Supplementary studies on the insectivores from Weze 1 (Poland)

• Autorzy: Sulimski A.

Warianty tytułu

PL

Dodatkowe badania nad owadożernymi (Insectivora) z Wężów 1 koło Działoszyna

RU

Dobavochnye issdedovanija nasekomomojadnykh (Insectivora) iz mestnosti venzhe 1 bliz Dzjaoshina (Pols'sha)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Some of the insectivore species previously described by the writer (Sulimski, 1959) are revised. One new genus and three new species of the Soricidae are described: Zelceina n. gen., Sorex subminutus n. sp., S. hibbardi n. sp. and S. kretzoii n. sp. A description is also given of Desmana pontica Schreuder and D. cf. kormosi Schreuder - two species thus far not recorded from the Węże breccia, and of the skull of Erinaceus samsonowiczi Sulimski.

PL

Owadożerne z plioceńskiej brekcji kostnej z Wężów kolo Działoszyna, odkrytej przez Samsonowicza (1934), zostały opracowane przeze mnie w poprzedniej pracy (Sulimski, 1959). Ponieważ bez przerwy trwająca preparacja tej brekcji dostarczyła w ostatnich latach nowych materiałów kostnych, zawierających nowe i nie notowane dotychczas w faunie owadożernych z Wężów gatunki, uznałem za potrzebne opublikowanie ich opisów w niniejszej pracy. Ponadto w roku 1959 miałem możność porównać oznaczone poprzednio zbiory ze zbiorami węgierskimi w Muzeum Historii Naturalnej i w Instytucie Geologicznym w Budapeszcie. Pozwoliło to wyjaśnić szereg wątpliwości, związanych ze stanowiskiem systematycznym pewnych opisanych gatunków oraz stwierdzić obecność kilku nowych przedstawicieli z rodziny Soricidae. W wyniku tej kontroli i obecnych badań nad nowym materiałem, lista fauny owadożernych uległa pewnym zmianom. I tak obejmuje ona trzy rodziny: Erinaceidae Bonaparte, Talpidae Gray i Soricidae Gray, w tym dziesięć rodzajów: Erinaceus L., z jednym gatunkiem E. samsonowiczi Sulimski; Talpa L., z dwoma gatunkami - T. minor Freudenberg i T. fossilis Petényi; Desmana Güldenstaedt, z trzema gatunkami - D. nehringi Kormos, D. pontica Schreuder i D. cf. kormosi Schreuder; dalej rodzaj Sorex L. z siedmioma gatunkami - S. minutus L., S. runtonensis Hinton, S. cf. praearaneus Kormos, S. cf. praealpinus Heller, S. subminutus n. sp., S. hibbardi n. sp. i S. kretzoii n. sp.; następnie Blarinoides Sulimski, z gatunkiem B. mariae Sulimski; Beremendia Kormos, z jedynym przedstawicielem B. fissidens (Petenyi); Petenyia Kormos, z gatunkiem P. hungarica Kormos; nowy rodzaj Zelceina n. gen., z gatunkiem Z. soriculoides (Sulimski); wreszcie dwa gatunki Petenyiella Kretzoi - P. gracilis (Petényi) i P. zelcea (Sulimski), oraz rodzaj Crocidura Wągier, z nieoznaczonym gatunkiem, zapewne zbliżonym do Crocidura kornfeldi Kormos. Opisane w poprzedniej pracy (Sulimski, 1959) szczątki Galemys (?) sp. miały niepewną pozycję systematyczną, ponieważ szczątki doń zaliczone były skąpe i na ogół źle zachowane. Materiały uzupełniające pozwoliły ustalić, że należą one do dwóch gatunków rodzaju Desmana Güldenstaedt, a mianowicie do D. nehringi Kormos i D. cf. kormosi Schreuder. Nowym elementem w tej grupie form jest Desmana pontica Schreuder, która w faunie owadożernych z Wężów uważana może być za relikt wczesno-plioceński. Rewizji uległy nazwy rodzajowe i gatunkowe takich form, jak Suncus pannonicus (Kormos), Suncus zelceus Sulimski i Neomys soriculoides Sulimski. Pierwsze dwa gatunki, dzięki obecności pigmentacji zębów i innym cechom, zaliczyłem obecnie do rodzaju Petenyiella Kretzoi (Kretzoi, 1956, 1959), przy czym pierwszy z nich okazał się identyczny z Petenyiella gracilis (Petényi), opisanym z Beremend na Węgrzech. Neomys soriculoides, po uzupełnieniu materiału i dokładnej analizie porównawczej z najbliższym mu przedstawicielem rodzaju Soriculus Blyth - S. gibberodon (Petényi), również znanym z Węgier, zaliczyłem obecnie do nowego rodzaju, któremu nadałem nazwę Zelceina n. gen. Dokładne opisy i pomiary wymienionych wyżej form podane są w tekście angielskim. Poniżej przytoczone są tylko diagnozy nowych jednostek systematycznych. W pracy, przy opisach gatunków z rodziny Soricidae, wprowadziłem zmiany w terminologii uzębienia, wynikłe z ostatnich badań Kindal (1959). We wnioskach omówiłem także występowanie i rozprzestrzenienie poszczególnych gatunków zespołu, jak też podałem próbę chronologicznego ich ustawienia w znalezisku. Wreszcie przedstawiłem w ogólnych zarysach warunki paleoekologiczne i paleoklimatyczne, opierając się na występującym w znalezisku Węże zespole owadożernych. DIAGNOZY NOWYCH JEDNOSTEK SYSTEMATYCZNYCH. Sorex subminutus n. sp. (pl. II, fig. 2 a-b; text-pl. II, fig. 4 a-c). Diagnoza. - Wzór zębowy: 3133/2013 =32. I₁ krótki, gruby, z trzema wyraźnymi płatami, cingulum i szpicem, zagiętym silnie ku górze. I₂ krótki, wysoki, dwuszczytowy. M₁ i M₂ z talonidami szerszymi, niż trigonidy. Cingula dopoliczkowe wąskie. Szczyty trzonowców skierowane ku tyłowi. M₃ pięcioguzkowy, z talonidem dobrze rozwiniętym. Grzebień między entokonidem a metakonidem trzonowców obecny. Ramus horizontalis niższe, aniżeli wysokość koron trzonowców. Foramen mentale pod M₁. Processus coronoideus wysoki, smukły, zaostrzony. Fossa pterygoidea głęboka, trójkątna. Dolna fasetka stawowa processus condyloideus dojęzykowo zagięta ku dołowi. Rostralna część czaszki smukła, wąska. Foramen infraorbitale między P⁴ a M¹ . I¹ bez dojęzykowego guzka fissident. P⁴ silnie zmolaryzowany, z mocnym hypokonem. M³ bez hypokonu i metastylu. Uwagi. - Sorex subminutus n. sp. mniejszy niż S. minutus L., od którego różni się krótkim i grubym I₁, krótkimi i wysokimi I₂ i P₄ , szerokimi talonidami trzonowców, wąskimi cingulami dopoliczkowymi, odgiętymi szczytami trzonowców, niskim ramus horizontalis, położeniem foramen mentale, wysokim, zaostrzonym processus coronoideus, głęboką fossa pterygoidea, smuklejszą częścią rostralną czaszki, położeniem foramen infraorbitale, budową P⁴ oraz silniejszym M³. Sorex hibbardi n. sp. (pl. II, fig. 7; text-pl. II, fig. 5 a-b). Diagnoza. - Wzór zębowy: 3133/2013=32. I₁ długi, z mocnym cingulum i trzema płatami. Przedni płat mały, połączony ze szpicem. Środkowy płat duży i wysoki. Tylny płat mały, oddzielony. I₂ mały, spłaszczony, ściśle przylega do podstawy I₁ i przedniej krawędzi P₄. P₄ szeroki, z mocnym dopoliczkowym cingulum, dwuszczytowy. Cingula dopoliczkowe trzonowców jednakowej grubości. Entokonidy oddzielone. Brak grzebienia między entokonidem a metakonidem. M₃ mały, z niskim talonidem, bez entokonidu. Foramen mentale pod M₁ w depresji. Processus coronoideus niski, lekko na zewnątrz i silnie ku tyłowi odchylony, z małą, hakowatą stopką z tyłu. Crista masseterica z kolcem. Processus angularis gruby u podstawy. Fossa pterygoidea mała, trapezowata i głęboka, z prożkiem u góry. Górna fasetka stawowa processus condyloideus wąska, ukośna. Dolna fasetka trzykrotnie grubsza od górnej, mocno ukośna, z ostrym końcem dojęzykowym. Listwa międzystawowa szeroka, słabo wcięta dojęzykowo. Obie fasetki stawowe równoległe do siebie. Uwagi. - Sorex hibbardi n. sp. zbliżony jest wielkością do S. praealpinus Heller i S. praearaneus Kormos, lecz różni się od nich znacznie budową processus coronoideus, uzębieniem, szczególnie dolnych siecznych, wyższym i masywniejszym ramus horizontalis oraz przede wszystkim budową fasetek stawowych processus condyloideus. Te same różnice dotyczą również innych gatunków, jak S. runtonensis Hinton, S. kennardi Hinton, S. (Drepanosorex) margaritodon Kormos, S. araneoides Heller i S. dehneli Kowalski. U wszystkich tych gatunków processus coronoideus jest smukły i z reguły pionowo ustawiony. Sorex kretzoii n. sp. (pl. II, fig. 8 a-c; text-pl. II, fig. 8 a-d). Diagnoza. - Wzór zębowy: 3133/2013=32. I₁ długi, ze słabym cingulum. I₂ mały, niski, z wyraźnym cingulum. P₄ słabo dwuszczytowy, z silnym, wyciągniętym ku tyłowi cingulum. Cingula dopoliczkowe trzonowców grube. M₃ bez entokonidu i z małym talonidem. Między entokonidami a metakonidami brak grzebienia dojęzykowego. Foramen mentale między protokonidem a hypokonidem M₁ w depresji. Processus coronoideus wysoki, łopatowaty, szeroki. Crista masseterica z kolcem. Fossa pterygoidea trójkątna, głęboka. Górna fasetka processus condyloideus mocno dojęzykowo wydęta i ukośna. Dolna fasetka długa, szeroka, mniej ukośna niż górna, z wcięciem górnej krawędzi i ku dołowi dojęzykowo zagięta. Listwa międzystawowa słabo dojęzykowo wcięta. I¹ silny, z mocnym talonem, bez dojęzykowego guzka fissident. I² i I³ jednakowej wielkości, z tylnymi piętkami. C i P² dwa razy mniejsze od jednoguzkowych siekaczy. P³ bardzo mały, podsunięty pod P⁴. Rostrum czaszki skrócone. Foramen lacrimale nad tylnym korzeniem M¹. Uwagi. - Od form plio-plejstoceńskich rodzaju Sorex L. gatunek ten różni się wysokim i łopatowatym processus coronoideus, małym i płaskim I₂, długim, z słabym cingulum I₁, różnicą wielkości jednoguzkowców i ich układem oraz skróconą rostralną częścią czaszki. Najbliższe temu gatunkowi wydają się być tylko trzy formy: Petenyia hungarica Kormos (ogólny charakter budowy dolnych szczęk), Sorex (Drepanosorex) margaritodon Kormos (szeroki i łopatowaty processus coronoideus) i S. dehneli Kowalski (budowa processus coronoideus, zbliżona wielkość szczęk, ogólny charakter budowy dolnych zębów). Zelceina n. gen. (fig. 2). Diagnoza. - Rodzaj dotychczas monotypowy. Diagnoza pokrywa się z diagnozą gatunku typowego Zelceina soriculoides (Sulimski). Wzór zębowy: 3123/2013=30. I₁ skrócony, z dwoma, poza szpicem, płatami i wyraźnym cingulum. M₃ dwukrotnie mniejszy od M₁, bez entokonidu, ze zredukowanym talonidem. Górna fasetka stawowa processus condyloideus wąska, ukośna, dolna natomiast szeroka, węższa dopoliczkowo, wydęta i zagięta ku dołowi dojęzykowo. Górna linia dolnej fasetki pośrodku wgłębiona. Listwa międzystawowa niezbyt głęboko dojęzykowo wcięta. Fossa pterygoidea duża, trapezowata. Foramen mentale pod hypokonidem M₁. Ramus horizontalis skrócone, wysokie. Rostralny profil czaszki smukły, skrócony. I² i I³ jednakowej wielkości, z mocnymi tylnymi cingulami. C prawie dwa razy mniejszy od jednoguzkowych siekaczy. P³ mały, blisko P⁴. I¹ bez dojęzykowego guzka fissident. Protokon P⁴ skierowany ku tyłowi. M³ ze zredukowanym talonem. Foramen infraorbitale nad M¹, duży. Uwagi. - Znany jest dotychczas tylko jeden gatunek: Zelceina soriculoides (Sulimski). Rodzaj Zelceina n. gen., porównany z najbliższym mu węgierskim rodzajem Soriculus Blyth (vel Asoriculus Kretzoi), wykazuje zasadnicze różnice w budowie I₁ (dwa płaty na krawędzi tnącej), silnie wyciągniętym ku tyłowi cingulum P₄, czteroguzkowym M₃, w budowie processus condyloideus (szersza listwa międzystawowa, krótka i wąska górna fasetka stawowa oraz stosunkowo krótka i szeroka fasetka stawowa dolna), w wielkości foramen infraorbitale i w braku dojęzykowego guzka fissident. Liczba jednoguzkowców górnej szczęki u jedynego przedstawiciela rodzaju Soriculus (= Asoriculus) Blyth - S. gibberodon (Petényi) - nie jest znana.

RU

Насекомоядные из плиоценовой костной брекчии из местности Венже около Дзялошина, найденной Самсоновичем (1934), описаны мною в предыдущей работе (Сулимски, 1959). Ввиду того, что непрерывно продолжающаяся препарировка этой брекчии доставила в последние годы новые костные материалы, содержащие новые и до сих пор не отмеченные в фауне насекомоядных из этого местонахождения виды, я признал необходимым опубликовать их описание в настоящей работе. Сверх того, в 1959 году имел возможность сопоставить определенные раньше формы с венгерскими коллекциями в Естественно-историческом Музее и в Геологическом Институте в Будапеште. Это дало возможность выяснить ряд сомнений, связанных с систематическим положением некоторых описанных видов и установить наличие нескольких новых представителей семейства Soricidae. В результате этой проверки и настоящих исследований список фауны насекомоядных подвергся некоторым изменениям. Таким образом содержит она три семейства: Erinaceidae Bonaparte, Talpidae Gray и Soricidae Gray, в том числе десять родов: Erinaceus L., с одним видом Е. samsonowiczi Sulimski; Talpa L., с двумя видами - Т. minor Freudenberg и Т. fossilis Petényi; Desmana Güldenstaedt, с тремя видами - D. nehringi Kormos, D. pontica Schreuder и D. cf kormosi Schreuder; затем род Sorex L., с семью видами - S. minuius L., S. runtonensis Hinton, S. cf. praearaneus Kormos, S. cf. praealpinus Heller, S. subminutus n. sp., S. hibbardi n. sp. и S. kretzoii n. sp.; далее Blarinoides Sulimski, с видом Bl. mariae Sulimski; Beremendia Kormos, с единственным представителем В. fissidens (Petényi); Petenyia Kormos, с видом P. hungarica Kormos; новый род Zelceina n. gen., с видом Z. soriculoides (Sulimski); наконец два вида Petenyiella Kretzoi - P. gracilis (Petényi) и P. zelcea (Sulimski), а также род Crocidura Wagler, с неопределенным видом, вороятно приближающимся к Crocidura kornfeldi Kormos. Описанные в предыдущей работе (Сулимски, 1959) остатки Galemys (?) sp. имели неуверенное систематическое положение ввиду того, что отнесенные сюда остатки были скудные и вообще плохой сохранности. Дополнительные материалы дают возможность установить, что они относятся к двум видам рода Desmana Güldenstaedt, а именно D. nehringi Kormos и D. cf. kormosi Schreuder. Новым элементом в этой группе форм является Desmana pontica Schreuder, которую среди насекомоядных из Венже можно считать, как реликт ранне-плиоценовый. Пересмотру подверглись родовые и видовые названия таких форм, как Suncus pannonicus (Kormos), S. zelceus Sulimski и Neomys soriculoides Sulimski. Первые два вида, благодаря наличию пигментировки зубов и других признаков, я отнес теперь к роду Petenyiella Kretzoi (Kretzoi, 1956, 1959), причем первый из них оказался тождественным с Petenyiella gracilis (Petényi), описанным из Бере-менд в Венгрии. Neomys soriculoides, после пополнения материала и обстоятельного сравнительного анализа с ближайшим ему представителем рода Soriculus Blyth - S. gibberodon (Petényi) - известным также из Венгрии, я отнес теперь к новому роду, которому дал название Zelceina n. gen. Точные описания и измерения приведенных выше форм даны в английском тексте. Ниже приведены только диагнозы новых систематических единиц. При описании видов из семейства Soricidae я ввел изменения в терминологии зубной системы, вытекающие из последних исследований Киндал (1959). В выводах были обсуждены также проявление и распространение отдельных видов, равно как и приведена попытка их хронологической установки в местонахождении. Наконец представлены в общих чертах палеоэкологические и палеоклиматические условия на основании выступающей в местонахождении Венже фауны насекомоядных. ДИАГНОЗЫ НОВЫХ СИСТЕМАТИЧЕСКИХ ЕДИНИЦ. Sorex subminiitus n. sp. (пл. II, фиг. 2 a-b; текст-пл. II, фиг. 4 a-c). Диагноз. - Зубная формула: 3133/2013=32. I₁ короткий, толстый, с тремя отчетливыми лопастями, cingulum и острым концом, сильно отогнутым кверху. I₂ короткий, высокий, одновершинный и с толстым cingulum. Р₄ короткий, высокий, двувершинный. М₁ и М₂ с талонидами более широкими, чем тригониды. Наружные cingula узкие. Верхушки коренных направлены назад. М₃ пятибугорчатый, с хорошо развитым талонидом. На коренных имеется гребень между энтоконидом и метаконидом. Ramus horizontalis ниже высоты коронок коренных. Foramen mentale под М₁ Венечный отросток высокий, стройный, заостренный. Fossa pterygoidea глубокая, треугольная. Нижняя суставная поверхность суставного отростка нижней челюсти изогнута внутренним концом вниз. Ростральная часть черепа стройная, узкая. Foramen infraorbitale между Р⁴ и М¹. I¹ без внутреннего бугорка fissident. Р¹ сильно моляризирован, с крепким гипоконом. М³ без гипокона и метастиля. Замечание. - Sorex subminutus n. sp. меньше чем S. minutus L., от которого отличается коротким и толстым I₁ коротким и высоким I₂ и Р₄, широкими талонидами коренных, их узким наружным cingulum, отогнутыми назад верхушками коренных, низким ramus horizontalis, расположением foramen mentale, высоким, заостренным венечным отростком, глубокой fossa pterygoidea, более стройной ростральной частью черепа, положением foramen infraorbitale, строением Р⁴, а также более крепким М³. Sorex hibbardi n. sp. (пл. II, фиг. 7; текст-пл. II, фиг. 5 а-b). Диагноз. - Зубная формула: 3133/2013=32. I₁ длинный, с крепким cingulum и тремя лопастями. Передняя лопасть малая, соединенная со шпилем зуба. Медиальная лопасть большая и высокая; задняя маленькая, отделенная. I₂ мал, сплюснутый, плотно прилегает к основанию I₁ и переднему краю Р₄. Р₄ широкий, с крепким наружным cingulum, двувершинный. Наружные cingula коренных одинаковой толщины. Энтокониды отделены. Нет гребня между энтоконидом и метаконидом. М₃ мал, с низким талонидом, без энтоконида. Foramen mentale под М₁, в углублении. Венечный отросток низкий, слегка отклонен наружу и сильно назад, с малой, коротковатой стопочкой позади. Crista masseterica с шипом. Processus angularis толстый у основания. Fossa pterygoidea мала, трапециевидная и глубокая, с малым порогом вверху. Верхняя суставная поверхность суставного отростка узкая, косая. Нижняя поверхность три раза толще, чем верхняя, сильно косая, с острым внутренним концом. Межсуставная планка широкая, слабо врезана с внутренней стороны. Обе суставные поверхности взаимно параллельны. Замечания. - Sorex hibbardi n. sp. близок по величине S. praealpinus Heller и S. praearaneus Kormos, но отличается от них сильно строением венечного отростка, зубным аппаратом, особенно нижними резцами, более высоким и массивным ramus horizontalis и прежде всего строением суставных поверхностей суставного отростка. Те же отличия касаются и других видов, как S. runtonensis Hinton, S. kennardi Hinton, S. (Drepanosorex) margaritodon Kormos, S. araneoides Heller, или тоже S. dehneli Kowalski. У всех этих видов венечный отросток стройный и как правило установлен перпендикулярно. Sorex kretzoi n. sp. (пл. II, фиг. 8 а-с; текст-пл. II, фиг. 8 a-d). Диагноз. - Зубная формула: 3133/2013=32. I₁ длинный, со слабым cingulum. I₂ мал, низок, с ясным cingulum. Р₄ слабо двувершинный, с сильно вытянутым назад cingulum. Наружные cingula коренных толстые. М₃ без энтоконида и с малым талонидом. Между энтоконидами и мета-конидами нет внутреннего гребня. Foramen mentale между протоконидом и гипо-конидом M₁ в углублении. Венечный отросток высокий, лопатовидный, широкий. Crista masseterica с шипом. Fossa pterygoidea треугольная, глубокая. Верхняя поверхность суставного отростка сильно вздута и косая. Нижняя длинная, широкая, менее косая чем верхняя, с вырезом верхнего края и книзу загнута во внутреннем направлении. Межсуставная планка слабо врезана. I² сильный, с крепким талоном, без внутреннего бугорка fissident. I² и I³ одинаковой величины с задними пятками. С и Р² вдвое меньше, чем однобугорчатые резцы. Р³ очень мал, пододвинут под Р⁴. Ростр черепа укорочен. Foramen lacrimale над задним корнем М¹. Замечания. - От форм плио-плеистоценовых рода Sorex L. вид этот отличается высоким и лопатовидным венечным отростком, малым и плоским I₂, длинным I₁ со слабым cingulum, разницей величины однобугорчатых и их распо-ложением, а также укороченной ростральной частью черепа. Наиболее близки этому виду кажутся только три формы: Petenyia hungarica Kormos (общий характер строения нижних челюстей), Sorex (Drepanosorex) margaritodon Kormos (широкий и лопатовидный венечный отросток) и Sorex dehneli Kowalski (строение венечного отростка, близкие величины челюстей, общий характер строения нижних зубов). Zelceina п. gen. (фиг. 2). Диагноз. - Род до настоящего времени монотипный, диагноз совпадает с диагнозом типичного вида Zelceina soriculoides (Sulimski). Зубная формула: 3123/2013=30. I₁ укороченный, с двумя лопастями кроме шпиля и с отчетливым cingulum. М₃ вдвое меньше чем М₁ без энтоконида и с редуцированным талонидом. Верхняя суставная поверхность суставного отростка узкая, косая; нижняя зато широкая, наружно узкая и вздутая, а также внутренно загнутая книзу. Верхняя линия суставной поверхности углублена посередине. Межсуставная планка врезана внутренно не особенно глубоко. Fossa pterygoidea большая, трапециевидная. Foramen mentale под гипоконидом M₁. Ramus horizontalis укорочен, высокий. Ростральный профиль черепа стройный, укороченный. I² и I³ одинаковой величины, с крепкими задними cingula. С почти что вдвое меньше, чем однобугорчатые резцы, P³ мал, близко Р⁴. I¹ без внутреннего бугорка fissident. Протокон Р⁴ направлен назад. М³ с редуцированным талоном. Foramen infraorbitale над М¹ большой. Замечания. - До настоящего времени известен только один вид: Zelceina soriculoides (Sulimski). Род Zelceina n. gen., сравненный с наиболее близким ему венгерским родом Soriculus Blyth (vel Asoriculus Kretzoi), обнаруживает основные отличия: в строении I₁ (две лопасти на секущей поверхности), в сильно вытянутым назад cingulum Р₄, четыребугорчатым М₃, в строении суставного отростка (более широкая межсуставная планка, короткая и узкая верхняя суставная поверхность, и относительно короткая и широкая нижняя суставная поверхность), в величине foramen infraorbitale и в отсутствии внутреннего бугорка fissident. Число однобугорчатых зубов верхней челюсти у единственного представителя рода Soriculus ( = Ascriculus) Blyth - S. gibberodon (Petényi) - неизвестно.

Słowa kluczowe

EN

Lodz region; Wielun region; Weze village; insectivore; bone breccia; lower jaw; mandibular tooth; fossil remains; ancient species; extinct species; paleontology

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1962
• Tom: 07
• Numer: 3-4
• Opis fizyczny: p.441-498,fig.,ref.

Twórcy

autor

Sulimski A.

• Palaeozoological Laboratory, Polish Academy of Sciences, Warsaw, Poland

Bibliografia

• CZYŻEWSKA, T. 1959. Cervus (Rusa) sp. z plioceńskiej brekcji kostnej z Wężów (Cervus (Rusa) sp. de la brèche osseuse pliocène de Węże près de Działoszyn). - Acta Paleont. Pol., 4, 4, 389-435, Warszawa.
• - 1960. Nowy gatunek jelenia rodzaju Cervocerus Khomenko (Nouvelle espèce de Cervido du genre Cervocerus Khomenko de la brèche pliocène de Węże près de Działoszyn). - Ibidem, 5, 3, 283-318.
• BRUNNER, G. 1953. Zur Osteologie der Spitzmäuse. 2. Neomys, Beremendia, Pachyura. - Ztschr. Säugetierk., 17, 93-101, Berlin.
• - 1957. Die Breitenberghöhle bei Gössweinstein (Ofr.). - N. Jb. Min. etc., 7/9, 352-378, Stuttgart.
• - 1958. Nachtrag zur Breitenberghöhle bei Gössweinstein. - Ibidem, 11, 500-517.
• FEJFAR, O. 1956. List of the fossil Mammals from the Cave C 718 on the Zlaty Kun near Koneprusy. - Vest. Ústr. Úst. Geol., 31, 274-276, Praha.
• GROMOVA, V. I. 1962. Mlekopitajuščie. Otrjad Insectivora. - Osnovy Paleontologii, 13, 72-85, Moskva.
• HASEGAWA, Y. 1957. On a new Insectivora from the Upper Kuzuü Formation in Japan. - Sci. Rep. Yokoh. Nat. Univ., II, 6, 65-71, Yokohama.
• HELLER, F. 1930. Eine Forest-Bed-Fauna aus der Sackdillinger Höhle (Oberpfaltz). - N. Jb. Min. etc., Beil.-Bd 63 A, 247-298, München.
• - 1936. Eine oberpliozäne Wirbeltierfauna aus Rheinhessen. - Ibidem, Beil.-Bd 76 B, 99-160.
• - 1958. Eine neue altquartäre Wirbeltierfauna von Erpfingen (Schwäbische Alb). - N. Jb. Geol. Paläont. Abh., 107, 1-102, Stuttgart.
• HIBBARD, W. C. 1950. Mammals of the Rexroad Formation from Fox Canyon, Kansas. - Contr. Mus. Paleont. Univ., 8, 6, 113-192, Ann Arbor.
• - 1953. The Insectivores of the Rexroad fauna, Upper Pliocene of Kansas. - J. Paleont., 27, 1, 21-32, Menasha.
• HINTON, M. A. C. 1911. The British fossil shrews. - Geol. Mag., N. ser., 7, 12, 530-539, London.
• KINDAL, M. 1959. Some aspects of the tooth development in Soricidae. - Acta Odontol. Scand., 17, 203-237, Stockholm.
• KORMOS, T. 1913. Trois nouvelles espèces fossiles des Desmans en Hongrie. - Ann. Hist. Nat. Mus. Hungar., 11, 125-146, Budapest.
• - 1934. Neue Insektenfresser, Fledermäuse und Nager aus dem Oberpliozän der Villányer-Gegend. - Földt. Közl., 64, 296-321, Budapest.
• - 1937a. Zur Geschichte und Geologie der oberpliozänen Knochenbreccie des Villanyer Gebirges. - Math. Natur. Anz. Ungar. Akad. Wiss., 56, 10-68-1100, Budapest.
• - 1937b. Über die Kleinsäuger der Heppenlochfauna. - Jb. Mitt. Oberrhein. Geol. Ver., N. F., 26, 88-97, Stuttgart.
• KOWALSKI, K. 1956. Insectivores, Bats and Rodents from the early Pleistocene bone breccia of Podlesice near Kroczyce, Poland (Owadożerne, nietoperze i gryzonie wczesnoplejstoceńskiej brekcji kostnej z Podlesie k. Kroczyc). - Acta Palaeont. Pol., 1, 4, 331-394, Warszawa.
• - 1958a. Altpleistozäne Kleinsäugerfauna von Podumci in Norddalmatien. - Palaeont. Jugoslav., 2, 1-30, Zagreb.
• - 1958b. An early Pleistocene fauna of small Mammals from the Kadzielnia Hill in Kielce, Poland (Wczesnoplejstoceńska fauna drobnych ssaków z Kadzielni w Kielcach). - Acta Palaeont. Pol., 3, 1, 1-47, Warszawa.
• - 1960a. Pliocene Insectivores and Rodents from Rębielice Królewskie (Poland). - Acta Zool. Cracov., 5, 5, 155-201, Kraków.
• - 1960b. Prospalax priscus (Nehring) (Spalacidae, Rodentia) from the Pliocene of Poland. - Časop. Mor. Mus., 1, 109-114, Brno.
• - 1960c. Cricetidae and Microtidae (Rodentia) from the Pliocene of Węże (Poland). - Acta Zool. Cracov., 5, 11, 447-505, Kraków.
• - 1960d. An early Pleistocene fauna of small Mammals from Kamyk (Poland). - Folia Quatern., 1, 1-24, Kraków.
• - 1962. Fauna of Bats from the Pliocene of Węże in Poland. - Acta Zool. Cracov., 7, 3, 39-91, Kraków.
• KRETZOI, M. 1956. Die altpleistozänen Wirbeltierfaunen des Villányer Gebirges. - Geol. Hungar., Ser. Pal., 27, 1-264, Budapest.
• - 1959. Insectivoren, Nagetiere und Lagomorphen der jüngstpliozänen Fauna von Csarnóta im Villányer Gebirge (Südungarn). - Vertebr. Hungar., 1, 2, 237-246, Budapest.
• KURTEN, B. 1960. Chronology and faunal evolution of the earlier European Glaciations. - Soc. Sci. Fenn. Comp. Biol., 21, 5, 1-62, Helsingfors.
• LOŽEK, V. & FEJFAR, O. 1957. K otazce staropleistocénni fauny ze Stranské Skály u Brna. - Vést. Ústr. Úst. Geol., 32, 290-294, Praha.
• MŁYNARSKI, M. 1961. Płazy (Amphibia) z pliocenu Polski (Amphibians from the Pliocene of Poland). - Acta Palaeont. Pol., 6, 3, 261-282, Warszawa.
• PASA, A. 1948. I mammiferi di alcune antiche brecce Veronesi. - Mem. Mus. Civ. Stor. Nat., 1, 1-111, Verona.
• PETÉNYI, S. J. 1864. Hátrahagyott Munkái. - Magyar Tudom. Akad., 1, 1-130, Pest.
• SABAN, R. 1958. Insectivora. In: J. Piveteau, Traité) de Paléontologie, 6, 2, 822-918, Paris.
• SAMSONOWICZ, J. 1934. Zjawiska krasowe i trzeciorzędowa brekcja w Wężach pod Działoszynem (Sur les phénomènes karstiques de Węże près de Działoszyn sur la Warta). - Zab. Przyr. Nieożyw. Ziem R. P. (Monum. Nat. Inanimée R. P.), 3, 147-161, Warszawa.
• SCHAUB, S. & KOWALSKI, K. 1958. Trilophomys pyrenaicus Depéret im Pliozän von Węże (Polen). - Ecl. Geol. Helv., 51, 2, 480-483, Basel.
• SCHREUDER, A. 1940. A revision of the fossil Watermoles (Desmaninae). - Arch. Néerland.-Zool., 4, 201-333, Leiden.
• STACH, J. 1959. On some Mustelinae from the Pliocene bone breccia of Węże (O niektórych łasicowatych z plioceńskiej brekcji kostnej z Wężów). - Acta Palaeont. Pol., 4, 2, 101-118, Warszawa.
• - 1961. On two carnivores from the Pliocene breccia of Węże (Dwa gatunki drapieżnych z plioceńskiej brekcji z Wężów k. Działoszyna). - Ibidem, 6, 4, 321-329.
• SULIMSKI, A. 1959. Pliocene insectivores from Węże (Owadożerne z plioceńskiej brekcji kostnej z Wężów). - Ibidem, 4, 2, 119-179.
• SULIMSKI, A. 1960. Hystrix primigenia (Wagner) in the Pliocene fauna from Węże (Hystrix primigenia (Wagner) w plioceńskiej faunie z Wężów k. Działoszyna). - Ibidem, 5, 3, 319-338.
• - 1962. O nowym znalezisku kopalnej fauny kręgowców w okolicy Działoszyna. - Przegląd Geol., 4/5, 219-223, Warszawa.
• TEILHARD DE CHARDIN, P. & PEI, W. C. 1941. The fossil mammals from locality 13 of Choukoutien. - Palaeont. Sinica, C, 11, 126, 1-118, Peking.
• THENIUS, E. & HOFER, H. 1960. Stammesgeschichte der Säugetiere. Eine Übersicht über Tatsachen und Probleme der Evolution der Säugetiere. - 1-322, Berlin-Heidelberg.
• YOUNG, C. C. 1934. On the Insectivora, Chiroptera, Rodentia and Primates other than Sinanthropus from locality 1 at Choukoutien. - Palaent. Sinica, C, 8, 3, 1-160, Peking.