0 kg ha⁻¹) and with copper, zinc and manganese applied together at nitrogen dose 80 and 120 kg ha⁻¹ independent with microelement dose. The higher sum of total energy expenditure was with all microelements applied together before triticale sawing (to soil) depend on ferlilization before sawing with copper, zinc or manganese. There was not significant different in the same case with spray application of studied microelements. In the energy expenditure structure of triticale cultivation the higher participation (64.4–71.7%) was shoved with raw and materials, the lower (17.2–21.5% and 8.9–11.4%) with immediate energy carriers and exploitation expenditure and, the lowest (2.2–2.7%) with human work.
PL
Celem badań było określenie nakładów energetycznych w uprawie pszenżyta w warunkach zróżnicowanej techniki nawożenia. Obliczono energochłonność zabiegów, surowców, materiałów, środków trwałych i ekwiwalentu pracy ludzkiej. Stwierdzono, że suma skumulowanych nakładów energetycznych w uprawie pszenżyta wynosiła od 16 723,2 do 21 864,8 MJ ha⁻¹. Niższe nakłady występowały w doglebowej technice nawożenia, z wyjątkiem obiektów z większą dawką manganu (10,0 kg ha⁻¹) oraz z równoczesnym zastosowaniem miedzi z cynkiem i manganem na tle 80 i 120 kg ha⁻¹ azotu, niezależnie od dawki mikroelementów. Do zwiększenia sumy skumulowanych nakładów energetycznych przyczyniło się zastosowanie łączne mikroelementów przed siewem pszenżyta (doglebowo) w porównaniu z nawożeniem przedsiewnym wyłącznie miedzią, cynkiem lub manganem. Nie stwierdzono natomiast istotnej różnicy w takim samym przypadku po dolistnej aplikacji badanych mikroelementów. W strukturze energochłonności uprawy pszenżyta największy udział miały surowce i materiały (64,4–71,7%), mniejszy bezpośrednie nośniki energii (17,2–21,5%) i nakłady eksploatacyjne (8,9–11,4%), a najmniejszy praca ludzka (2,2–2,7%).