BARTKOWIAK E., MALKIEWICZ J., 2006. Parametry i właściwości użytkowe geowłóknin igłowanych wytwarzanych z włókien odcinkowych na tle właściwości innych geotekstyliów. W: Geosyntetyki i tworzywa sztuczne w geotechnice i budownictwie inżynieryjnym. Konferencja Naukowo-Techniczna. Red. M. Persona. Regina Poloniae, Częstochowa: 19-26.
BOLT A., DUSZYŃSKA A., 1997. Zasady doboru geosyntetyków w projektowaniu warstw filtracyjnych i separacyjnych. W: Geotechnika w budowie składowisk odpadów. Konferencja Naukowo-Techniczna. Red. B. Zadroga, A. Bolt. Imogeor, Pułtusk: 19-33.
DUSZYŃSKA A., 2009. Wykorzystanie badań geosyntetyków do projektowania. W: Zastosowanie geosyntetyków w budownictwie i inżynierii środowiska. Seminarium. Red. Z. Sikora. NAUE GmbH & Co. KG, Gdańsk: 1-33.
GREŃ J., 1982. Statystyka matematyczna. Modele i zadania. PWN, Warszawa. MALKIEWICZ J., 2009. Kompozyty geowłókninowe jako innowacyjne podściółki w geokratach i geogabionach. Maszynopis. Instytut Inżynierii Tekstyliów i Materiałów Polimerowych AT-H, Bielsko-Biała.
MALKIEWICZ J., w druku. Rola nowoczesnych metod oceny geotekstyliów w konstrukcjach budowlanych. Przegl. Włókien. Włókno Odzież Skóra.
MALKIEWICZ J., BARTKOWIAK E., 2010. Wpływ technologii igłowania mechanicznego na niektóre parametry geowłóknin. Inż. Mor. Geot. 5: 624-634.
MAŚLANKA K., PIELICHOWSKI J., 2006. Geosyntetyki w inżynierii i ochronie środowiska. WN-T Teza, Gdańsk.
PN–EN ISO 11058:2002. Geotekstylia i wyroby pokrewne. Wyznaczanie wodoprzepuszczalności w kierunku prostopadłym do powierzchni wyrobu. PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 12956:2002. Geotekstylia i wyroby pokrewne. Wyznaczanie charakterystycznej wielkości porów. PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 12958:2002. Geotekstylia i wyroby pokrewne. Wyznaczanie wodoprzepuszczalności w płaszczyźnie wyrobu. PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 9864:2007. Geotekstylia i wyroby pokrewne. Wyznaczanie masy powierzchniowej. PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 10318:2007. Geosyntetyki. Terminy i definicje. PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 12236:2007. Geotekstylia i wyroby pokrewne. Badanie odporności na statyczne przebicie (metoda CBR). PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 13433:2007. Geotekstylia i wyroby pokrewne. Badanie odporności na dynamiczne przebicie (metoda spadającego stożka). PKN, Warszawa.
PN–EN ISO 10319:2008. Geotekstylia. Badanie wytrzymałości na rozciąganie metodą szerokich próbek. PKN, Warszawa.
WERNO M., 2000. Opracowanie projektowe zabezpieczenia zbocza klifu w Jastrzębiej Górze na odcinku około 200 m w rejonie ul. Bałtyckiej. Maszynopis. Instytut Morski, Gdańsk.
ZAGRODZKA A., 2001. Umocnienia brzegu morskiego z zastosowaniem geosyntetyków. Opracowania projektowe. Maszynopis. Urząd Morski, Gdynia.